Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Η γενοκτονία των Ποντίων, που τιμάται στις 19 Μαΐου, δεν είναι παρά μέρος μόνο της συστηματικής γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών  της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτό υπενθύμισε με θάρρους και παρρησία, μέσα στο ίδιο το τουρκικό κοινοβούλιο, ο μόνος χριστιανός βουλευτής της γείτονος, ονόματα Γεώργιος Ασλάν, ο οποίος έχει ασσυριακή καταγωγή.

            Με την ευκαιρία της Ημέρας Μνήμης  για τη Γενοκτονία των Αρμενίων είπε: «Τιμώ με σεβασμό τη μνήμη των Αρμενίων, των  Ασσυρίων και όλων των λαών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια εκείνων των γεγονότων. Το 1915, ο πληθυσμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν περίπου 13 εκατομμύρια, από τους οποίους 3 εκατομμύρια ήταν χριστιανοί. Σήμερα , στην Τουρκία των 80 εκατομμυρίων κατοίκων, οι χριστιανοί αριθμούν μόλις 50.000. Απευθύνω για άλλη μια φορά την ίδια ερώτηση σε όλα τα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου, ερώτηση που είχα θέσει και πέρυσι, χωρίς να λάβω απάντηση: Γιατί, ενώ ο πληθυσμός της χώρας έχει αυξηθεί  τόσο θεαματικά, ο αριθμός των χριστιανών έχει μειωθεί σε τέτοιο βαθμό; Μόνο όταν δοθεί μια ειλικρινής  απάντηση στο ερώτημα αυτό, μπορεί η Τουρκία να πορευτεί προς τη δημοκρατία. Χωρίς αυτήν την αυτοκριτική, η δημοκρατία παραμένει άπιαστο όνειρο".

            «ΖΩΗ», τ. 4401

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Η Ιερά Μονή του Σινά και τα προβλήματά της

Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την Ιερά Μονή του Σινά, που ανέκυψε ύστερα από απόφαση του Δικαστηρίου του Αιγυπτιακού Κράτους, και επικρατεί μεγάλη σύγχυση, όχι μόνον στον πολύ κόσμο, αλλά και σε δημοσιογράφους, ακόμη και σε πολιτικούς.

Όμως τα προβλήματα που συζητούνται προϋπήρχαν της αποφάσεως του Δικαστηρίου και έχουν σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, τον θρησκευτικό χώρο, τον πολιτισμικό χαρακτήρα του τόπου, την Σιναιτική αδελφότητα που ζη μέσα σε ένα αναγνωρισμένο Κράτος, που διέπεται από την συγκεκριμένη νομοθεσία κ.α. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα και οι λύσεις είναι δύσκολες, γιατί εμπλέκεται και η γεωπολιτική στρατηγική της περιοχής.

Ως θεολόγοι και εκκλησιαστικοί γνωρίζουμε την ιερότητα του χώρου αυτού που διαρκεί πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια.

Εκεί ο εβραικός λαός, με την καθοδήγηση του Προφήτου Μωϋσή έλαβε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, εκεί ασκήθηκαν εξέχοντες ασκητές κατά την Χριστιανική περίοδο, αυτόν τον τόπο σέβονται οι Μουσουλμάνοι, αφού και γι᾽ αυτούς ο Μωϋσής θεωρείται προφήτης. Επομένως, στον χώρο αυτό συναντώνται οι τρεις μεγάλες μονοθειστικές θρησκείες, αν και ο Χριστιανισμός δεν θεωρείται θρησκεία, αλλά Εκκλησία.

Παλαιότερα, και δη το έτος 1993, πριν 32 χρόνια, ασχολήθηκα με την ιερότητα του χώρου του Σινά από ορθοδόξου ασκητικής και θεολογίας, διότι εκεί βιώθηκε ένας εκπληκτικός ασκητισμός, ο οποίος απαντά και σήμερα σε όλες τις θεολογικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικές αναζητήσεις του συγχρόνου ανθρώπου.

Για παράδειγμα, το βιβλίο η «Κλίμαξ» του αγίου Ιωάννου του Σιναίτου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής του Σινά, που γράφηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. και περικλείει όλη την ασκητική μέθοδο των Σιναιτών Πατέρων, προκάλεσε την προσοχή και της σύγχρονης ψυχολογίας και έγιναν σχετικές μελέτες, γιατί δεν δείχνει μόνο την σύγχρονη «ψυχανάλυση», την ανάλυση του παθητικού μέρους της ψυχής του ανθρώπου, αλλά και την «ψυχοσύνθεση» του ανθρώπου.

Αυτά τα θεωρώ δεδομένα και δεν χρήζουν περισσότερης ανάπτυξης. Εκείνο που έχει σημασία στις ημέρες μας είναι πως θα μπορέση η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής του Σινά να ζήση σε αυτό το περιβάλλον, που ούτως ή άλλως ασκεί μια σημαντική επιρροή στους ανθρώπους και εκπέμπει μια τεραστίων διαστάσεων «ενέργεια», όπως ομολογούν και άσχετοι με την θεολογία.

Το δεδομένο είναι ότι το Αιγυπτιακό κράτος θεωρεί την Ιερά Μονή και το περιβάλλον της ως αρχαιολογικό χώρο που προστατεύεται από τους νόμους του κράτους. Οπότε πρέπει να γίνουν προσπάθειες για ερμηνεία της χρήσεως του χώρου, που να εξυπηρετή τις εκκλησιαστικές ανάγκες της Αδελφότητος.

Κατ᾽ αρχάς νομίζω ότι πρέπει να ευρεθή τρόπος, για την ελεύθερη παραμονή των ανθρώπων που θέλουν να μονάσουν εκεί και να εξασκήσουν ελεύθερα τα εκκλησιαστικά και μοναστικά καθήκοντά τους. Μάλιστα, η Αδελφότητα αυτή θεωρεί τον εαυτό της, και έτσι είναι, διάδοχη των Πατέρων που δημιούργησαν όλους αυτούς τους θησαυρούς, πριν την ίδρυση του συγχρόνου Αιγυπτιακού Κράτους.

Έπειτα, πρέπει να ευρεθή τρόπος να χορηγηθή ορθή χρήση όλου αυτού του χώρου στους μοναχούς. Τώρα, η χρήση είναι στηριγμένη σε μια άμμο, όπως είναι η άμμος της ερήμου του Σινά. Το ευκταίον είναι να δοθή στην Αδελφότητα, που ασκήται στην Ιερά Μονή, η Νομική Προσωπικότητα του Διεθνούς Δικαίου, το δε εφικτόν είναι να της δοθή η Νομική Προσωπικότητα του Ιδιωτικού Δικαίου, για να μπορή να εκτελή τα καθήκοντά της με μεγαλύτερη ελευθερία.

Η ανάδειξη των προβλημάτων που απασχολούσαν εδώ και πολύ καιρό την Μονή του Σινά, μαζί με την στελέχωση της Αδελφότητος, είναι ευκαιρία να αντιμετωπισθούν, για την διάσωση όχι μόνον της εκκλησιαστικής κληρονομιάς, αλλά και μιάς ζωντανής θεολογικής παραδόσεως, που απαντά στις υπαρξιακές αγωνίες του συγχρόνου ανθρώπου.

Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ Τετάρτη 4 Ιουνίου 2025

 

Αργή Δοξολογία Πέτρου Λαμπαδαρίου, Ήχος Α΄ - Παναγιώτης Νεοχωρίτης, Σπυρίδων Κιζιρίδης (9.2.1998)

  ΙΕΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

#ΔημήτριοςΠαπάνης #ΜελίσματαΨαλτικής #Νεοχωρίτης #Κιζιρίδης Αργή Δοξολογία Πέτρου Λαμπαδαρίου, Ήχος Α΄ Ψάλλει ο Άρχων Πρωτοψάλτης τής Μ.τ.Χ.Ε. Παναγιώτης Νεοχωρίτης και ο Πρωτοψάλτης Σπυρίδων Κιζιρίδης. Ζωντανή ηχογράφηση από την Αγρυπνία που τελέσθηκε επί τη μνήμη τού Αγίου Χαραλάμπους, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά Θεσσαλονίκης το έτος 1998 όπου ψάλλουν τα Μέλη τού Συλλόγου Φίλων Λόγιας Μουσικής Θεσσαλονίκης "Ρωμανός ο Μελωδός". Τον Δεξιό Χορό Διεύθυνε ο Άρχων Πρωτοψάλτης τής Μ.τ.Χ.Ε. Παναγιώτης Νεοχωρίτης και τον Αριστερό Χορό ο Πρωτοψάλτης Σπυρίδων Κιζιρίδης. 🔊ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΌΣΦΑΤΟ ΒΊΝΤΕΟ στο Μελίσματα Ψαλτικής ΕΔΩ: https://bit.ly/3gLjjdZ ‼️‼️ ΜΗΝ ξεχάσετε να κάνετε ΕΓΓΡΑΦΗ στο κανάλι μας στον σύνδεσμο που ακολουθεί https://bit.ly/3iKX7mP ❤️ Στηρίξτε το διαδικτυακό κανάλι μας με την ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σας! ➡️ Πατήστε το καμπανάκι 🔔 δίπλα στο κουμπί τής ΕΓΓΡΑΦΗΣ ⤴️ για να λαμβάνεται όλες τις ειδοποιήσεις από το κανάλι μας! 📌 Σημειώσεις-όροι χρήσης: ✅ Επιτρέπεται μόνο η ενσωμάτωση των βίντεο σε blogs και ιστοσελίδες με αναφορά στην πηγή. ✅ Επιτρέπουμε ελεύθερη δημοσίευση σε κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται στο βίντεο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και Τo Video production δε φέρει ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη. Το κανάλι μας ως επίσημος συνεργάτης της εταιρείας Google you tube προστατεύετε από ειδικό πρόγραμμα προστασίας συνεργατών και μας παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες για όσους δολίως και σκοπίμως αναγράφουν προσβλητικά σχόλια και αναρτήσεις έτσι έχουμε την δυνατότητα διαγραφής πλαστών λογαριασμών και τον εντοπισμό αυτών σε συνεργασία με την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για όλες τις νόμιμες συνοπτικές νομικές διαδικασίες που θα επιβληθούν και επιβαρύνουν τον κακόβουλο χρήστη.

Μελίσματα Ψαλτικής (Δημήτριος Γ. Παπάνης)

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

 

Δεν πάει άλλο! Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι! Η αδικία της αναξιοκρατίας, η κοινωνική ανισότητα, η θυσία των αδυνάτων στα συμφέροντα των δυνατών της γης, η αδιαφορία των πολλών…. σε εξοργίζουν. Σε κάνουν να πονάς για τη γη στην οποία πατάς. Σφίγγεις τη γροθιά και τα δόντια από αγανάκτηση για τον κόσμο μέσα στον  οποίο σου επιβλήθηκε να ζήσεις.

            Όχι, δεν έχεις δικαίωμα να ανέχεσαι ένα τέτοιο κόσμο. Αλλιώς τον ονειρεύτηκες. Αλλιώτικο τον θέλεις. Πως να τον αλλάξεις;

            Επαναστάτησε! Κάνε την ανατροπή! Πως; 

            Μήπως σπάζοντας στις βιτρίνες των καταστημάτων και καίοντας αυτοκίνητα; Μα , διορθώνεται τίποτα έτσι; Όχι, απλά θα μπεις κι εσύ στον κύκλο εκείνων που καταστρέφουν τον κόπο των βιοπαλαιστών….

            Τότε, πως να δείξεις την αντίδραση σου στο σάπιο καταστημένο; Που να χύσεις την οργή σου;

            Η φωνή ενός ανθρώπου που έζησε όσα ζούμε κι εμείς και βρήκε τον τρόπο σταθερά να αντισταθεί στους ισχυρούς της εποχής του, του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ακούγεται από την κοντινή Αχρίδα, τη μέρα της γιορτής του (5 Μαρτίου) να μας προτρέπει: «Επαναστατήστε πρώτα εναντίον του εαυτού σας και ύστερα ενάντια στον κόσμο. Επαναστατήστε…. Εναντίον των  παθών σας, και στη συνέχεια εναντίον της κακίας  που υπάρχει γύρω σας και μέσα στον κόσμο».

            Μια τέτοια επανάσταση που βάζει το τσεκούρι στην πιο βαθιά ρίζα του κακού, μέσα μας, είναι ό, τι πιο πολύ ανάγκη έχει ο κόσμος μας. Μια τέτοια επανάσταση είναι αυτή στην οποία μας καλεί η Εκκλησία μας από την πρώτη Δευτέρα του Μαρτίου, την Καθαρά Δευτέρα, και σε όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

            Γιατί η μετάνοια είναι η δυσκολότερη μα και ισχυρότερη επανάσταση. Γι’ αυτό είναι και η πιο αποτελεσματική.

            Δεν είναι εύκολο να παραδεχτώ πως εγώ είμαι ο άδικος, εγώ αυτός που ζει με ανέσεις εις βάρος των άλλων που πεινούν, εγώ που προτάσσω το συμφέρον μου, εγώ που αδιαφορώ για τον αδελφό μου άνθρωπο…. Μα αν το νιώσω, τούτη η οργή και η αγανάκτηση και ο πόνος μέσα μου θα στραφούν και θα ξεσηκώσουν την πιο σκληρή και υγιή επανάσταση!

            Μάρτιος! Μαζί με τη Σαρακοστή, ο μήνας φέρνει μνήμες από εκείνη την μεγάλη Επανάσταση των προγόνων μας, που 200 χρόνια πριν μας χάρισε τη λευτεριά. Αν κατόρθωσαν κείνοι οι γίγαντες της εθνικής μας ιστορίας να ανατρέψουν τα κατεστημένα της εποχής τους και να ζωγραφίσουν και πάλι την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη, είναι γιατί ξεκίνησαν την επανάσταση από μέσα τους. Είναι γιατί προηγήθηκαν τα αίματα των νεομαρτύρων, οι διδαχές του πατρο-Κοσμά, η αγρύπνια των Κολλυβάδων, που σήκωσαν πρώτα μια εσωτερική πνευματική επανάσταση στους υπόδουλους.

            Αντικρίζοντας την Ελλάδα του 2025, το νιώθουμε πως είναι ανάγκη και πάλι να επαναστατήσουμε! Να αντισταθούμε στους ύπουλους εχθρούς που απειλούν την οντότητά μας ως έθνους. Να  αντιδράσουμε στα άνομα νομοθετήματα, στα ξενόφερτα ήθη, στην ηθική άλωση.

            Μα αν πράγματι  μας νοιάζει…. είναι καιρός να ξεκινήσουμε την επανάσταση από μέσα μας!.

            «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», τ. 626

Εκκλησιάζομαι, Εξομολογούμαι, Κοινωνώ τακτικά. Λέω την Ευχή. Γιατί μένω όμως στάσιμος πνευματικά;

 

ἔκδοσις 14/5/2019

 

Νὰ ἀναρρωτηθεῖς: γιατὶ θέλω νὰ προχωρήσω πνευματικά; Γιὰ νὰ ἀρέσω στὸν Θεό, ἢ γιὰ νὰ ἀρέσω καὶ νὰ φαίνομαι καλύτερος στοὺς ἄλλους, ἢ γιὰ νὰ μειώνω καὶ νὰ συγκρίνω τὸν ἑαυτό μου μὲ τοὺς ἄλλους;

Νὰ δίνεις τὸ δικαίωμα στοὺς ἄλλους νὰ σοῦ κάνουν παρατηρήσεις (χωρὶς νὰ ἀνταπο­δίδεις), γιὰ νὰ βγεῖ ἔξω ἡ κρυφὴ ὑπερηφάνεια, καὶ σιγά-σιγά νὰ φύγει.

Μὴν ὑψώνεις καὶ ὑπερηφανεύεις τὸν ἑαυτό σου, οὔτε στὴ δουλειά σου (οὔτε μὲ δικαιολογίες, οὔτε ἔστω γιὰ ἀστεῖο), οὔτε καὶ σὲ συγγενικά σου πρόσωπα. Εἶναι ἄψευστος δεῖκτης τῆς ὑπερηφανείας καὶ τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας, ἔστω καὶ ὅταν γίνεται γιὰ ἀστεῖο.

«πρὶν ἢ ἀκοῦσαι, μὴ ἀποκρίνου καὶ ἐν μέσῳ λόγων μὴ παρεμβάλλου» (Σοφ. Σειρ. ια’ 8)

Σοῦ ἀρέσει (βαθιὰ μέσα σου) νὰ σὲ θαυμάζουν ἢ νὰ σοῦ λένε μπράβο οἱ ἄλλοι (καὶ αἰσθάνεσαι μιὰ ἠθικὴ ἰκανοποίηση); Ἡ ἀνθρωπαρέσκεια εἶναι ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἀνώτερη ζωή.

Ρωτᾶς συστηματικὰ τοὺς ἄλλους πῶς βλέπουν τὴν τάδε δουλειά σου, ἢ τὴν τάδε ἐργασία σου; Εἶναι ἄψευστος δεῖκτης τῆς ὑπερηφανείας μας.

Ἂν ἔκανες ἕνα δῶρο σὲ κάποιον, ἀναφέρεσαι πάλι καὶ πάλι σὲ αὐτὸ τὸ δῶρο γιὰ νὰ σοῦ λένε εὐχαριστῶ καὶ καλὰ λόγια; Εἶναι ἄψευστος δεῖκτης τῆς ὑπερηφανείας μας.

Ἂν ἔκανες κάτι καλό ἢ μιὰ μικρὴ ἢ μεγάλη θυσία γιὰ κάποιον, τοῦ τὸ «χτυπᾶς», καὶ τοῦ τὸ ξανὰ «χτυπᾶς»; Σὲ ἐμπαίζει ὁ διάβολος, μηδενίζεις τὸν μισθό σου, καὶ πληγώνεις αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖον τάχα «θυσιάστηκες».

Υπάρχει επιτακτική ανάγκη επαφής με τη σκέψη των αγίων ασκητικών Πατέρων της Εκκλησίας μας

 

(ἀπόσπασμα ἀπὸ ἀρχιμ. Εὐσεβίου εἰσαγωγὴ στὴν «Μικρὴ Φιλοκαλία» β' ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, 1994)

[Ὑπάρχει] Ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἐπαφῆς μὲ τὴ σκέψη τῶν Ἁγίων ἀσκητικῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας πρὸ πάντων σήμερα, ποὺ ὅλα φωνάζουν γιὰ μιὰ συνεπέστερη ἐγκόλπωση τοῦ ἀσκητικοῦ στοιχείου τῆς πίστεώς μας. 

Ἀτυχῶς ἡ ἐπίδραση τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος εἶναι τόσο μεγάλη καὶ ἡ ἐξάπλωσή του τόσο γρήγορη, ὥστε νὰ παρατηρῆται ἡ ἀναζήτηση ἑνὸς ἄνετου καὶ βολικοῦ χριστιανισμοῦ. Καὶ τὰ ἀποτελέσματα δὲν ἀργοῦν νὰ φανοῦν.

Ὁ χριστιανισμός μας γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ῥηχός, ὅλο καὶ πιὸ «ἐγκόσμιος». Ἀντὶ νὰ ἐπιδρᾶ αὐτὸς στὸν κόσμο καὶ νὰ τὸν μεταμορφώνη, καταβάλλεται ἀντίθετα φροντίδα νὰ ἐπηρεάζεται αὐτὸς ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ νὰ προσαρμόζεται στὰ σχήματά του, γιὰ νὰ γίνη τάχα πιὸ «μοντέρνος» καὶ γι' αὐτὸ πιὸ εὐαπόδεκτος ἀπὸ τὶς μάζες! Πόσο αὐτὸ ἀποτελεῖ φενάκη [= (μτφ.) ἀπάτη, ψευδαίσθηση], τὸ βλέπουμε ἐκεῖ ποὺ ἔγιναν παρόμοια πειράματα - ἐννοοῦμε περιοχὲς ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία - μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φτωχύνη ὁ χριστιανισμός, νὰ γίνη καρικατούρα τοῦ ἑαυτοῦ του, ἕνα θλιβερὸ ἀπομεινάρι τῆς ἀρχαίας αἴγλης του, ποὺ μόνο οἶκτο ἢ περιφρόνηση προκαλεῖ. Ἕνας τέτοιος χριστιανισμὸς δὲν ἔχει τίποτα τὸ οὐσιαστικὸ νὰ προσφέρη καὶ στὸν ἄνθρωπο ἀκόμα ποὺ ἔχει μιὰ καλὴ διάθεση νὰ προσέξη τὸ εὐαγγελικὸ μήνυμα. Καὶ λοιπὸν τὸν προσπερνάει ἀπογοητευμένος.

Ἀντίθετα ἡ βίωση - βασικώτατο αὐτό - καὶ ἡ παρουσίαση τοῦ χριστιανισμοῦ, ὅπως τὸν κατανοεῖ ἡ ὀρθόδοξη ἀσκητικὴ καὶ νηπτικὴ παράδοση, τὸν ἐμφανίζουν ῥωμαλέον καὶ δυνατὸν καὶ ἱκανὸν νὰ δώση ζωὴ ἀληθινὴ καὶ ἀλκὴ [=εὐρωστία, δύναμη, ἀνδρεία] πνευματικὴ στὸν νεκρωμένον ἀπὸ τὴ γλυκερὴ ζωὴ τῶν ἡδονῶν καὶ τοῦ αἰσθησιασμοῦ καὶ τοῦ ποικιλόμορφου ὑλισμοῦ - τοῦ πρακτικοῦ προπάντων - σημερινὸν ἄνθρωπον. Καὶ οἱ πιὸ ἀρμόδιοι γι' αὐτὸ εἶναι οἱ ἀσκητικοί μας Πατέρες. Ἡ μαθητεία μας κοντά τους μὲ κάθε συνέπεια μπορεῖ νὰ μᾶς ἀποδείξη ἱκανοὺς νὰ μεταφέρουμε μὲ τὴ ζωή μας πιὰ τὸ μήνυμά τους στὸν σύγχρονο κόσμο. Ἕνα τέτοιο μήνυμα, τεκμηριωμένο μὲ μιὰ ζωὴ ἀσκήσεως καὶ συνεπείας, δὲν μπορεῖ μὲ κανένα τρόπο νὰ ἀμφισβητηθῆ ὡς πρὸς τὴ γνησιότητά του. Καὶ αὐτὸ εἶναι προπάντων τὸ ζητούμενο.

 

Ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου στὸν δύσπιστο ἱερέα

 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία». Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωροπός Αττικής 2022, σελ.46-48.

Ζούσε στή χώρα τῶν Ἀλαμανῶν* ἕνας ἱερέας πολύ ἐνάρετος, ὁ Πελάγιος, πού ἔτρεφε ξεχω­ριστή εὐλάβεια στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Ὁ διάβολος ὅμως τόν φθόνησε καί τοῦ ἔσπειρε λογισμό ἀπιστίας γιά τή θεία Κοινωνία. «Πῶς εἶναι δυνατόν», σκεφτόταν, «νά γίνονται τό ψωμί Σῶμα καί τό κρασί Αἶμα Χριστοῦ!»
Ἀπ’ τούς λογισμούς αὐτούς ἔπεφτε σέ μεγάλη θλίψη, ἀλλά δέν τολμοῦσε νά συμβουλευθεῖ κανέναν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό πρόστρεξε στήν ἴδια τήν Παναγία καί τήν παρακάλεσε νά τόν πληροφορήσει σχετικά.
Κάποια μέρα λοιπόν, ἐνῶ λειτουργοῦσε, ὅταν ἔφτασε στό «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας ἀχράντου...», ἐξαφανίστηκε ἀπό τό δισκάριο ὁ ἅγιος Ἄρτος. Ἐρεύνησε ὁ Πελάγιος τριγύρω, ἀλλά δέν Τόν βρῆκε.
– Παναγία μου! φώναξε τρομαγμένος, γνωρίζω ὅτι γιά τήν ὀλιγοπιστία... καί τήν ἀμφιβολία μου μέ σιχάθηκε ὁ Χριστός κι ἔφυγε ἀπό μπροστά μου γιά νά μην κοινωνήσω, ὁ ἀνάξιος. Ἐσύ ὅμως παρακάλεσέ Τον νά μέ συγχωρήσει!

Βλέπει τότε μπροστά στήν ἁγία τράπεζα τήν ὑπε­ρένδοξη Βασίλισσα μέ τό θεῖο Βρέφος στήν ἀγκα­λιά της νά τοῦ λέει:

– Αὐτό τό Βρέφος εἶναι ὁ Ποιητής τῆς οἰκουμέ­νης, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ· τέλειος Θεός καί τέ­λειος ἄνθρωπος. Αὐτός πέθανε στό Σταυρό γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου καί ἀναστήθηκε. Αὐτός καί τώ­ρα καθημερινά συγκαταβαίνει μέ θαυμαστό τρόπο στό σχῆμα τοῦ ψωμιοῦ καί τοῦ κρασιοῦ, γιά τήν πολ­λή ἀγάπη Του στούς ἀνθρώπους, καί προσφέρεται σ’ αὐτούς γιά τόν ἁγιασμό τῆς ψυχῆς τους. Ψηλάφησέ Τον λοιπόν κι ἐρεύνησε ἄφοβα, γιά νά διαπιστώσεις ὅτι πρόκειται γιά ἀληθινή θεωρία, ὅτι εἶναι σῶμα πραγματικό μέ σάρκα καί αἶμα, καθώς Τόν γέννησα. Ἔτσι ἀκριβῶς γίνονται ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος ὅταν λει­τουργεῖς. Ἐπειδή ὅμως ἡ ἀνθρώπινη φύση δεν μπορεῖ νά φάει σάρκα ὠμή καί νά πιεῖ αἷμα, γι’ αὐτό μέ πάνσοφο τρόπο ὁ Παντοδύναμος προσφέρεται μέ τή μορφή τοῦ ψωμιοῦ καί τοῦ κρασιοῦ, ὥστε νά μπορεῖ ὁ καθένας νά Τόν μεταλαμβάνει μέ λαχτάρα καί πό­θο. Κοινώνησε λοιπόν κι ἐσύ μέ εὐλάβεια καί πίστη, γιατί ὅποιος Τόν παίρνει μέσα του ἄξια, γίνεται μέ­τοχος τῆς θείας δόξας Του.

Μ’ αὐτά τά λόγια ἡ Δέσποινα ἀπέθεσε τό Βρέφος στήν ἁγία τράπεζα, κι ἀφοῦ Τό προσκύνησε ταπει­νά, ἔγινε ἄφαντη.

Τότε ὁ ἱερέας πῆρε μέ φόβο καί χαρά στά χέρια του τό θεῖο Βρέφος, Τό ἀσπάστηκε εὐλαβικά καί δια­πίστωσε πώς ἦταν πράγματι ἕνα ζωντανό βρέφος μέ ἀληθινή σάρκα. Ὕστερα Τό ἀκούμπησε στήν ἁγία τράπεζα, ἔπεσε στή γῆ καί προσευχήθηκε μέ δά­κρυα:

«Πιστεύω, Κύριε, καί ὁμολογῶ πώς Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκες ἀπό τήν ἀειπάρθενη Μαρία. Σ’ εὐχαριστῶ γιά τή χάρη πού ἀξιώθηκα σή­μερα ὁ ἀνάξιος, καί παρακαλῶ νά μοῦ συγχωρέσεις τήν παλιά μου δυσπιστία. Καί τώρα ἀξίωσε με νά Σε κοινωνήσω ὄχι σάν βρέφος, ἀλλά σάν Ἄρτο».

Ἀφοῦ προσευχήθηκε ἔτσι μέ πίστη, σηκώνεται, καί βλέπει μπροστά του τόν ἅγιο Ἄρτο ὅπως καί πρίν. Μετέλαβε μέ εὐφροσύνη, καί συνέχισε σ’ ὅλη του τή ζωή νά ἱερουργεῖ τά θεῖα Μυστήρια μέ πε­ρισσή εὐλάβεια.

*Οἱ Ἀλαμανοί ἦταν Γερμανική φυλή πού ἐμφανίστηκε τό 2ο αι. Οἱ Ἀλαμανοί κατόρθωσαν νά συστήσουν τό δουκάτο τῆς Ἀλαμανίας τό 10ο αι., πού διαλύθηκε ὅμως τόν 11ο. 

pravoslavie