Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Παραμύθι είναι πὼς υπάρχει Θεὸς

 Φώτης Κόντογλου

διος « φις ρχαος» πο πάτησε τος πρωτόπλαστους κα τος παρακίνησε ν πογευθονε π τ δέντρο τς Γνώσης λέγοντάς τους πς θ γίνουνε Θεοί, διος φις μιλ στ ατ τς νθρωπότητας κάθε φορ πο σταματ κουρασμένη σ᾿ ατν τν δρόμο πο δν βγάζει πουθενά, κα τν μποδίζει ν πάρει λλον δρόμο πι ταπεινόν, πι ερηνικόν, πι μερον, κα τς λέγει:

«
σ νθρωπος δν εσαι γι τν ταπειν ζω πο ζονε τ πλ τ πλάσματα πο ποτάζονται στ θέλημα κείνου, πο τ πλασε. Γι σένα δν πάρχει κανένα σύνορο, σ εσαι κύριος το παντός, σ βάζεις σύνορα γι τ λλα πλάσματα. Γι σένα δν πάρχει νόμος· δική σου θέληση εναι νόμος. ποταγ κι ταπείνωση εναι μιζέριες πο πρέπουνε σ σκλάβους, κι χι σ σένα πο σκλαβώνεις τ πάντα κα τ κάνεις ν δουλεύουνε στν πηρεσία σου. Κύτταξε τί φοβερ κι πίστευτα πράγματα φτιαξε περηφάνειά σου. Μπορε ν φτιάξει τέτοια θαυμαστ πράγματα ταπείνωση;

Μ
ν κυττς πς εσαι ματωμένος κα γεμάτος γωνία, κα πς δν κάθισες κόμα πάνω στν χρυσ θρόνο τς δόξας σου. Τράβα μπροστά! Νά, κοντεύεις ν φτάξεις! Θ γίνεις Θες κα θ ποταχθονε λα σε σένα. Μν πιστεύεις στ παραμύθια. Παραμύθι εναι πς πάρχει Θες λλος π μένα κι π σένα πο σ προσκαλ ν βασιλέψεις μαζί μου.... Μν θαρρες πς θ σ θρέψει τ δέντρο τς Ζως, πως σο επανε. Μν τρς πι π᾿ ατ μαζί με τ᾿ λλα τ ζα. Παράτησέ το ατ τ δένδρο. Πάρε κα φάγε π τ δέντρο τς Γνώσης, γι ν γίνεις Θεός. Ατς πο σο επε ν φυλαχθες κα ν μ φς π τν καρπό του, τ κανε π ζήλεια γι ν σ᾿ χει στς προσταγές του, γι ν μν νοίξεις τ μάτια σου...».

Δεν υπάρχουν σχόλια: