Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Θεολογία της πράξης


          Πτυχιούχος της Σχολής Αδελφών Νοσοκόμων του «Ευαγγελισμού», επί σειρά ετών προϊσταμένη, σε διάφορα νοσοκομεία, με πολυετή πείρα μετατίθεται στο ΙΚΑ, όπου εκτελούσε χρέη προϊσταμένης, «πρακτική» όμως Αδελφή.

          Ο Διευθυντής, αφού καλωσόρισε την σπουδασμένη Αδελφή, της ανακοίνωσε την απόφασή του να την ορίσει ως προϊσταμένη, γιατί ως πτυχιούχος δεν επιτρεπόταν να έχει προϊσταμένη μια «πρακτική». Αλλά και η «πρακτική» δεν αντέδρασε, γιατί γνώριζε ότι «έτσι γινόταν πάντα».

          Πάντα, αλλά όχι τώρα, γιατί η πτυχιούχος Αδελφή, έβαλε πάνω από τους κανονισμούς, πάνω από το «πάντα έτσι γίνεται» και πάνω από το προσωπικό της εγώ, το πώς δεν θα προκαλέσει στενοχώρια στην ηλικιωμένη συνάδελφο της. Έτσι χωρίς αμφιταλαντεύσεις απευθύνεται στον Διευθυντή της:

          -Κύριε Διευθυντά σας παρακαλώ, στη θέση της προϊσταμένης να παραμείνει η Αδελφή…

          -Μα, εκείνη είναι πρακτική, ενώ εσείς είσθε πτυχιούχος!

          -Αυτό που έχει αξία κ. Διευθυντά είναι να μην  στενοχωρήσουμε, αλλά να δώσουμε χαρά στην Αδελφή. Εξ άλλου, έχει μεγάλη πείρα. Εγώ θα είμαι πλάι της.

          Έτσι και έγινε. Η Αδελφή παρέμεινε προϊσταμένη και η άλλη Αδελφή αρκέστηκε στο να είναι απλή Αδελφή, όπως απλή και λιτή ήταν και η ζωή της στο πλευρό του συζύγου της.

          Η συνέχεια. Η στάση ζωής της νέας Αδελφής γίνεται οδοδείκτης για την «πρακτική» Αδελφή. Από άθεη που ήταν, όπως η ίδια είχε πει, γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, όχι με λόγια, αλλά με έργα έμπρακτης αγάπης. Μια αγάπης που σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο, που υπηρετεί την αλήθεια και αποφεύγει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο .

          Το παράδειγμα της Αδελφής αυτής ας γίνει σε όλους μας  μάθημα ζωής και θεολογίας της πράξης.  



«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»,  φ. 965 

Δεν υπάρχουν σχόλια: