Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Η αγιοπνευματική ζωή των πιστών



            Για την ορθοδοξία δεν υπάρχει θρησκευτική ζωή αυτονομημένη και ανεξάρτητη από το Άγιο Πνεύμα. Μόνο η χάρη του Αγ. Πνεύματος  μας κάνει αληθινούς πνευματικούς ανθρώπους. Μόνο η χάρη του Θεού αγιάζει τούς ανθρώπους, διαμορφώνει ένα σεμνό και αληθινό ήθος και γίνει αληθινό νόημα στη κάθε πράξη μας. Το Άγ. Πνεύμα δεν είναι μια πράξη αφηρημένη.
            Γι’ αυτό κήρυγμα για το Άγ. Πνεύμα πρέπει να ξεπεράσει τις λεπτολόγες διατυπώσεις που δεν τις κατανοούν οι περισσότεροι και να προσεγγίσει την αμεσότητα των λειτουργιών του Αγ. Πνεύματος για την προσωπική μας ζωή.
            Τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος είναι μια συγκεκριμένη ενέργεια στη ζωή όλων μας και στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο Απ. Παύλος λέγει: « ο καρπός του Αγ. Πνεύματος έστιν χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Όλες οι αρετές , όλα τα ωραία και άγια κάθε τι που μεταμορφώνει τη ζωή μας, προέρχεται από το Άγ. Πνεύμα.
            Το Άγ. Πνεύμα μας εισάγει σε μία νέα ζωή. Είναι πνεύμα ενεργούν. Είναι λάθος να νομίζουμε, ότι το Άγ. Πνεύμα απλώς εμπνέει τους ανθρώπους  προς το αγαθό και ότι οι άνθρωποι τελικά μόνοι τους πράττουν το αγαθό και μεταμορφώνουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις για να πραγματοποιήσει το αγαθό, βλέπουμε  στο τέλος να οδηγείται σε τραγική αποτυχία. Ενώ αν εμπνεόταν και θα ενεργούσε με τη χάρη του Αγ. Πνεύματος  τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όλες οι πράξεις του θα ήταν άγιες. Και δεν εννοούμε μόνο τα έργα του πολιτισμού, αλλά και για τα έργα του πνευματικού αγώνα, τα έργα του αγιασμού που πολλές φορές  διενεργούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Όμως κάθε αυτονόμηση από το Άγ. Πνεύμα η πνευματική ζωή είναι μία πλάνη και οδηγεί σε πλήρη αποτυχία.
            Ας το επαναλάβουμε για άλλη μία φορά, το Άγ. Πνεύμα είναι το « ύδωρ το ζων», που ζωοποιεί « πάσαν σάρκα», που ανακαινίζει τον κόσμο μας και τον μεταμορφώνει από κόσμο φθοράς και έρημη χώρα σε εδεμικό παράδεισο. Μεταμορφώνει τους ανθρώπους από βιολογικές « σάρκες» σε πνευματικές προσωπικότητες.
            Κάθε αγιασμός, τελείωση και μεταμόρφωση του ανθρώπου και του κόσμου δεν νοούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Τελικά το Άγ. Πνεύμα είναι η εγγύηση της παρούσας πνευματικής τελειότητος μας, αλλά και η ελπίδα της μέλλουσας θέωσης και δοξοποίησης μας. Το Άγ. Πνεύμα συγκροτεί την Εκκλησία, καθαγιάζει τα μυστήρια, μεταμορφώνει τη ζωή και τους ανθρώπους και προετοιμάζει τους πιστούς για τη Βασιλεία του Θεού.
            Γι’ αυτό ας επαναλάβουμε κι εμείς σήμερα θερμά εκείνη την αρχαία προσευχή της Εκκλησίας μας για αγιασμό και τελείωση : « ελθέτω το Πνεύμα το Άγιον και εφ’ ημάς».

π. γ .στ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο.
Ενδιαφέρον.