Του ενορίτου μας κ.Ν.Βοϊνέσκου
Όταν ήμουν στον πόλεμο διηγείται ο
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στο βιβλίο: «Πνευματική αφύπνιση», είχα ένα
Ευαγγέλιο και το έδωσα σε κάποιον. Μετά έλεγα: «Άχ, να είχα ένα Ευαγγέλιο, πόσο θα με βοηθούσε!». Τα Χριστούγεννα μας είχαν στείλει πάνω στο βουνό
διακόσια δέματα από το Μεσολόγγι. Από τα διακόσια δέματα, μόνο στο δικό μου
δέμα υπήρχε ένα Ευαγγέλιο! Ήταν παλιό Ευαγγέλιο, είχε και χάρτη της Παλαιστίνης.
Στο δέμα υπήρχε και ένα σημείωμα που έγραφε: «Αν χρειάζεσαι και άλλα βιβλία,
γράψε μας να σου στείλουμε». Αργότερα, στην μονή Στομίου, χρειάσθηκα μια φορά
ένα κανδήλι για τον Ναό. Ένα πρωί, χαράματα, κατέβηκα στην Κόνιτσα. Την ώρα που
περνούσα έξω από ένα σπίτι, ακούω μια κοπέλα να λέει στον πατέρα της: «Πατέρα,
ο καλόγερος!». Τότε εκείνος ήρθε και μου είπε: «Πάτερ, έταξα ένα κανδήλι στην
Παναγία πάρε αυτά τα χρήματα να το αγοράσεις» και μου δίνει πεντακόσιες δραχμές,
ακριβώς όσο έκανε το 1958 ένα κανδήλι. Αλλά και τώρα, όταν κάτι χρειάζομαι, τα
οικονομάει αμέσως ο Θεός. Θέλω λ.χ να κόψω ξύλα και δεν μπορώ. Τότε
οικονομούνται τάκα-τάκα τα ξύλα. Πριν έρθω εδώ, έλαβα ένα δέμα που είχε μέσα
πενήντα χιλιάδες δραχμές, ακριβώς όσα χρειαζόμουν. Έδωσα μία εικόνα του «Αξιόν
έστιν» σε κάποια ευλογία, την άλλη μέρα μου φέρνουν μία της «Πορταΐτισσας!».
Φέτος το καλοκαίρι, πριν βρέξει, δεν είχα καθόλου νερό. Τώρα που έβρεξε λίγο,
μαζεύω ενάμισι κουτί την ημέρα. Η στέρνα έχει περσινό νερό, και αυτή είναι
χάλια. Πώς τα οικονομάει όμως ο Θεός! Έχω ένα βαρέλι με νερό. Τόσοι άνθρωποι
που έρχονται κάθε μέρα πίνουν, πλένονται, γιατί είναι και ιδρωμένοι, και η
στάθμη κατεβαίνει μόνον τέσσερα –πέντε δάκτυλα! Εκατό πενήντα-διακόσιοι άνθρωποι
να βολεύονται και να μην αδειάζει το βαρέλι! Άλλοι ανοίγουν πολύ την κάνουλα
της βρύσης, άλλοι την ξεχνούν ανοιχτή και τρέχει, και όμως το νερό δεν
τελειώνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου