Καθώς ατενίζουμε τη
φάτνη στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, τη μητρική στοργή της Θεοτόκου αγίας Μητέρας,
των ταπεινών ποιμένων και την αναζήτηση των σοφών της Ανατολής-Μάγων μένουμε κι
εμείς έκθαμβοι και θαυμάζουμε:
Την αγάπη του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου,
γιατί ο Θεός “τον υιόν του έδωκεν εν ημίν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη
απόλυται...... Όχι μόνο να μην χαθεί, αλλά και “τον άνθρωπο Θεόν απεργάσηται”.
Διδασκόμαστε την
αρετή τη υπακοής στο θέλημα του Θεού. “εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών, εν
ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος....” “γενόμενος υπήκοος”.
Μαθαίνουμε την
“υψοποιόν ταπείνωσιν”, η οποία υψώνει τον άνθρωπο μέχρι τον ουρανό. Το μάθημα
της υπακοής είναι δύσκολο καθώς και η ταπείνωση. Όσοι, έστω και για λίγο,
γεύτηκαν τις θείες αυτές αρετές ξενιτεύονται απο τον κόσμο της αμαρτίας και
περιπολεύουν στον ουρανό, που είναι η αληθινή κοινωνία που αναπαύει τον
άνθρωπο.
Τέλος στηριζόμαστε
στην ελπίδα. Όπως τότε έτσι και σήμερα ο Χριστός συνεχίζει να ενδιαφέρεται για
την σωτηρία του ανθρώπου. Προϋπόθεση είναι να θέλει ο άνθρωπος. “εις τα ίδια
ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. Όσοι δε έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοις
εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι....”. ( Ιωάν, Α, 12).
Ο Θεός θέλει. Εμείς
θα θελήσουμε να δεχθούμε και να προσκυνήσουμε τον τεχθέντα Κύριον;
Χριστούγεννα με
υγεία, ειρήνη και χαρά
π. γερ. σταν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου