ΠΡΟΒΛΗΜΑ…. «ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΥ»

Κάποτε στη χώρα μας το βλέπαμε μόνο σε μεμονωμένες εκδηλώσεις κάποιων ιδιωτικών σχολείων  ή κέντρων ξένων γλωσσών. Πλέον και στα περισσότερα δημόσια σχολεία οργανώνονται με κάθε επισημότητα… πάρτι Halloween. Και όταν δεν υπάρχει επίσημη πρόβλεψη για τον εορτασμό σε κάποιο σχολείο, την έλλειψη σπεύδουν να καλύψουν οι εκπαιδευτικοί των Αγγλικών.

            Αν βλέπαμε εδώ απλώς  και μόνο μια αρρωστημένη ξενομανία, που έκανε ένα εντελώς ξενόφερτο πολυαναμενόμενο κομμάτι της ετήσιας κανονικότητας μας, φοβόμαστε ότι θα υποτιμούσαμε το πρόβλημα. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά είναι ότι ο πολιτισμός μας- ο πολιτισμός μας συνολικά- έχει σοβαρό πρόβλημα… «μεταβολισμού»: ό, τι προσλαμβάνει, ακόμα και το  κατ’ αρχήν αθώο ή υγιεινό, το «μεταβολίζει» σε ό, τι πιο επιβλαβές και νοσογόνο.

            Αυτό που στον αγγλοσαξονικό κόσμο ήταν κατ’ αρχήν μια εορτή τιμής προς τους εκλιπόντες οικείους, την παραμονή της εορτής των Αγίων Πάντων, με τους ανθρώπους να συμμετέχουν σε λειτουργίες, να ανάβουν κεριά στα μνήματα των νεκρών τους και να απέχουν από την κατανάλωση κρέατος, καταφέραμε και το «μεταβολίσαμε» σε πάρτι με φρικιαστικές μεταμφιέσεις και ανατριχιαστική διακόσμηση παντού, ακόμα και στα εμπορικά καταστήματα, τα καφέ και τα εστιατόρια «κολοκύθες, σκελετοί, μάγισσες, φαντάσματα, νυχτερίδες,, τεράστιες αράχνες. Αλλά να, το HALLOWEEN πέρασε, και ετοιμαζόμαστε ήδη για τα Χριστούγεννα- που παρεμπιπτόντως, έχουμε καταφέρει να «μεταβολίσουμε» σε «Χριστούγεννα»…. χωρίς Χριστό….

            «ΖΩΗ», τ. 4405       

Ο Ναός….

 

Ο Ναός είναι το σύμβολο της ανθρώπινης ψυχής,

αλλά και του σώματος, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.

Οι έμποροι του ναού είναι οι πονηροί διαλογισμοί και τα

ταραχώδη πάθη που λυμαίνονται την ψυχή.

Όταν καθαρισθεί ο ναός και φύγουν μακριά αυτοί οι ξένοι, τότε ο ναός

ακτινοβολεί τη θεία   αγιότητα.

Όταν από τον εσωτερικό μας κόσμο απομακρύνονται οι ακάθαρτοι

Λογισμοί και τα ταπεινά πάθη, τότε η θεογέννητη ψυχή γεμίζει από άγιες δυνάμεις,

Επανακτά το αρχαίο κάλλος, και τίποτα δεν είναι ικανό να την αναχαιτίσει

στην άνοδό της προς τον Θεό.

Αγ. Γρηγόριος Νύσσης

 

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ (ΚΑΙ ΠΆΛΙ…)

 

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα παιδί ηλικίας 12 ετών μαθητής Γυμνασίου,  βρίσκεται διασωληνωμένο στο νοσοκομείο κατόπιν επίθεσης με μαχαίρι από συνομήλικό του. και δυστυχώς, μέχρι τη στιγμή που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, μοιάζει βέβαια ότι θα έχει κανείς να ανακαλέσει και νέα, πιο πρόσφατα-ελπίζουμε   όχι και πιο δραματικά-  περιστατικά βίας  μεταξύ ανηλίκων και τίποτα δεν μοιάζει να μπορεί το περιορίσει. Τουλάχιστον, τίποτε  δεν μοιάζει να μπορεί να το περιορίσει, όσο δεν αποφασίζουμε να θέσουμε τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων» και να αναμετρηθούμε με την αιτία που γεννά και συνεχώς διογκώνει το πρόβλημα.

            Πραγματικά. Όσο κάθε προσπάθεια να μιλήσουμε για την κρίση των αξιών, την απομάκρυνση από τον Θεό, την έλλειψη ιδανικών, την απαξίωση της παιδείας, τη θεοποίηση του εγώ, αποδοκιμάζεται ως λόγος «συντηρητικός», που δεν αρμόζει στην «προοδευτική» κοινωνία μας, είμαστε δυστυχώς καταδικασμένοι να «απολαμβάνουμε» τα επίχειρα των επιλογών μας.

            «ΖΩΗ», τ.4405

Στον ίδιο κόσμο….

 

Δες τις μύγες, Άνθρωπε και τις μέλισσες πάλι δες.

            Στον ίδιο κόσμο και στα ίδια μέρη και ο δύο πετάνε.

            Τις μέλισσες, ΄Ανθρωπε, θα δεις επάνω στα λουλούδια και τους θάμνους και α δένδρα  να ξαποσταίνουν.

            Τις μύγες όμως αν ρωτήσεις, απογοητευμένες μόνο για κοπριές και ακαθαρσίες θα ξέρουν να σου πούνε.

            Πρέπει εσύ να αποφασίσεις, Άνθρωπε, που θα ξαποσταίνεις.

            Μη για τις κοπριές γκρινιάζεις, μήτε για τις ακαθαρσίες.  Δικαιολογία δεν υπάρχει. Γιατί πάντοτε, και  σε κάθε μέρες αυτές θα συναντάς.

            Πάντοτε έτι ήταν, Άνθρωπε και πάντοτε έτσι θα είναι. Σκέψου το προσεκτικά και κάνε την επιλογή σου.

            Κι αν στέκεσαι πάνω στις ακαθαρσίες, πέτα και βρες. Βρες κλαδιά δένδρου, βρες θάμνο, βρες λουλούδι. Γιατί στον ίδιο κόσμο , τον άσχημο και τον κακό, με μένα και με σένα, Άνθρωπε, υπάρχουν μέλισσες.

            Και αυτό είναι η απόδειξη, ότι τα δένδρα και τα λουλούδια και οι θάμνοι δεν έπαψαν ποτέ να ανθίζουν.

            Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης

                        Ψυχολόγος

π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Ο Χριστιανισμός σήμερα

 

Antifono.gr

ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ «Σ’ έφαγα!»

 

«Σ’  έφαγα», λένε στις (νεανικές κυρίως) παρέες όταν θέλουν να πουν «σε (κατά) νίκησα» σε «κατατρόπωσα», «σε συνέτριψα». Η «κατάποση», το «φάγωμα», ισοδυναμεί με πλήρη επικράτηση, με ισοπέδωση του άλλου!

            Την ίδια ιδέα, που είναι πολύ παλιά, θα τη βρούμε και σ΄ ένα τροπάριο του Εσπερινού της  Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού: «δι ου (δια του οποίου)-Σταυρού- κατεπόθη του θανάτου η δύναμις» [= δια του οποίου Σταυρού] κατατροπώθηκε με κατάποση η δύναμη του θανάτου»]. Το «κατεπόθη» είναι παθητική φωνή του ρήματος «καταπίνω». Η φράση αυτή είναι εμπνευσμένη από την Α΄ προς Κορινθίους  επιστολή του Παύλου:» «κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος» (= κατανικήθηκε ο θάνατος με κατάποση») [Α΄ Κορ. 15, 54]. Θυμίζει επίσης μια φράση της Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του ιδίου αποστόλου: «ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής»(= για να καταπιεί [και να συντρίψει έτσι] η ζωή τη θνητότητα)  (Β΄ Κορ.5, 4).

            Ανάλογη εικόνα ( αυτή τη φορά αναφορικά με την αδηφάγο κοιλιά του Άδη) έχουμε στο αναστάσιμο απολυτίκιο του τρίτου ήχου: «( ο Κύριος) εκ κοιλίας Άδου ερρύσατο ημάς» ο Κύριος- μας έσωσε από την κοιλιά του Άδου).,

            Υπόψιν, ότι το «καταπίνω» θα το βρούμε να χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και για τις σχέσεις των ανθρώπων, π.χ. «για ποιο λόγο σιωπάς όταν καταπίνει  ο άσεβης τον δίκαιο;» [Αββακούμ 1, 18].

            Ανδρέας   Μοράτος, «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» Φ.1175

Πρέπει να το δείτε! Ο αείμνηστος Χρήστος Γιανναράς σε μια σπάνια διάλεξη για τη γλώσσα

 

Ποια στοιχεία ορίζουν σήμερα το ελληνικό έθνος; Πώς δηλώνονται μέσα στην γλώσσα οι μεταφυσικές αναζητήσεις των Ελλήνων; Τι εννοεί ο Ηeidegger όταν λέει ότι οι λέξεις μιλάνε ελληνικά; Έχουν ειπωθεί πολλά για την εκφραστική δυναμική της ελληνικής γλώσσας. Είναι προϊόν τυχαιότητας ή κάποιων ιδεολογικών προδιαγραφών η εκφραστική δυναμική της; Ή μήπως είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο δημιούργημα των αναγκών ενός κοινωνικού συνόλου; Πώς εξηγείται η πολιτιστική επιρροή της ελληνικής γλώσσας; Πόσο απαραίτητη λειτουργικά είναι η επιλογή της ελληνικής γλωσσικής σημαντικής στην έκφραση της ριζικά διαφορετικής οπτικής των όσων ευαγγελίζεται το εκκλησιαστικό γεγονός στα πρώτα χριστιανικά κείμενα; Ποιά η σημασία του Λόγου στο ευαγγελικό απόσπασμα και ποια η σχέση της με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, όπου λόγος είναι ο τρόπος που το όντως υπαρκτό μετέχει στην ύπαρξη; Τι ευαγγελίζεται στον ελληνισμό η ενσάρκωση του Θεού; Ποιος ο ρόλος του εμπειρικού αντικρύσματος που είχαν προσδώσει οι Έλληνες στις λέξεις πίστη, αμαρτία, σωτηρία) και στην σύνταξη στην έκφραση των σημαινόμενων της χριστιανικής εκκλησιαστικής γλώσσας των πρώτων αιώνων; Πως συνέβη η μετάβαση στο νοησιαρχικό-ιδεολογικό ή νομικό – ηθικιστικό περιεχόμενο σε μεταγενέστερα εκχριστιανισμένους λαούς; Αν θεωρήσουμε ότι θα βρεθεί ο τρόπος να οδηγηθούμε στην αναζήτηση πλούτου ζωής και ποιότητα από την ευγένεια της καταγωγής και την ζωντανή παράδοση της συσσωρευμένης εμπειρίας αιώνων είναι δυνατόν αυτό να επιτευχθεί χωρίς την ελληνική γλώσσα; Διαδικτυακή συζήτηση τον Μάρτιο του 2021, με την ελληνική κοινότητα στο Pawtucket, της πολιτείας του Rhode Island των ΗΠΑ.

Σάββας Καλεντερίδης