Το μένος των καιρών

                             Καιροί διαβήκαν.

                             Ράγισα.

                             Κομμάτια που σκορπίστηκαν

                             σε πελάγη δακρυσμένα.

                             Αγέρας να φυσά

                             πιο αποφασισμένος από ποτέ.

                             Και εγώ ύφασμα στερνό στο σώμα

                             ίππων αφηνιασμένων.

                             Με δρασκελιά κυκλώπων και γιγάντων.

                             Με ανάσα μυρτιών και ελάτων.

                             Σουραύλι στα χέρια τραγοπόδαρων θεών.

                             Ας βρέξει επιείκεια.

                             Όχι άλλο μένος. Μόνο έλεος.

                             Γαλάτεια Βέρρα, «ΑΧΡΟΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ»