ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΡΙ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΣΕΪΤΣΕΝΚΟ

Ο Ομολογητής Ραφαήλ Σεϊτσένκο έζησε στα χρόνια των φοβερών διωγμών του αντιχρίστου Στάλιν. Δυστυχώς ένας συνεφημέριός του τον κατέδιδε στις Σοβιετικές αρχές. Αυτό έγινε αιτία να περάσει διωγμούς και εξορία. Όμως σήκωνε τον σταυρό του αγόγγυστα και δοξολογικά. Ακόμη  συγχώρησε με όλη του την καρδιά τον συνεφημέριό του. Κάποια όμως πνευματικά του παιδιά αντιπαθούσαν και δεν συγχωρούσαν αυτόν τον ιερέα. Σε μία πνευματική του θυγατέρα που δεν μπορούσε να σηκώσει αυτή την αδικία και να συγχωρήσει τον συγκεκριμένο ιερέα, έγραψε την παρακάτω συγκλονιστική και πολύ διδακτική επιστολή περί συγχωρητικότητος.

…Παιδί μου Τόνια, δεν μπορώ να σε επαινέσω για το «φίδι» που έχεις μέσα στην καρδιά σου, δηλαδή την αντιπάθεια για τον π.Σέργιο, τον οποίο, όπως γράφεις, δεν συγχώρησες και ίσως δεν θα συγχωρήσεις ποτέ. Αυτό το αίσθημα, αίσθημα ολέθριο, δεν έχει θέση σε μία χριστιανική ψυχή.

Ο Υιός του Θεού, που λύτρωσε εμάς, τους αμαρτωλούς, με τον σταυρικό Του θάνατο στον Γολγοθά, καρφωμένος στον Σταυρό παρακαλούσε τον Πατέρα Του για τους σταυρωτές Του: «Πάτερ, αφες αυτοίς ου γάρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ.23:34). Ο Ίδιος, άλλωστε, μας διδάσκει: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. 5:44-45).

Είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί κι έχουμε ανάγκη από συγχώρηση, γι’ αυτό προσευχόμαστε: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς …αφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών…». Βλέπεις ότι, προκειμένου να λάβεις από τον Κύριο την άφεση των αμαρτημάτων σου, πρέπει πρώτα να συγχωρήσεις  εσύ όσους σε έχουν βλάψει; Σε παρακαλώ, λοιπόν, παιδί μου, να μη θυμώνεις εναντίον οποιουδήποτε και πολύ περισσότερο εναντίον του π. Σεργίου, όπως δεν θυμώνω κι εγώ εναντίον του. Και εκείνον και όλους όσοι συνέβαλαν μ’ οποιονδήποτε τρόπο στη σύλληψη και την καταδίκη μου τους συγχώρησα ολόψυχα από την πρώτη στιγμή αυτής της δοκιμασίας. Τώρα προσεύχομαι και ως τον θάνατο μου θα προσεύχομαι στον Κύριο, ζητώντας Του να τους ελεήσει και να τους σώσει, καθώς τους θεωρώ όχι αδικητές και εχθρούς μου αλλά ευεργέτες μου. Αυτό κάνε κι εσύ, και στην ψυχή σου θα απλωθεί η ειρήνη…

Τα παθήματά μου δεν οφείλονται σε ανθρώπους. Τα παραχώρησε ο Θεός μου για τη σωτηρία μου. Υποτάσσομαι, λοιπόν, στο άγιο θέλημά Του και περιμένω ειρηνικά κάθε λογής βάσανα και κάθε λογής θάνατο, έχοντας στην καρδιά και στα χείλη μου τα λόγια με τα οποία πέθανε στην εξορία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν…».

Από το βιβλίο: «Άγιοι κατάδικοι» της ιεράς μονής Παρακλήτου.

 επιμέλεια:κ.Ν.Βοϊνέσκος