Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Ματθ. 9, 27- 35


ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ


Ο Ιησούς διδάσκει σ’ ένα σπίτι στην Καπερναούμ και φέρνουν μπροστά του ένα παράλυτο επάνω σε κρεβάτι. Η διήγηση του Ευαγγελιστή Ματθαίου είναι λιτή, ενώ οι δύο άλλοι ευαγγελιστές, ο Μάρκος και ο Λουκάς, διασώζουν μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια πάνω στην οποία θα στηρίξουμε τη σημερινή μας ομιλία.

Οι τέσσερεις συνοδοί του παραλύτου μη μπορώντας να πλησιάσουν τον Ιησού λόγω του πλήθους που έσπευσαν για ν’ ακούσουν τη διδασκαλία Του, κατάφυγαν στην ακόλουθη λύση. Ανοίγουν μια οπή στη στέγη του σπιτιού και κατεβάζουν τον άρρωστο μπροστά στον Κύριο που δίδασκε. Ο Χριστός εντυπωσιάζεται από την εφευρετικότητα τους και επαινεί την πίστη τους: «και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε…..»

Η πίστη ξεπερνά τα όρια του ατόμου για να επεκταθεί μέσα στο κοινωνικό σύνολο μεταβάλλοντας έτσι το άτομο σε πρόσωπο που έρχεται να συναντήσει το άλλο ανθρώπινο πρόσωπο με σεβασμό και αγάπη. Ο πιστός άνθρωπος γίνεται εστία σωτηρίας και για τον συνάνθρωπο του, γιατί η πίστη που δεν έχει τις κοινωνικές προεκτάσεις τις οποίες απαιτεί η αγάπη, που δεν είναι « δι’ αγάπης ενεργουμένη», είναι πίστη θεωρητική και συνεπώς νεκρή.

Η πίστη δεν είναι εγκεφαλική ενέργεια, αλλά του όλου ανθρώπου και έχει ρίζες και εκδηλώσεις υπαρξιακές. Ο πιστός άνθρωπος δεν μπορεί να αισθάνεται ευχαριστημένος, όταν είναι κλεισμένος στον εαυτό του και δεν βλέπει τις ανάγκες του αδελφού ή δεν προσπαθεί να βρει τρόπους θεραπείας των.

Όπως ο ηθικά αρρωστημένος άνθρωπος αποτελεί εστία μολύνσεως για το περιβάλλον του και χωρίς να το θέλει ή και θέλοντας μερικές φορές καταστρέφει τους διπλανούς του, κατά παρόμοιο τρόπο και ο πιστός άνθρωπος αποβαίνει εστία σωτηρίας για τους άλλους. Και όσο πιο θερμή είναι η πίστη του τόσο και περισσότερο είναι δραστική αλλά και εφευρετική τρόπων εκδηλώσεων.

Το « θάρσει τέκνον» που απευθύνει ο Ιησούς προς τον παράλυτο, αποτελεί ένα ενθαρρυντικό και παρήγορο μήνυμα προς τον άνθρωπο, ο οποίος δεν πρέπει να απελπίζεται από την ποικίλη δραστηριότητα του κακού μέσα στον κόσμο, όταν δίπλα του υπάρχει ο νικητής του κακού, Κύριος Ιησούς Χριστός, οποίος ελευθερώνει τον αιχμάλωτο άνθρωπο.

Και ακόμη δεν πρέπει να απελπίζεται όταν δίπλα του βρίσκονται αδελφοί που πιστεύουν στον νικητή του κακού, της αμαρτίας και του θανάτου και εκφράζει την πίστη του με έργα αγάπης


π.Γ.Στ.



1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικόν κείμενον.