Αγάπη και σεβασμός στη μητέρα

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

Ο Τωβίτ όταν επρόκειτο ο γιος του Τωβίας να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, του έδωσε μερικές θαυμάσιες συμβουλές, που είναι πνευματικά διαμάντια. Πρώτα-πρώτα τον συμβούλεψε για την μητέρα του.

-Παιδί μου, του είπε, όταν πεθάνω θέλω να με θάψεις καθώς το ορίζει ο Νόμος μας, και να μην δείξεις αδιαφορία για την μητέρα σου.

Θέλω να την τιμάς σ’ όλη σου τη ζωή και να κάμνεις αυτό που την ευχαριστεί. Πρόσεχε μη την λυπήσεις ποτέ.

Να θυμάσαι, παιδί μου, ότι η μάνα σου αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους για χάρη σου, όταν σε εγκυμονούσε.

Όταν πεθάνει κι εκείνη, να την θάψεις κοντά μου, στον ίδιο τάφο.

Αλήθεια πόσο στοργικά φέρεται ο Τωβίτ απέναντι στη σύντροφο της ζωής του!

Να σκεφτείς, αναγνώστη μου, ότι αυτά τα καλά λόγια για την Άννα, τη σύζυγό του, τα’ λέγε ο Τωβίτ εν απουσία της. Και, το σπουδαιότερο, ενώ μόλις προηγουμένως τον επίκρανε πολύ με τα λόγια της η Άννα! 

Αυτό θα πει ανώτερος άνθρωπος. Αυτό θα πει πλατιά καρδιά. Αυτό θα πει βαθύ αίσθημα αγάπης για τη σύζυγο, που δεν το επηρεάζει μια κακιά στιγμή, κάποια κακή συμπεριφορά σε δεδομένη στιγμή.

Είναι σαν να έλεγε στο γιό του ο Τωβίτ:  Παιδί μου, η μάνα σου είναι μάνα. Κι αν κάποτε μικροψυχήσει, κι αν κάποτε σε στεναχωρήσει, εσύ μη την συνερίζεσαι. Να την έχεις πάντα ψηλά στην εκτίμησή σου, εκεί που την έβαλε ο Θεός με το να την κάνει μάνα σου.

Η μάνα, και μόνο από το γεγονός ότι έγινε μάνα σου, είναι ιερό πράγμα, και ανεξάρτητα από τα λάθη ή τα μειονεκτήματα, ή, έστω, κάποιες κακίες της, εσύ πρέπει να την τιμάς.

Ο  κακούργος, αν σέβεται και τιμά την μητέρα του, έχει κάποια ανθρωπιά μέσα του.

Ο σπουδαιότερος άντρας, με διπλώματα και εξουσίες και κοινωνική προβολή και τα όμοια, αν περιφρονεί και πικραίνει τη μητέρα του, είναι απάνθρωπος, βάρβαρος στα βάθη του.

Βέβαια, περιττό θεωρώ, αδελφέ μου, να σου πω, ότι σύμφωνα με τον ίδιο νόμο της γεννήσεως, κι ο γονιός- πατέρας πρέπει να τυχαίνει του σεβασμού και της τιμής των παιδιών, ανεξάρτητα απ’ το αν είναι ηθικά καλός ή κακός, μορφωμένος ή αγράμματος κλπ.

Όμως μου κάμνει μεγάλη εντύπωση ότι η Γραφή δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην τιμή για την μάνα. Και υπόσχεται ιδιαίτερες ευλογίες για κείνους που την τιμούν ενώ προλέγει αυστηρότερες κατάρες για κείνους  που δεν τιμούν τη μάνα τους, αλλά την καταφρονούν και την περιγελούν. Για παράδειγμα: «Ως ο θησαυρίζων, ο δοξάζων μητέρα αυτού» (Σοφ. Σειρ. γ 4), δηλαδή, όποιος τιμά τη μητέρα του, είναι σαν να συγκεντρώνει πολύτιμο θησαυρό, λέγει. Αντίθετα: «Κατηραμένος  υπό Κυρίου ο παροργίζων μητέρα αυτού» (Σοφ.Σειρ. γ  16). Είναι καταραμένος εκείνος που με τα λόγια του και τη συμπεριφορά του κάνει την μητέρα του να πικραίνεται και να οργίζεται.

Υπάρχουν κι άλλα τέτοια σχετικά, περισπούδαστα στο γ΄κεφάλαιο του βιβλίου Σοφία Σειράχ της Παλαιάς Διαθήκης.

Εκείνο όμως που σε τρομάζει κυριολεκτικά, βρίσκεται στις Παροιμίες του Σολομώντος (ΚΔ [Μασ. Λ΄ ]17) όπου λέγει  το εξής: «οφθαλμόν καταγελώντα πατρός και ατιμάζοντα γήρας μητρός, εκκόψαισαν αυτόν κόρακες εκ των φαράγγων και καταφάγοισαν αυτόν νεοσσοί αετών».

Φοβερή κατάρα! Τα μάτια, λέγει, εκείνου που κοροϊδεύει τον πατέρα του και συμπεριφέρεται με ανυποληψία στην γερόντισσα μάνα του, να τα αποκόψουν απ΄ τους βολβούς τους κοράκια απ’ τα φαράγγια και να τα καταφάνε τα αετόπουλα του αέρα.

Τρομερός λόγος! Τέλεια αυστηρός. Δίκαιος όμως. Επειδή η μάνα είναι το ασθενέστερο μέρος των γονέων. Που όμως το υπερασπίζεται ο Θεός.

Μακάρι αυτά τα λόγια να τα ακούσουν όλα τα παιδιά και να φέρονται με αγάπη και σεβασμό προς τη μητέρα τους για να έχουν πλούσια την ευλογία του Θεού.  

Από το βιβλίο: «Τωβίτ» του αρχιμ. Ιγνατίου Θ.Μαδενλίδη»