Η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή εορτάζει το γεγονός της μεταβάσεως
της Θεοτόκου Μητέρας στο Ναό του Σολομώντος για να τελέσει τον σαραντισμό και να
λάβει την ευλογία του Θεού από τον πρεσβύτη Συμεών.
Αυτή η συγκινητική
εικόνα της μητρικής στοργής μας δίνει την αφορμή να πούμε λίγα λόγια
ανάμεσα στα τόσο πολλά που έχουν ειπωθεί, για το ιερό πρόσωπο της μητέρας. Η
εορτή τη μητέρας μπορεί να έχει καθιερωθεί το μήνα Μάιο, εμείς όμως οι
χριστιανοί θεωρούμε την ημέρα της Υπαπαντής ως την πιο κατάλληλη για το αιώνιο
πρόσωπο της Μητέρας που ενσαρκώνεται στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Η μητέρα
καθαγιάζεται με την ανυπέρβλητη αγάπη της, τους κόπους της, τη λαχτάρα της να
μεγαλώσει τα παιδιά της, να τους εμπνεύσει αρχές και οραματισμούς. Χαρούμενη πάντοτε, γελαστή, υποδέχεται τα
παιδιά από το σχολείο, ακόμη και όταν μεγαλώσουν. Τίποτε δεν μπορεί να αντισταθμίσει την αγάπη της και τη στοργή
της. Ο πόνος του παιδιού της γίνεται και δικός της πόνος. Φροντίζει με
επιμέλεια την τροφή, την ενδυμασία και την μόρφωση των παιδιών. Πάνω απ’ όλα
όμως είναι η φροντίδα για τη σωστή
ανατροφή, καλή διαπαιδαγώγηση.
Πραγματικά ποια
πέννα θα μπορούσε να περιγράψει τον πόνο, τον αγώνα μιας μητέρας και το ξενύχτι
για το άρρωστο παιδί, τα δάκρυα και τις προσευχές της; Με την αγάπη της
μαθαίνει τις πρώτες κουβεντούλες, να κάνει τα πρώτα του βήματα και με
καρδιοχτύπι λίγο αργότερα το περιμένει στο παράθυρο να επιστρέψει από το σχολείο
ή από την εργασία. Ιδιαίτερα σήμερα που η μητέρα είναι υποχρεωμένη να εργάζεται
η θυσία της επαυξάνεται. Κουρασμένη επιστρέφει από την εργασία, αλλά τα όμορφα
πρόσωπα των παιδιών την ξεκουράζουν και συνεχίζει με τρυφερότητα την
επικοινωνία με τα παιδιά της.
Οι ιερές μητέρες
ήταν και είναι στυλοβάτες του κοινωνικού πολιτισμού με την ολοκληρωτική
αφοσίωση στην ανατροφή των παιδιών της. Πίσω από κάθε μεγάλο ιεράρχη της
Εκκλησίας υπάρχει μια άξια μητέρα. Όλοι
οφείλουμε σεβασμό προς το έργο της Μητέρας. Λύπη προκαλούν ιδέες που
υποβιβάζουν τον υψηλό ρόλο της μητέρας μέσα στο φυσικό οικογενειακό περιβάλλον.
Μη αναγνωρίζοντας την ιερότητα του γάμου προβάλλουν την ανύπαντρη μητέρα ή και
το δικαίωμα νομιμοποίησης των αμβλώσεων καθώς και την ελευθερία του γυναικείου
σώματος.
Ο κλονισμός του οικογενειακού βίου, η υποτίμηση
του ρόλου της μητέρας, έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην κοινωνική ζωή.
Η μητέρα είναι εκείνη που συντελεί περισσότερο με την ανατροφή, την αγάπη της,
με την θυσία της στη δημιουργία ενός υγιούς οικογενειακού βίου. Και όταν φθάσει
στα γηρατειά της επιθυμεί να είναι σε
μια γωνιά και να κρατά και να σφίγγει ακόμη το χέρι του παιδιού της.
Και η τελευταία της
επιθυμία είναι ν’ ανάβει ένα κερί στον
χορταριασμένο τάφο το χέρι του παιδιού της.
γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου