Γιατί καταστρέφει τη μοναρχία στη θεότητα και επιφέρει σύγχυση στα υποστατικά ιδιώματα των προσώπων.
Η μοναρχία στη θεότητα
αποτελεί κορυφαία στιγμή του τριαδικού δόγματος της πίστεως, γύρω από την οποία
διεξήχθησαν ισχυροί αγώνες στην αρχαία Εκκλησία. Το “Monarhian tenemus” είναι γνωστό σύνθημα των αγώνων αυτών.
Όπως γνωρίζουμε, ο Πατήρ
θεωρείται ως η πηγαία θεότητα. Απ’ αυτόν πηγάζουν τα άλλα δύο πρόσωπα της
Τριάδος, ο Υιός διά της γεννήσεως και το Πνεύμα δια της εκπορεύσεως. Στην τάξη
αυτή της Τριάδος διασφαλίζονται τόσο η ενότητα της φύσεως όσο και η ισοτιμία
των προσώπων της Τριάδος.
Έτσι νόησε το πράγμα από
παλαιά η Ορθόδοξη θεολογία. Δεν καταστρέφει μεν την ενότητα της φύσεως,
καταστρέφει όμως την τάξη των τριαδικών σχέσεων των προσώπων. Καταλύει τη
μοναρχία στη θεότητα , εισάγοντας διαρχία στις σχέσεις της τριαδικής θεότητας.
Αντί της μίας αρχής από την οποία ανελίσσεται η Αγία Τριάδα, έχουμε δύο
αρχές. Ο Πατήρ παύει να είναι η μόνη
πηγή της θεότητας, στην οποία τώρα προστίθεται ως παράλληλη πηγή και ο Υιός.
Η εισαγωγή όμως και
δεύτερης πηγής φέρει αναστάτωση και σύγχυση στα υποστατικά ιδιώματα των
προσώπων. Το υποστατικό ιδίωμα του Υιού δε είναι πια μόνο η γέννηση, αλλά και η εκπόρευση. Του δε
Αγίου Πνεύματος η εκπόρευση δεν είναι εκ μόνου του Πατρός αλλά και εκ του Υιού.
Στη βάση αυτή της
συγχύσεως των υποστατικών ιδιωμάτων διερωτάται κανείς: γιατί η σύγχυση να μην
επεκταθεί και περαιτέρω, δηλαδή ο Υιός να μη γεννά τον Πατέρα κα το Πνεύμα να
,μην εκπορεύει τον Υιό κ. λ. π.; Που θα χαράξουμε τη διαχωριστική γραμμή και
που θα σταματήσαμε στην κατάλυση του δόγματος της Αγίας τριάδος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου