Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Ο Χριστός στον Άδη

            «Τετέλεσται», κι ύστερα σκοτάδι βαθύ. Όλα ακινητοποιούνται. Μόνο κάτι λευκοφόρες υπάρξεις περιφέρονται. Αιωρούνται νομίζεις στο χάος που δημιούργησε  η αμαρτία. Είναι τα σαβανωμένα σώματα που ζωντάνεψαν, όταν η γη μη αντέχοντας την αδικία σε βάρος του Δημιουργού της σείστηκε συθέμελα και τους πέταξε απ’ τα σπλάχνα της.
            Στα έγκατα του Άδη αντηχεί η θεϊκή φωνή του Χριστού. Μέσα στους νιόσκαυτους τάφους και στους παλιούς, χύνεται η αγάπη Του και φτάνει ως τα έσχατα. Το κήρυγμά Του, λειώνει τα δεσμά του Άδη, λευτερώνοντας μυριάδες δεσμώτες του. Άπλετο φως διαλύει το έρεβός του. Ο ίδιος ο Χριστός σκορπά ελπίδα στις καθηλωμένες ψυχές.
            Κάπου, σε μια γωνιά του «κάτω κόσμου», συναντιέται ο ταλαίπωρος Αδάμ με τον Δημιουργό του. Ύστερα από πάμπολλα χρόνια. Πέφτει μπροστά Του και Του ζητά συγχώρηση.
            Από τότε έχουμε εμείς- και θάχουμε στους αιώνες, ως τη συντέλειά τους- τη δυνατότητα απ’ την επίγεια ζωή να λυτρωνόμαστε από τον Άδη με τη θεία ενίσχυση.
            Η Ανάσταση του Θεανθρώπου διδάσκει και του ανθρώπου την ανάσταση. Περίπου δύο χιλιάδες φορές η ανθρωπότητα πανηγύρισε την Ανάστασή Του και είχε την πολύτιμη ευλογία- ευκαιρία να παραδειγματιστεί απ’ αυτήν. Αν δεν έγινε ως τώρα, ας μην αφήσουμε και αυτή τη φετινή να χαθεί. Από τις τόσες ευκαιρίες  καμιά πενηνταριά- εξήντα αναλογούν στον καθένα μας να τις γιορτάσουμε συνειδητά. Κάποτε, δίχως να το καταλάβουμε θα μας συναντήσει ο θάνατος, διακόπτοντας τη συμμετοχή μας στον πανηγυρισμό της Αναστάσεως στη γη.
            Όμως δεν είναι δυνατόν να διακόψει-γιατί είναι δικαίωμα αλλά και καθήκον μας – τη συνέχιση της συμμετοχής μας στον εορτασμό της Αναστάσεως και στην άλλη ζωή.


            Μαν. Μ.  


Δεν υπάρχουν σχόλια: