Σατανισμός για παιδιά και νέους

Μεταξύ των τρόπων και των μεθόδων που χρησιμοποιεί το κίνημα του σύγχρονου σατανισμού για να εξαπλωθή στους νέους κυρίως ανθρώπους είναι τα παιδικά παιγνίδια, τα ηλεκτρονικά μέσα, τα παιδικά αναγνώσματα και η μουσική. Είναι άλλωστε γνωστό πόσο καταλυτική είναι η επίδραση της εικόνας και της μουσικής πάνω στις ευαίσθητες και εύπλαστες ψυχές των παιδιών. Έτσι, με το κάλυμμα του παιγνιδιού και της νότας εύκολα μπορεί να διεισδύσει, να «περάσει» όπως λέμε, ένα μήνυμα στον νού και στην καρδιά του νέου κυρίως ανθρώπου και να διαμορφώσει μέσα του τρόπο ζωής, χαρακτήρα, συμπεριφορά, ηθική και ιδεολογία. Για την φαντασία του μικρού παιδιού αποτελεί μορφοποιό δύναμη το παιγνίδι, το βιβλίο και ιδιαίτερα ο μαγικός κόσμος της τηλεοράσεως.

Όπως όμως η παιδεία γενικώτερα μόνη της, χωρίς την αρετή, για να θυμηθούμε τον Πλάτωνα, μπορεί να καταντήση «πανουργία» και απειλή, έτσι και η μουσική ή η τεχνολογία είναι δυνατόν να μετατραπούν σε «όργανα» προωθήσεως μηνυμάτων ή «δογμάτων», που να είναι ψυχοφθόρα ή επικίνδυνα. Το ίδιο και η ψυχοπλάστρα μουσική μπορεί να καλεί σε ύμνο και λατρεία του σατανά, τα δε παιδικά παιγνίδια να μετατρέπονται σε μέσα μυήσεως «εξ απαλών ονύχων» στον αποκρυφισμό και στον σατανισμό. Είναι διαπιστωμένο ότι στο άδυτο της οικογένειας, εκεί όπου υποτίθεται ότι αναπτύσσεται προστατευμένο μέσα σε ιδανικές συνθήκες ασφαλείας το μέλλον του ανθρώπου, εισβάλλει με τον πιο ύπουλο και εχθρικό τρόπο ο αντίπαλος του γονέα, που απαιτεί το δικαίωμα της διαμορφώσεως δικού του ανθρώπου στα παιδιά μας.

Ας γίνωμε όμως πιο συγκεκριμένοι, με παραδείγματα από τον χώρο των παιδικών παιγνιδιών, των ηλεκτρονικών μέσων, των παιδικών αναγνωσμάτων και της μουσικής:

α) Παιγνίδια παγίδες

Επιτραπέζιο παιδικό παιγνίδι, που προσφέρεται σε κουτί με σχήμα φέρετρου, καλεί τα παιδιά να παίξουν πάνω σε χαρτόνι που απεικονίζει ένα νεκροταφείο με σπασμένα μνήματα. Οι μικροί παίκτες υποδύονται ρόλους όπως το …φάντασμα Χελίν, το βαμπίρ Μπάθορι… την μάγισα Σαντρέν, τον λυκάνθρωπο Τζιβαουντίν, τη μούμια Κονρού κλπ. Νικητής είναι όποιος φτάσει πρώτος στο κέντρο του νεκροταφείου όπου είναι γραμμένη η λέξη «Εφιάλτης». Στο παιγνίδι οι παίκτες κερδίζουν κάρτες με συνθήματα όπως: «Γίνε ανελέητος», «Κάνε ο,τι θες για να τρομάξεις κάποιον», «όταν δείς πανσέληνο ούρλιαξε» (η πανσέληνος συνδέεται με σατανιστικές τελετές), «Τους ηλίθιους τους κάνω ο,τι θέλω. Τώρα ρίξε το ζάρι γρήγορα, γιατί θα σου σπάσω τα μούτρα παλιοσκουλήκι».

Μας είναι απολύτως αδύνατον να αντιληφθούμε την «παιδαγωγική» αξία αυτού του «παιγνιδιού».

Σε άλλο παιγνίδι, που συνοδεύεται με «προσπέκτους» «διακοσμημένο» με έντεκα τερατώδεις και σατανικές μορφές, χαράσσεται η «στρατηγική επιβίωσης». Μ’ αυτή καλλιεργείται μέσα στις απαλές ψυχές των παιδιών η βία και το μίσος με φράσεις όπως: «Κάνε επίθεση στον αντίπαλό σου έχοντας στο μυαλό σου κάτι το απλό: πως θα τον κόψεις φέτες στα γρήγορα». Και πιο κάτω: «Όσο πιο πολύ δουλεύεις με τα φαιά κύτταρα, τόσο πιο θανάσιμο θα είναι το χτύπημα».

Μήπως κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτά τα συνθήματα θα βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν «αυτοπεποίθηση»; Τότε ας μας επιτρέψουν να ερωτήσωμε: Πότε και πως ο νέος, που «ζυμώθηκε» με τέτοια «δόγματα» θα απορρίψη αυτό το «μάθημα της βίας» που πήρε και πως δεν θα το μετατρέψη στο σατανικό δόγμα του Crowley: «Ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζει σύμφωνα με το δικό του νόμο, να παίζει όπως θέλει, να ξεκουράζεται όπως θέλει, να πεθαίνει όποτε θέλει και όπως θέλει…»;

Σε διαφήμιση παιγνιδιών ο ήρωας είναι ο «σούπερ κακός, με μια στρατιά τέρατα κάτω από τις διαταγές» του. Η διαφορετικότητα δε του παιγνιδιού αυτού οφείλεται στο ότι σ’αυτό «οι καλοί δεν πεθαίνουν τελευταίοι, αντίθετα είναι αυτοί που εμποδίζουν τα σατανιστικά σας σχέδια και πρέπει να φύγουν πρώτοι από τη μέση».

Σε καρτοπαιγνίδι, με πολλές «ανατριχίλες» ένας μικρός παίκτης διαβάζει: «Εγώ είδα μια νεκροκεφαλή να βγάζει την άμορφη μάζα που δεν πεθαίνει». Και ο άλλος παίκτης λέει: «Είδα ένα χέρι δράκουλα να βγαίνει από ένα τάφο». Άραγε πως θα το ερμηνεύσει αυτό το «παιγνίδι» ένας παιδαγωγός; Και μη πεί κανείς ότι είναι προσπάθεια να κατανικηθή ο φόβος του θανάτου μέσα στην ψυχή του παιδιού!

Είναι σίγουρο πως η προβολή της βίας, του «κακού», των τεράτων, των αποκρουστικών φανταστικών μορφών, δεν καλλιεργεί τις απαλές ψυχές των παιδιών. Μάλλον είναι μια απαράδεκτη «εμπορεύσιμη ιδέα που μπορεί να μαγέψει το κοινό», είναι μια «αδίστακτη τακτική πωλήσεων με επιπτώσεις σε άτομα που ακόμη βρίσκονται σε τρυφερή ηλικία». Παράδειγμα η ψύχωση που προκλήθηκε στους μικρούς συλλέκτες των Pokemon με την εμπορευματοποίησή τους, ώστε «ακόμη και η Ένωση των Άγγλων Διευθυντών Σχολείων έχει ανησυχήσει με την μαύρη αγορά καρτών στις σχολικές αυλές και τα ποσά που απαιτούνται για να συμπληρωθεί κάποια στιγμή μια τέτοια συλλογή» (εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής», 15.5.2000).

β) Το παιγνίδι στην οθόνη

Ήλθε όμως και το νέο επίτευγμα, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, να αιχμαλωτίσει ακόμη περισσότερο το μυαλό και την φαντασία του παιδιού. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ: «Βία, αίμα και θάνατος σε αφθονία διαθέτουν τα περισσότερα ηλεκτρονικά παιχνίδια ιδίως όσα κρίνονται κατάλληλα για μικρά παιδιά» (εφημερίδα «Τα Νέα», 11.12.2001).

Ο συντάκτης του σχετικού άρθρου σημειώνει ότι «Περισσότερο από το 90% των χρηστών του παιχνιδιού περιέχει βίαιες πράξεις… Οι τίτλοι με την περισσότερη βία ανήκουν στις κατηγορίες των παιχνιδιών δράσης και “Shoot’ em up”. Σε αυτά τα παιχνίδια συναντώνται και οι περισσότεροι θάνατοι ανά λεπτό, 24 κατά μέσο όρο. Συνολικά, τα μισά από τα παιχνίδια στην έρευνα περιείχαν τουλάχιστον μία σκηνή με βίαιο θάνατο» (αυτόθι).

Ελληνικό περιοδικό, σε άρθρο του με τίτλο «Παιχνίδια που διαφημίζουν τον σατανά» σημειώνει: «Πρόκειται για τα “Computer Games” που προτρέπουν κατά κάποιο τρόπο όλους εμάς, μικρούς και μεγάλους να μπούμε στους σκοτεινούς κόσμους του Σατανά. Για τα παιχνίδια του θανάτου που παίζουν το ρόλο του μυητή δίνουν εικόνες αλλά και “συμβουλές” με κάθε λεπτομέρεια για τελετές μαύρης μαγείας και βουντού ενώ μιλούν και για θυσίες στο Κτήνος» (Οικ.Θησαυρός, 29.10.1996).

Στο φθοροποιό έργο των ηλεκτρονικών παιγνιδιών έρχεται συνεπίκουρος η μαγική οθόνη της τηλεοράσεως. Οι παιδικές εκπομπές με αποκρυφιστικό και μαγικό περιεχόμενο, τύπου Χάρι Πότερ, είναι η καθημερινή «τροφή» των μικρών τηλεθεατών σε αρκετά κανάλια. Πολλοί από τους «ήρωες» των εκπομπών αυτών δεν είναι πρότυπα αρετής, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αυτοθυσίας, αλλά «ήρωες του παραλόγου», υπεράνθρωποι που αντλούν την δύναμη από μέσα τους, που δεν σκέπτονται καν –άρα και δεν διδάσκουν– ότι πέραν από τις ανθρώπινες δυνατότητες και ικανότητες υπάρχει η Παντοδυναμία και η Αγάπη του Θεού. Αντί οι ήρωες αυτοί να διδάσκουν την σωστή σχέση του παιδιού προς τον Θεόν-Δημιουργόν του, ντύνουν την «εικόνα του Θεού» με μορφές ζώων και φανταστικών τεράτων.

Αλλά και με το τελευταίο επίτευγμα της τεχνολογικής προόδου του ανθρώπου, το Διαδίκτυο, συμβαίνει ο,τι και με τα άλλα επιτεύγματά του. Δηλαδή, δεν χρησιμοποιείται μόνον ως πολυτιμώτατο αγαθό και μέσο ανταλλαγής γνώσεων και επικοινωνίας, αλλά συχνά ως μέσο-όργανο διακινήσεως καταστροφικών ιδεολογιών διαφόρων παραθρησκευτικών και σατανιστικών ομάδων.

Έτσι, μπορεί κανείς να βρεί σε ιστοσελίδα σατανιστικής ομάδος, υπό τον τίτλο «Νέα της Κόλασης», ποιοί είναι οι: «Δέκα λόγοι για τους οποίους είναι πολύ θαυμάσιο να είσαι σατανιστής». Και βέβαια υπάρχει εκτενής ανάλυση για το πως θα το πετύχεις.

Σε άλλη σελίδα διαβάζομε: «Συμμετέχετε για να προάγουμε τις μεθόδους και να γεννήσουμε ένα σατανικό έθνος με το να προχωρήσετε στις επίλεκτες δυνάμεις των πιστών οπαδών του σατανά… Έχει φτάσει η ώρα να συντρίψουμε τη Χριστιανική υποκρισία και να φέρουμε στο προσκήνιο την κυριαρχία του σατανά στη γη, να φέρουμε τους χριστιανούς γονατιστούς μπροστά μας, δηλ.να τους υποτάξουμε και να τους κυριέψουμε…».

Η προσφορά μέσω του Internet εμπλουτίζεται ακόμη με πάμπολλες «αγγελίες» για «αναζητήσεις» φίλων σατανιστών ή με την προβολή των προτιμήσεών τους σε «θυσίες, ακρωτηριασμούς, κανιβαλισμό… μπάνιο σε αίμα κατσίκας και να το πίνει από ανθρώπινο κρανίο».

γ) Βιβλία διαβρωμένα

Κι αν κάποιοι γονείς, θέλοντας να προφυλάξουν τα παιδιά τους από όλα όσα μέχρι τώρα εκθέσαμε, θελήσουν να τα απασχολήσουν με ένα βιβλίο, ας μη νομίσουν ότι δεν έχουν φθάσει εκεί οι υπηρέτες του κακού.

Το μάρκετιγκ και ιδίως το κέρδος δεν έχουν αναστολές, ιδιαίτερα όταν οι «εγκέφαλοί» τους έχουν στρατευθή στα προστάγματα του τέρατος που λέγεται «Νέα Εποχή». Έτσι και στο χώρο του βιβλίου, μέσα από το παραμύθι και τα εικονογραφημένα έντυπα, προωθούν τον σατανισμό. Τίτλοι βιβλίων όπως: «Σχολείο ο Τάφος», «Η κατασκήνωση του Δράκουλα», «Ο ακέφαλος ποδηλάτης» κ.α., καλύπτουν κείμενα βίας, μαγείας, σατανισμού. Μέσα από πολλά βιβλία και εικονογραφημένα παιδικά αναγνώσματα επιδιώκεται η κατάργηση της διακρίσεως μεταξύ καλού και κακού (καθαρά νεοεποχίτικο «δόγμα»). Η πρόκληση τρόμου είναι ο κεντρικός επιδιωκόμενος σκοπός, που ξεκινά από τα τρομακτικά εξώφυλλα και καταλήγει σε μια αναστάτωση της απαλής ψυχής του νεαρού αναγνώστη. Πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε μια συλλογή εξωφύλλων τέτοιων βιβλίων ως «εικονοστάσι του Διαβόλου».

Άραγε, όταν το παιδί μας σήμερα ολοκληρώνει το διάβασμα ενός παραμυθιού νιώθει το ίδιο ευτυχισμένο, γαλήνιο, χαρούμενο, ανάλαφρο, ασφαλές όπως με κείνα τα αξέχαστα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς, του «παλιού καλού καιρού»;

δ) Ο σατανικώτερος τρόπος

Τέλος, ο σατανισμός χρησιμοποιεί, και μάλιστα ευρύτατα, τις «χορδές» και τα «όργανα». Το σατανιστικό μήνυμα και η λατρεία του σατανά χρησιμοποιούν ιδιαίτερα την hard rock και την heavy metal μουσική για μέσο προσηλυτισμού των νέων κυρίως ανθρώπων.

Σατανιστική ορολογία, ύβρεις κατά του Ιησού Χριστού και του Χριστιανισμού γενικώτερα, συνθήματα βίας, αισχρά συνθήματα και μηνύματα, ακόμη και σατανιστικά ή αντιχριστιανικά σύμβολα κυριαρχούν σε τραγούδια και σε έντυπα αυτής της μοντέρνας μουσικής. Συγκροτήματα φέρουν προκλητικούς και υβριστικούς τίτλους όπως: «Rotting Christ» (σάπιος Χριστός) «Judas Priest» (ιερέας του Ιούδα) κ.α.

Μέσα στο παραλήρημα της έντονης αυτής μουσικής ακούγονται λόγια όπως: «Είμαι ενωμένος με το Σατανά, υπακούω στις εντολές του …αγαπάω τον θάνατο.., είμαι κύριος του εαυτού μου… Φέρω το σημάδι του Διαβόλου, σκοτώνω το νεογέννητο μωρό, σκίζω τη σάρκα των νηπίων» (συγκρότημα Venon). Χωρίς αμφιβολία σοκάρουν τα συνθήματα του συγκροτήματος Black Sabbath στο «Paranoid»: «πάρε μια ζωή, θα είναι φθηνή. Σκότωσε κάποιον, κανένας δεν θα κλάψει. Η ελευθερία είναι δική σου, κάνε μόνο το καθήκον σου, θέλουμε μόνον την ψυχή σου».

Στο περιοδικό «The Forest» διαβάζομε ότι: «Το black metal ΔΕΝ είναι μουσική, είναι ιδεολογία που εκφράζεται μέσα από δαιμονικούς ήχους και θορύβους». Επί πλέον πολλά κείμενα του περιοδικού διακοσμούνται με τον αντεστραμένο σταυρό. Είναι πολύ χαρακτηριστική η απάντηση που δίδει ένα μέλος ξένου συγκροτήματος: «Είμαι Θεός. Προσκυνήστε με».Σε ερώτηση, τι εκφράζει το συγκρότημα Crismson Moon, δίδεται η απάντηση: «Τη καταστροφή κάθε μορφή επιβολής όπως η αστυνομία, οι κυβερνήσεις και ο Χριστιανισμός. Οι μόνες αρχές που πρέπει να διέπουν την ανθρωπότητα είναι τα ανθρώπινα ένστικτα όπως η λαγνεία και η εκδίκηση».Και σε άλλη ερώτηση: «Με τι ασχολούνται οι στίχοι σας»;, δίδεται η απάντηση: «Ασχολούμαστε με φιλοσοφία και αποκρυφιστικές πρακτικές όπως ο Αστρικός, ψυχικός και τελετουργικός Βαμπιρισμός, Δαιμονολογία, Αστρική Προβολή, Μαγεία και αρχαία Σουμεριακή και Ασσυριακή μυθολογία».

Όταν δε τους ζητούν να πούν πως εμπνέονται: η απάντηση είναι ότι «Χρησιμοποιούμε μαριχουάνα και μανιτάρια. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βιώσει εξωκοσμικές εμπειρίες».Δεν παραλείπει το εν λόγω «μουσικό» περιοδικό να αφιερώσει πέντε ολόκληρες σελίδες για να προβάλλει την «Εκκλησία του Σατανά».

Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι φιλοξενούνται τέτοια συγκροτήματα μέσα σε δημόσιους χώρους, όπως είναι το Ολυμπιακό Στάδιο στο οποίο διοργανώθηκε Rockwave Festival (Ιούλιος 2001) με σατανιστικά τραγούδια κάτω από το όνομα γνωστής φίρμας μπύρας.

Μετά από όλα αυτά κάθε εφησυχασμός είναι ενοχή. Η καθυστέρηση στην λήψη μέτρων, μέσα στα πλαίσια των νόμων, είναι έγκλημα. Το που ανήκει η ευθύνη είναι πρόδηλο: τα εγκλήματα διώκονται από τις αρμόδιες Αρχές τις τεταγμένες να τις προστατεύουν την δημόσια τάξη, την υγεία, την ζωή, την ασφάλεια και τα έννομα αγαθά. Η Εκκλησία έχει κρούσει επανειλημμένα τον κώδωνα του κινδύνου και έχει υποβάλλει τις προτάσεις Της. Από την άλλη πλευρά, έχουσα συναίσθηση των ευθυνών Της και μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων που το Σύνταγμα και οι νόμοι Της παρέχουν επιτελεί το καθήκον Της.

Πρέπει όμως και τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας να αναγνωρίσουν το πρόβλημα και να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους ανήκει. Έχομε ήδη θρηνήσει θύματα και τούτο δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Αυτό μπορεί να αποφευχθή μόνον όταν έγκαιρα, ορθά και υπεύθυνα και μάλιστα προληπτικά αντιμετωπισθή η απειλή, όταν αυτή σίγουρα υπάρχει.

Πηγή: Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων