Ο σύγχρονος άνθρωπος διακατέχεται από
το ανικανοποίητο, και μάλιστα όταν έχει ικανοποιήσει τις υλικές του ανάγκες σε
μεγάλο βαθμό. Εν τούτοις ο σύγχρονος άνθρωπος πεινάει και διψάει.
Η πείνα και η δίψα είναι φαινόμενο της
εποχής μας. Εμφανίζεται σε λαούς με ανεπτυγμένη κοινωνική ζωή.
Αλήθεια ποιο στοιχείο κάνει τον
άνθρωπο να μην μπορεί να χορτάσει την ψυχή του; Και γιατί δεν ξεδιψάει, αφού
τρέχει σ’ όλες τις υλικές πηγές- πρόοδο, επιστήμη, επιτεύγματα-για να ικανοποιήσει
την φωτιά που τον καίει;
Εδώ υπάρχει κάποιο λάθος τραγικό.
Η πείνα του ανθρώπου άλλαξε το στόχο
της.
Γιατί, ενώ πίσω απ’ όλες τις δίψες της
ζωής βρίσκεται ο Θεός, ο άνθρωπος δεν πεινάει για τον Θεό, αλλά για τα υλικά
πράγματα καθ’ εαυτά.
Έτσι ανατρέπεται η τάξη και η
ιεράρχηση των αξιών.
Ο άνθρωπος κάνει τη Δημιουργία
αυτοσκοπό.
Τα πάθη του γίνονται παγίδες.
Τους πόθους του, όχι σκιρτήματα της
ψυχής, αλλά φραγμούς που φυλακίζουν τον ανήμπορο άνθρωπο, που ποτέ δεν
λυτρώνεται και δεν χορταίνει την πείνα του και δεν σβήνει τη δίψα του.
Η Εκκλησία και ο λόγος του Θεού μας
προσφέρουν τη λύση. Μας δίνουν τροφή και νερό που ικανοποιούν την κάθε πείνα
και δίψα του ανθρώπου. Πρόκειται για τον νερό που έδωσε ο Χριστός στη
Σαμαρείτιδα: «όποιος πιεί από νερό που εγώ θα του δώσω δεν πρόκειται να διψάσει
στον αιώνα». Πρόκειται για τον ουράνιο Άρτον
της Ζωής που τρέφει και αφθαρτίζει τον άνθρωπο.
«Εάν τις διψά ερχέσθω προς με και
πινέτω».
π. Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου