Το θέμα της έκθεσης ήταν: «Τι επιθυμώ
πολύ και θα ζητούσα από τον Θεό να μου το δώσει».
«Θεέ
μου, απόψε σου ζητάω κάτι που θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις
τηλεόραση! Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω
το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένεια μου γύρω από μένα. Να με παίρνουν στα
σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι
χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση
όταν δεν λειτουργεί.
Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα
του πατέρα μου, όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι
κουρασμένος. Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει, όταν είναι λυπημένη και
στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί. Θέλω τ’ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος
θα περνάει ώρες μαζί μου. Νοιώθω ότι η οικογένεια μου αφήνει τα πάντα στην
άκρη, πότε-πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
Και τελευταίο, κάνε με έστι ώστε να
τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να
γίνω σαν τηλεόραση!».
Η δασκάλα που την διάβαζε την έκανε να
κλάψει. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει το σπίτι, τη ρώτησε : «Τι συμβαίνει;»
Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, που την έχει γράψει ένας μαθητής μου».
Ο σύζυγος, αφού τη διάβασε, είπε: «Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι
γονείς είναι αυτοί;» . Τότε η δασκάλα τον κοίταξε και είπε: «Αυτή η έκθεση
είναι του γιού μας!...»
Ας προσέξουν πολύ οι γονείς τη σχέση
τους με τα παιδιά τους.
Πηγή:«
Η Δράση μας» τ.482
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου