Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ


π. Γ. Μεταλληνού

            Η εκκλησιαστική λατρεία έχει εορταστικό ήθος. Κάθε μέρα για την Εκκλησία είναι γιορτή, διότι οι μνήμες των Αγίων επιβεβαιώνουν τη νίκη του Χριστού πάνω στον κόσμο, Η δε άσκηση προετοιμάζει την γιορτή της Εκκλησίας στο πνευματικό πανήγυρη της. Είναι η προετοιμασία για τη μετοχή  του ανθρώπου στην « καινήν κτίσιν», που αποκαλύπτεται στη λατρεία.
Η άσκηση επιδιώκει με την « αδιάλειπτη προσευχή, την ταπείνωση, την απάθεια, τη νηστεία και τη συνεχή λατρευτική πράξη, να μεταβάλλει τη ζωή σε «θυσίαν ζώσαν, αγίαν, τω θεώ ευάρεστον», για να βρει η ζωή τω πιστών την πρωταρχικοί ωραιότητα και γνησιότητα. Η άσκηση  βρίσκει στη λατρεία μια πνευματική όαση που αναπαύει τη σκληρότητα της άσκησης. Εξ άλλου αυτό που γίνεται ο άνθρωπος με την  άσκηση του, δια της λατρείας και μάλιστα της Θ. Ευχαριστίας, εκκλησιοποιείται, δηλ, εντάσσεται στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία και το ατομικό γεγονός γίνεται συλλογικό- εκκλησιαστικό.
            Η λατρεία εν- Χριστώνει όλη τη ζωή του μοναχού, αλλά και κάθε πιστού. Η άσκηση παρέχει τη δυνατότητα για την πραγμάτωση αυτού του σκοπού, εφόσον ο ακάθαρτος από τα πάθη άνθρωπος δεν μπορεί να υμνήσει και να δοξάσει αληθινά τον Θεό. Ας θυμηθούμε τον πασχάλιο ύμνο: « και ημάς τους ευσεβείς καταξίωσον εν καθαρά καρδία Σε δοξάζειν». Η «καθαρά καρδία» είναι το σκοπούμενο στην χριστιανική άσκηση». Μόνον «εν καθαρά καρδία» μπορεί ο άνθρωπος να δει τον Θεό, να φθάσει δηλ. στον απόλυτο σκοπό της εκκλησιαστικής υπάρξεως. Αυτό ακριβώς εκφράζει ο λόγος του αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού στον πασχάλιο κανόνα. «καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της αναστάσεως Χριστόν εξαστράπτοντα…».
            Η Λατρεία οδηγεί στη θέωση, όταν όμως υπάρχει η καθαρότητα της καρδίας και των αισθήσεων. Αν η λατρεία είναι η είσοδος στην ουράνια βασιλεία, η άσκηση είναι η οδός προς αυτήν. Η Λατρεία καθορίζει και αποκαλύπτει τον σκοπό της υπάρξεως μας. Η άσκηση συμβάλλει στην επίτευξη του σκοπού αυτού. Με την άσκηση ως μόνιμο τρόπο ζωής για κάθε χριστιανό, ολόκληρη η ζωή του πιστού ,μεταμορφώνεται σε λατρεία του Θεού « εν πνεύματι και αληθεία». Διότι ο ασκούμενος χριστιανός μεταβάλλεται ολόκληρος σε «ναό του Θεού’, στον οποίο ιερουργείται το μυστήριο της σωτηρίας. Αλλά όπως οι προσευχόμενοι καρδιακέ στην Κόρινθο, μολονότι είχαν την « αδιάλειπτη προσευχή» του Αγ. Πνεύματος στην καρδιά τους, μετείχαν και της συνάξεως όλου του σώματος, έτσι και ο τελειούμενος στην άσκηση μετέχει στη σύναξη και λατρεία του σώματος, εκκλησιοποιώντας τα χαρίσματα του.

            (« Ενοριακή Ευλογία», ,τ.119)

Δεν υπάρχουν σχόλια: