ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ Ευαγγέλιο: Λκ. 5, 1-11

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ: Δείκτης εσωτερικού δυναμισμού

                             Εν ολίγοις

         

     Η σημερινή ευαγγελική διήγηση έχει ως θέμα της την κλήση των υιών Ζεβεδαίου και του Πέτρου στα πρώτα στάδια του κηρύγματος του Κυρίου στη Γαλιλαία. Τα πλήθη όπου κι αν κήρυττε ο Ιησούς συνέρρεαν  και συνωθούνταν για να Τον ακούσουν. Σε μία από τις πολλές εξόδους Του βρέθηκε στη λίμνη της Γεννησαρέτ και ανάμεσα στο πλήθος που είχε έλθει για να Τον ακούσουν πρόσεξε δύο ψαράδικα αραγμένα στην όχθη της λίμνης και τους ψαράδες να πλένουν τα δίκτυα. Ήταν του Πέτρου και των αδελφών Ζεβεδαίου. Ο Ιησούς αφού ανέβηκε στο πλοίο του Σίμωνος Πέτρου ζήτησε  ν’ απομακρύνει  για λίγο το πλοιάριο από τη λίμνη προς τα μέσα για ν’ ακούγεται καλύτερα από το πλήθος. Όλα αυτά δεν είναι παρά το σκηνικό για όσα θ’ ακολουθούσουν στη συνέχεια.

    Μετά από μία θαυμαστή και απρόσμενη αλιεία ο Πέτρος καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για κάτι συνηθισμένο. Ήταν ένα έκτακτο και μοναδικό γεγονός, σημείο της δυνάμεως και της εξουσίας του Ιησού. Ήταν ένα θαύμα-πρόσκληση προς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ο Πέτρος κάνει το μεγάλο άλμα. Περνάει στην ομολογία πίστεως λέγοντας –Κύριε- και ο Ιησούς βγάζει τον Πέτρο από τη δύσκολη θέση και ολοκληρώνει την πρόσκλησή του : «μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους». Και αυτοί στη συνέχεια άφησαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει τη θαυμαστή αλιεία των ψαράδων της Λίμνης Γεννησαρέτ που συνέχισαν να είναι όμως ψαράδες μεταξύ των ανθρώπων. Πρέπει  να θεωρείται λάθος, ότι η κλήση του Χριστού απευθύνεται μόνο στους λίγους που ασκούν το έργο της χριστιανικός ιεραποστολής. Αντίθετα απευθύνεται σε όλους τους χριστιανούς.

    Η Εκκλησία μας επέλεξε αυτό το ευαγγελικό ανάγνωσμα σήμερα για να μάθουμε το ξεκίνημα του Μεσσία στο επίγειο έργο του καθώς και τη στρατολόγηση των συνεργατών του, όπως και στον τρόπο που δέχτηκαν οι τέσσερις ψαράδες την πρόσκληση και ανταποκρίθηκαν σ’ αυτήν. Έτσι βλέπουμε ένα τυπικό παράδειγμα και πρότυπο για το πώς πρέπει να δέχεται ο άνθρωπος το θέλημα του Θεού.

    Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η ζωή της Εκκλησίας είναι συνυφασμένη με την πρόσκληση για ιεραποστολή. To «πορευθέντες» που  απευθύνθηκε στους αγίους αποστόλους, απευθύνεται, ως ένα βαθμό, σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Ο χριστιανός οφείλει να ενεργεί σύμφωνα με τη βούληση του Χριστού που αποτυπώνεται μέσα στις εντολές Του. Οι χριστιανοί είναι το άλας της γης και το φως του κόσμου. Οπότε ο αυτοπεριορισμός και η αδιαφορία για τον κόσμο δεν αδικεί μόνον αυτόν αλλά και τους άλλους συνανθρώπους του. Ενώ η μαρτύρια της πίστεως  δεν έχει μόνο τον φωτισμό του κόσμου, αλλά και την αναζωογόνηση  των ίδιων των χριστιανών. Με τον ευαγγελισμό ενισχύεται εσωτερικά η ευαγγελιζόμενη κοινωνία, διότι όταν το κήρυγμα της αγάπης δεν αποκαλύπτεται, τότε μαραίνεται, Αλλά και όταν φανερώνεται, χωρίς να βιώνεται, και πάλι παραμένει μετέωρο. Δεν φτάνει μόνο η ομολογία της πίστεως, αλλά χρειάζεται και η σύνδεσή της με τη ζωή μας.

    Η ιεραποστολή αποτελεί ουσιώδες λειτούργημα της Εκκλησίας μας και μπορεί να θεωρηθεί ως δείκτης του δυναμισμού της. Όταν λείπει το έργο αυτό τούτο μαρτυρεί έλλειψη εσωτερικής δυνάμεως, ενώ η ύπαρξη του φανερώνει δυναμικότητα. Και πρέπει  να τονίσουμε πως η ιεραποστολική δραστηριότητα της Εκκλησίας δεν εκδηλώνεται μόνο με την εξωτερική ιεραποστολή, αλλά και με την όλη παρουσία της  μέσα στον σύγχρονο κόσμο.

Όταν η Εκκλησία ζει με γνησιότατα το περιεχόμενο της πίστεώς της, όταν καλλιεργεί την αγάπη και την ενότητα, τότε δίνει συγχρόνως και τη χριστιανική της μαρτυρία.

     Η ιεραποστολή και το ενδιαφέρον μας για τον συνάνθρωπό μας σημαίνει εγκατάλειψη την κοσμικής μέριμνας, όχι όμως και άρνηση της ζωής, Διότι εγκατάλειψη δεν σημαίνει, ότι θα εγκαταλείψουμε τις βιοτικές μέριμνες, όπως είναι λ. χ. η οικογένεια ή το επάγγελμα. Εκείνο που πρέπει κυρίως  ν’ αφήσουμε είναι ν’ αφήσουμε την εγωκεντρική μας ασφάλεια που μας εμποδίζει να δούμε τον πλησίον μας σαν παιδί του Θεού στον οποίο πιστεύουμε.

    Ο Θεός δεν ζητά από μας υπερβολικά πράγματα. Η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία εξ άλλου αποτελούν προϋποθέσεις για την πνευματική τελείωση κάθε χριστιανού. Ο Ιησούς Χριστός καλεί κι εμάς να γίνουμε αλιείς των ανθρώπων. Περιμένει ν’ ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του και ν’ αναλάβουμε πνευματικό έργο. Περιμένει ν’ απαντήσουμε κι εμείς «επί τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Όσο κι αν αμφιβάλουμε για τις δυνατότητες μας  ή απογοητευόμαστε από τις προσπάθειες μας, η θαυμαστή αλιεία του Πέτρου θα είναι η καλύτερη εγγύηση για την επιτυχία και η πιο σοβαρή απόδειξη για ένα νέο θαύμα. Οικογένεια, χώρος εργασίας, κοινωνία είναι τα βαθιά νερά που πρέπει να ρίξουμε τα σωτήρια δίκτυα του Χριστού.

Μία προϋπόθεση: μην περιμένουμε να δούμε αποτελέσματα αν δε έχουμε την ανάλογη πίστη όπως αυτή του Πέτρου. Θα είναι ματαιοπονία  να περιμένουμε να μπουν οι άλλοι στο πλοιάριο, αν εμείς δεν είμαστε σωστοί και ακέραιοι χριστιανοί. Γιατί τότε θ’ αναγκαστούμε να ομολογήσουμε ότι « κοπιάσαντες, ουδέν ελάβομεν». 

Καλή κι’ ευλογημένη Κυριακή

π. γ. στ.