Άξιον Εστίν εκ του Βλαχικού, ήχ. πλ. α΄

 

Ο πατήρ Χρυσόστομος Καλαϊτζής ψάλλει το Άξιον Εστίν εκ του Βλαχικού σε ήχο πλάγιο του πρώτο © Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

ORTODOX™

Για σένα ήρθα......Αγιος Αμφιλόχιος Μακρής....

 

Πολλές φορές ο πολυεύσπλαχνος Κύριος του γνωστοποιούσε τις ανάγκες και τους κινδύνους στους οποίους βρίσκονταν γνωστοί και άγνωστοι αδελφοί του, προκειμένου να τους βοηθήσει.
Ο προηγούμενος π. Παύλος αφηγούνταν ένα σχετικό περιστατικό. «Ενώ βρισκόταν στο κελλί του στη μονή του Θεολόγου, που ήταν απέναντι από το δικό μου, ακούει από την Ικαρία μια άγνωστη φωνή μιας Ελένης να τον καλεί: "Τρέξε, σώσαι με".

     Τον βλέπω να παίρνει την τσάντα του και να φεύγει.
     - Γέροντα, που πας τέτοια ώρα;

     - Φεύγω για την Ικαρία. Κάποια ψυχή έχει ανάγκη.
Ήταν θέλημα Θεού στο λιμάνι να βρει πλοίο, που πήγαινε για την Ικαρία, και σε τρεις ώρες έφτασε στον Άγιο Κήρυκο. Πετάχτηκε από το πλοίο πήγε κατευθείαν στο περίπτερο και ρώτησε τον περιπτερά:
     - Παιδί μου, έχει εδώ μια κυρία Ελένη που αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα;
     - Γέροντα, μην πας εκεί. Έχει χάσει τον άνδρα της. Δεν είναι καλά και δεν θα σε περιποιηθεί.

-Παιδί μου, που είναι το σπίτι της;

-Στο δεύτερο τρίτο τετράγωνο, Γέροντα. Θα ρωτήσεις και θα σου πουν.
Ο Άγιος άρχισε να βαδίζει εσπευσμένα προς την κατεύθυνση που του έδειξε ο περιπτεράς. Πριν φτάσει στο δεύτερο τετράγωνο, βλέπει μια γυναίκα σε έξαλλη κατάσταση να τρέχει. Τότε της φώναξε:
-Ελένη παιδί μου, για σένα ήρθα!

Την ώρα εκείνη πήγαινε να πνιγεί.

Η πονεμένη γυναίκα συγκινήθηκε από την αγάπη του, συνήλθε και εξομολογήθηκε ότι τη στιγμή εκείνη πήγαινε να πνιγεί στη θάλασσα. Η γυναίκα σώθηκε. Το θαύμα έγινε, όπως η ίδια μου το εξιστόρησε».

Από το βιβλίο «Ο Άγιος με τη διπλή αγάπη, Άγιος Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω».

Του συνεργάτη μας Ν.Βοίνέσκου

Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Δημήτριος....

 

Μόλις πριν λίγες ημέρες μάθαμε το θαύμα του Αγίου Δημητρίου, για να ακριβολογούμε ένα από τα θαύματά του.

Το αφηγείται η γιατρός που το έζησε -ανήμερα του Αγίου Δημητρίου- η οποία προφανέστατα είναι άνθρωπος πιστός με αποτέλεσμα να "διασωθεί" το υπέρλογο γεγονός ως θαύμα (που όντως είναι) και να μην το ....φάει το σκότος της στείρας και άπιστης "επιστημοσύνης".

Αφηγείται λοιπόν η γιατρός: " Σήμερα το πρωί, στην εφημερία μου στο Ιπποκράτειο, ήρθε να γεννήσει μία επίτοκος η οποία είχε πολλές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κύησης και έτσι θα έμπαινε για καισαρική τομή. Μέχρι πριν ξεκινήσει το χειρουργείο όλα κυλούσαν ομαλά  και στον υπέρηχο άκουγα την καρδούλα του εμβρύου.

Ξεκινάει το χειρουργείο, βγαίνει το μωράκι και διαπιστώνουμε ότι δεν έχει σφυγμό. Είναι νεκρό. Το βάζουμε στην ανάνηψη και ξεκινούμε κάρπα, μαζί με χορήγηση οξυγόνου ώστε να πετύχουμε ανάταξη. Περνάμε δέκα λεπτά χωρίς κάποιο σημάδι ζωής και οι αναισθησιολόγοι διασωληνώνουν. Προσπαθούμε να ανατάξουμε για άλλα δέκα λεπτά  αλλά φαίνεται να μην έχει καμία ελπίδα. Στα 25 λεπτά σταματάμε καθώς φαινόταν πλέον μάταιο.

Αποφασίζουμε να το αεροβαπτίσουμε, επικαλούμενοι την βοήθεια του Αγίου. Και με το που λέμε "βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Δημήτριος, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" το μωράκι παίρνει μια βαθειά ανάσα και αρχίζει να κλαίει! Ενώ ήταν νεκρό για 25 ολόκληρα λεπτά.....

Οι μισοί κλαίγαμε και οι άλλοι μισοί κοιτάζονταν μεταξύ τους σαστισμένοι. Ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αυτό που βίωσα και νιώθω τόσο μικρή, μπροστά σ' αυτό το μεγαλείο...Εύχομαι ο Άγιος να σκεπάζει τις ζωές όλων σας. Δόξα τω Θεώ!"

Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Δημήτριος.... | τί και πώς (anazhthseis-elena.blogspot.com)

Ἀφῆστε με νὰ ζήσω! - π. Δανιήλ Ἀεράκη

 

Ἀφῆστε με νὰ ζήσω!

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Διάλογος μεταξὺ δύο μικρῶν παιδιῶν. Δὲν ἔχουμε δεῖ ἀκόμη τὸ πρόσωπό τους. Κι αὐτὰ δὲν ἔχουν δεῖ ἀκόμα τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Καὶ ὅμως, εἶναι ζωντανὲς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις. Εἶναι παιδιά. Εἶναι βρέφη. Εἶναι ἔμβρυα. Καὶ τὸ ἔμβρυο, ἀπό τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του στὴ μήτρα τῆς γυναίκας, εἶναι τέλειος ἔμψυχος ἄνθρωπος.

• Ὁ διάλογος -φανταστικὸς- γίνεται κάτω ἀπὸ τὸ φόβο:

«Θὰ ζήσουμε ἢ δὲν θὰ ζήσουμε;». Κάθε μέρα ἀκοῦνε τὶς φωνοῦλες τῶν ἄλλων παιδιῶν, πού κυοφοροῦνται καὶ δέχονται τὴ βίαιη ἐγκληματική ἐπέμβασι τοῦ ἐκτρωσιολόγου γιατροῦ, πού τὰ σκοτώνει καὶ τὰ πολτοποιεῖ, καὶ τὰ δύο ἔμβρυα συνομιλοῦν τρέμοντας:

—Τί λές; Μήπως ἔφτασε καὶ ἡ δική μας σειρά; Μήπως κάποιος σύγχρονος Ἡρώδης ἔχει ἀνακαλύψει τήν κρυψώνα μας καὶ ἀκονίζει τὸ μαχαίρι του νὰ μᾶς σφάξη;

—Ἐγὼ δὲν φοβᾶμαι! Οἱ δικοί μου οἱ γονεῖς ἔχουν φόβο Θεοῦ. Νιώθουν χαρὰ γιὰ τὸ σκίρτημά μου. Ὄχι, ποτὲ δὲν θὰ κάνουν ἔκτρωσι! Μάλιστα ἡ μητέρα μου τὸ δήλωσε: «Φόνισσα δὲν γίνομαι! Καλύτερα νὰ πεθάνω ἐγώ, παρὰ τὸ μωρό μου, πού μεγαλώνει μέσα μου»...

 

—Γιά τοὺς δικούς μου τοὺς γονεῖς δὲν εἶμαι σίγουρος… Μουρμούρισε τὸ πρῶτο ἔμβρυο. Ἕνας γιατρὸς ἔχει ξεσηκώσει τὴ μητέρα μου. Καὶ κάτι συγγενεῖς καὶ γειτόνισσες τὴν προτρέπουν: «Ρίξτο»! Ποιὸς θὰ ὑποστήριξη τὸ δικαίωμά μου νὰ ζήσω;... Ποιός;...

• Ἐκεῖ πού ὁ ψιθυριστὸς διάλογος τῶν δύο βρεφῶν ἔφτανε στ’ αὐτιά μας, ἀκούσαμε τὴν εἴδησι: «Ἡ ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔλαβε ἀπόφασι νὰ ὑποστήριξη τὸ ἀγέννητο παιδί». (Ἐπίσης ὑπάρχουν καὶ ἰδιωτικὲς ὀργανώσεις κατὰ τῶν ἐκτρώσεων καὶ ὑπὲρ τοῦ δικαιώματος τῆς ζωῆς γιὰ ὅλα τά ἔμβρυα).

Οἱ διαμαρτυρίες τῶν διαφόρων ὀργανώσεων ἐκφράζονται μὲ τὸ σῆμα, πού ἐκπέμπεται ἀπὸ κάθε κυοφορία, ἀπὸ κάθε βρέφος κυοφορούμενο:

«Ἀφῆστε με νὰ ζήσω»!

Τὸ σύνθημα αὐτὸ συγκλονίζει κάθε ἀνθρώπινη, εὐαίσθητη ὕπαρξι καὶ φτάνει μέχρι «τὰ ὧτα Κυρίου Παντοκράτορος» (Ἰακ. ε΄ 4). Μόνο σκληρές, ἀπάνθρωπες, ἀναίσθητες, κτηνώδεις ὑπάρξεις ὄχι μόνο δὲν παρέχουν δικαίωμα ζωῆς στὸ ἀγέννητο παιδί, ἀλλά προτιμοῦν νὰ σφάζωνται 250.000 ἑλληνόπουλα κάθε χρόνο στὴν πατρίδα μας, προκειμένου νὰ ἱκανοποιοῦνται τὰ ἐγκληματικά τους ἔνστικτα!

Ἡ ἱερὰ Σύνοδος, λοιπόν, μὲ ἐγκύκλιό της ὤρισε, ἡ Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα νὰ ἑορτάζεται ὡς «Ἡμέρα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ».

...Τὸ πληροφορήθηκαν αὐτό τὰ δύο ἔμβρυα, πού παρακολουθήσαμε τὸ διάλογό τους.

Ξέρετε πῶς σχολίασαν τὴ Συνοδικὴ ἀπόφασι;

—Μέχρι νά ‘ρθουν τὰ Χριστούγεννα, ὅμως, θὰ ζοῦμε; Μέ τὴν ἔκτρωσι ὁ Ἡρώδης ἔρχεται πρὶν ἀπό τά Χριστούγεννα!...

—Καί γιατί μιὰ μέρα; Κάθε μέρα δὲν πρέπει νὰ εἶναι «ἡμέρα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ»; Κάθε ὥρα δέν εἶναι «ὥρα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ»;...

...Ἄς ἀφήσουμε τὸ διάλογο τῶν ἀγέννητων παιδιῶν, καὶ ἃς διερωτηθοῦμε:

—Εἶναι ἢ δὲν εἶναι φόνος ἡ ἔκτρωσις;

—Γιατί δὲν κηρύττουμε ἀγῶνα διαρκείας, ὡς Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴ χάνωνται καθημερινὰ ἀθῶα παιδιά;

—Γιατί δὲν σταματᾶμε τὰ ἄχρηστα (ἐπιδεικτικὰ) πανηγύρια καὶ δέν κάνουμε τὸ πᾶν γιὰ τὸ σταμάτημα τῆς παιδοκτονίας, τῆς αἱμορραγίας πού, σὺν τοῖς ἄλλοις, ὁδηγεῖ σὲ ἐξαφάνιση τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους;

• Τὸ σύνθημα «Ἀφῆστε με νὰ ζήσω» δὲν ἀφορᾶ, πάντως, μόνο τὸ ἀγέννητο παιδὶ (τὸ κυοφορούμενο). Ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ «ἀσύλληπτο παιδὶ» τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας. Ἀπὸ τά παιδιά, ποῦ σκοτώνονται μὲ τὶς ἐκτρώσεις, δεκαπλάσια εἶναι τὰ παιδιά, ποῦ τοὺς ἀπαγορεύεται νὰ περάσουν τὴν πύλη τῆς ζωῆς!

Θὰ τὸ φωνάξουμε δυνατά:

—Ἀπαγορεύσατε, ἅγιοι ἀρχιερεῖς, νὰ ἐξομολογοῦν οἱ παπάδες, πού ὄχι μόνο ἀμνηστεύουν (!) τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἀλλά καὶ προπαγανδίζουν ὑπὲρ αὐτῆς!

—Τά παιδιὰ εἶναι τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι τοῦ ὑπολογισμοῦ καὶ τῆς ἀπιστίας.

Αναστάσιος: Ἀφῆστε με νὰ ζήσω! - π. Δανιήλ Ἀεράκη (anastasiosk.blogspot.com)

Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ Ῥωμηοσύνη

 

 Πολλοὶ ἔχουν πεῖ πῶς ὁ Καποδίστριας ἦταν ἕνας Εὐρωπαϊστής, ἕνας ἄνθρωπος ποῦ «ἤθελε νὰ μετατρέψει τοὺς Ρωμηοὺς σὲ Ἕλληνες», ἰσχύει ὅμως κάτι τέτοιο; 

Τὸ 1819 γράφει στὸν Πατέρα του: «Εἶναι ἔργον μοναδικόν της προστασίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων ποὺ ἀναξίως ἐπεκαλέσθην μὲ δάκρυα εἰλικρινοῦς καρδίας καὶ ἀφοσιωμένης» προσθέτοντας τὴν φράση: «Πίπτων εἰς τοὺς πόδας τοῦ Θαυματουργοῦ Ἁγίου μας καὶ τῆς Ἀειπαρθένου Πλατυτέρας (=Θεοτόκου)»[1] Εἶναι ἔκδηλη ἡ ἡσυχαστική του...συνείδηση (βλ. τὶς σημειωμένες φράσεις) σὲ ἕνα ἰδιωτικὸ γράμμα ποὺ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἀποκαλύψει τὰ μύχια της καρδιᾶς του. Εἶναι δὲ γεγονὸς ὅτι ἔβλεπε τὴν ἱστορικὴ ὕπαρξη τοῦ Γένους ζυμωμένη μὲ τὴν πίστη. 

Οι εξαρτήσεις…..

 

Κάθε σωματικό ή ψυχικό πάθος συνιστά μια εξάρτηση, που σφυρηλατεί τα δικά μας δεσμά. Και όσο περισσότερες οι εξαρτήσεις, τόσο περισσότερο μειώνεται ο ζωτικός «χάρος» μέσα στον οποίο αναγκάζεται να κινηθεί ο εξαρτώμενος….

          Ο άνθρωπος που είναι υποδουλωμένος στα πάθη του είναι αναγκασμένος   να υπηρετεί, άρα είναι ουσιαστικά ανελεύθερος άνθρωπος. Αντίθετα, αυτός που αγωνίζεται να χαλιναγωγήσει τα πάθη του απαλλάσσεται σταδιακά από τη δουλεία τους, για να κερδίσει την πραγματική ελευθερία του. Απόλυτα ελεύθερος άνθρωπος είναι ο τέλεια απαθής άνθρωπος, και τέτοιος υπήρξε μόνον ο Ιησούς Χριστός: τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος.

          «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ», τ. 659

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Ο χρυσός κανόνας συμπεριφοράς

 

Για να μας απομακρύνει εντελώς από κακό και να μας οδηγήσει στην τελειότητα της αγαθοσύνης, ο Κύριος, αφού μας πρόσταξε να μην κατακρίνουμε τον πλησίον και να τον συγχωρούμε για τα παραπτώματά του, νομοθέτησε  και τούτο: «Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αυτά να τους κάνετε κι εσείς». Θέλουμε να είναι συγκαταβατικοί οι συνάνθρωποί μας με τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας, θέλουμε να υπομένουν  μεγαλόψυχα οι συνάνθρωποί μας τις προσβολές και αδικίες μας, θέλουμε να μας κάνουν πρόθυμα οι συνάνθρωποί μας εξυπηρετήσεις και εκδουλεύσεις; Έτσι ας φερόμαστε κι εμείς σ’ εκείνους, για  να φτάσουμε στην πληρότητα της αγαθοσύνης και για ν’ αποκτήσουμε πανίσχυρη προσευχή. Γιατί η δύναμη της προσευχής μας είναι ανάλογη με το μέτρο της αγαθοσύνης μας: «Συγχωρείτε, για να σας συγχωρήσει κι εσάς ο Θεός. Δίνετε, για να σας δώσει κι εσάς ο Θεός. Η δωρεά Του θα είναι πλούσια, άφθονη, τέλεια και πλεονάζουσα. Γιατί ό, τι μέτρο χρησιμοποιείτε για τους άλλους, το ίδιο θα χρησιμοποιήσει κα για σας ο Θεός, ο εύσπλαχνος, αλλά και δίκαιος μέσα στην ευσπλαχνία Του Θεός.

Ι. Μ.