Το αμάρτημα της Φιλαργυρίας.

 

Μια εξαιρετικής σημασίας παρατήρηση κάνει ο ιερός υμνογράφος σε τροπάριο του Εσπερινού των Αγίων Αναργύρων. Συγκεκριμένα, στην αρχή του τροπαρίου αυτού αναφέρεται: «Τας εντολάς του Κυρίου καλώς φυλάξαντες, φιλαργυρίας νόσον εκτεμόντες πανσόφως, ιάσθε αναργύρως» (=  Αφού εφαρμόσατε κατάλληλα τις εντολές του Κυρίου και αφαιρέσετε, γεμάτοι σοφία, μετά από [χειρουργική] τομή τη νόσο της φιλαργυρίας, θεραπεύετε δωρεάν»).

        Πέρα δηλαδή (και πριν) από τις σωματικές ασθένειες, υπάρχουν οι ψυχικές- μάλιστα, πολύ ισχυρές, όπως η νόσος της φιλαργυρίας εξαιτίας της οποίας ο μέχρι τότε μαθητής πρόδωσε τον Διδάσκαλό  του.

        Η ίαση/ απαλλαγή από την ισχυρή νόσο της φιλαργυρίας είχε ως αποτέλεσμα στην περίπτωση των αγίων Αναργύρων, την ανάργυρη (χωρίς αμοιβή, δωρεάν) ίαση/απαλλαγή ασθενών από τις (σωματικές) νόσους τους.

        Έτσι, στις ιαματικές επεμβάσεις των αγίων αυτών έχουμε συρροή δύο θαυμάτων, αφενός, του θαύματος αυτής της ίδιας της [σωματικής] θεραπείας [αφού σε πολλές περιπτώσεις προέκυπτε θεραπεία από ανίατη ασθένεια, καθώς –για να το πούμε με τη γλώσσα της καθημερινότητας- « γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλή…], αφετέρου, του [μάλλον σημαντικότερου και ουσιαστικότερου] θαύματος της ανάργυρης θεραπείας, η οποία προϋποθέτει αυτό που επισημάνθηκε προηγουμένως : το δυναμικό ξερίζωμα μιας ισχυρότατης (δαιμονικής θα λέγαμε) νόσου, εκείνης της φιλαργυρίας-δυστυχώς ζει και βασιλεύει διαχρονικά, εξουσιάζοντας τη ζωή των κοινωνιών και υπονομεύοντας [έως και ακυρώνοντας] την πνευματική πρόοδο των μελών της Εκκλησίας.

        Ανδρέας Μοράτος