Η ώρα της προσευχής

Ο κυριότερος αγώνας του γέροντα σε όλη του τη ζωή ήταν ν’ αποκτήσει προσευχή. Πίστευε, ότι το διακόνημά του είναι η προσευχή. Έργο επαινετό κατά τον αγ. Ισαάκ τον Σύρο: «Μακάριος όστις πάσας τας σωματικάς πράξεις μετέστρεψεν εις τον κόπον της προσευχής».

 Έδινε μεγάλη σημασία στη διάθεση του νου. Συμβούλευε πώς να αξιοποιήσουμε με προσευχή την ελεύθερη ώρα. Για να είναι εύκολη η πνευματική ζωή δεν πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας, αλλά να ρωτάμε το νου μας: «Θέλεις να κάνουμε ακολουθία; Να διαβάσουμε ψαλτήρι; Να κάνουμε ένα περίπατο και να λέμε την ευχή ή μια παράκληση με μετάνοιες;» Έτσι δεν κουράζεται, διότι ό, τι κάνει, γίνεται με διάθεση. 

Όταν η ψυχή μας είναι αδιάθετη και δεν μπορούμε να κάνουμε μετάνοιες, ας κάνουμε ευχή καθιστοί, ας διαβάσουμε ό, τι μας τραβά. Στην προσευχή πρέπει να συμμετέχει ολόκληρη η καρδιά. Τα πνευματικά γίνονται με την καρδιά. Το πνευματικό πάρσιμο δίνεται μόνο με το πνευματικό δόσιμο, μέσα από τη θυσία.

Πηγή: Βιογραφία Γέροντος Παϊσίου