Συχνό παράπονο των
γονέων είναι: από τότε που πήραμε τηλεόραση κάτι άλλαξε στο σπίτι μας. Τα
παιδιά φεύγουν από το τραπέζι την ώρα του φαγητού για να δουν κάποιο πρόγραμμα,
ενώ ο πατέρας είναι γεμάτος οργή.
Το φαινόμενο αυτό
είναι σύνηθες και οι γονείς διερωτώνται, τί πρέπει να κάνουμε;
Να, λοιπόν που η
τηλεόραση διώχνει την ειρήνη από το σπίτι και γίνεται αιτία γκρίνιας και διαμάχης.
Το “κουτί”, αυτό που τόσα μας προσφέρει, πολλές φορές καταντάει πληγή μέσα στο
σπίτι, όταν δεν υπάρχει η σωστή χρησιμοποίηση της.
Στο παραπάνω
παράπονο φαίνεται ότι η τηλεόραση γίνεται πηγή ανωμαλίας στις σχέσεις των
παιδιών με τους γονείς που θέλουν να τηρούνται κάποιοι κανόνες. Και με το δίκιο
τους. Που να περίμενε κανείς πως ένα τόσο σπουδαίο μέσο επικοινωνίας θα
μπορούσε να γίνει παράγοντας δυσαρμονίας μέσα στην οικογένεια;
Κι’ όμως. Το μέγιστο
αυτό της ειρήνης κινδυνεύει άδικα από την τηλεόραση. Έτσι η σύγχρονη τεχνολογία
εμφανίζει αδύνατες πλευρές, που μπορούν να αντιμετωπισθούν με σοβαρή σκέψη και
αξίζει κάθε θυσία γι’ αυτό.
Η αρχική ερώτηση των
γονέων δεν διευκρινίζει πόσο διάστημα έχουν στο σπίτι τους την τηλεόραση. Γιατί αν ήταν πρόσφατη η
απόκτησή της, είναι κάπως δικαιολογημένη η αδυναμία των παιδιών σ’ αυτή. Είναι
ψυχολογικός κανόνας πως όλα τα πράγματα,
όσο σπουδαία κι αν είναι, σιγά-σιγά έρχεται ο κόρος. Θυμηθείτε τι νοιώσαμε το
1969, όταν τον Ιούλιο μήνα ο άνθρωπος για πρώτη φορά πάτησε το πόδι του στη
σελήνη! Μετά έγιναν κι άλλες εκτοξεύσεις με λιγότερους θαυμαστές. Σήμερα κανείς
δεν ενδιαφέρεται για τις αποστολές αυτού του είδους. Κάτι παρόμοιο γίνεται και
με την τηλεόραση. Μόλις πρωτοεμφανίστηκε στο σπίτι το ενδιαφέρον όλων συγκεντρώθηκε
επάνω της. Παραμερίστηκαν όλα για να παραχωρήσουν τη θέση τους στο μαγικό
“κουτί”. Μπροστά του ο άνθρωπος “χαζεύει” και θεάται. Σιγά- σιγά χορταίνει και
παύει να εξαρτάται απ’ αυτήν.
Δυσκολίες όμως
εμφανίζονται, όταν έχει περάσει καιρός από την είσοδό της στο σπίτι, ιδίως όταν
τα παιδιά είναι ανυπάκουα και με πάθος προσκολλημένα σε κάποια προγράμματα που
δεν εννοούν να χάσουν. Εδώ δημιουργούνται φασαρίες, μαλώματα που διώχνουν το
πνεύμα της ειρήνης.
Εδώ χρειάζονται
ορισμένοι κανόνες που μπορούν να να κάνουν το σπίτι ειρηνικό, ήρεμο και
ευτυχισμένο. Όταν οι γονείς γνωρίσουν στα παιδιά τους τι περιμένουν απ’ αυτά
τότε υπάρχει ελπίδα για διόρθωση. Αν
υπάρχει μια εκπομπή ενδιαφέρουσα, ας μεταθέσουμε την ώρα του φαγητού, για να
σώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά να
παρακολουθήσουν αυτό που
θέλουν και τους ωφελεί. Μπορούμε ακόμα να συζητήσουμε στο τραπέζι για το ζήτημα
αυτό και να βάλλουμε τα πράγματα στη θέση τους, όταν πάρουμε απόφαση που είναι
καλή για άλλους , τότε όλα θα πάνε καλά.
Κάποιες φορές η
τηλεόραση έρχεται να ταράξει την υπάρχουσα γαλήνη στην οικογένεια. Η περίπτωση
αυτή θεωρείται σπάνια. Όπου όμως παρουσιάζεται πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται με
ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση, γιατί λύσεις δυναμικές τις περισσότερες φορές
αστοχούν.
Μεγάλη βοήθεια πάντως
μας δίνουν οι στενές μας σχέσεις με το Θεό και το Ευαγγέλιο. Όταν προσευχόμαστε
μπορεί ο Θεός να μας ανοίξει δρόμο για να μάθουμε πως πρέπει να χρησιμοποιούμε
τα αγαθά που μας στέλνει.
Η τηλεόραση και τα
άλλα σύγχρονα μέσα είναι για το καλό μας και για το κακό, ανάλογα βέβαια με τη
χρήση τους. Μια σωστή χρησιμοποίηση των μέσων αυτών μπορεί να ενώσει αντί να
χωρίσει τα μέλη της οικογένειας. Οι σοφοί γονείς έχουν τη δύναμη να επιλέξουν
κάθε φορά τον προσήκοντα τρόπο και να μεθοδεύσουν τη διαδικασία ελέγχου της
χρησιμοποιήσεώς της, ώστε να διασώζεται η αγάπη κι να μην φυγαδεύεται η ειρήνη
από το σπίτι.
Μπορούμε, λοιπόν, με
λίγη καλή θέληση και μεθοδικότητα να κρατήσουμε την ωφέλεια που προσφέρει στους
τηλεθεατές της η συσκευή μας και ν’ αποφύγουμε τις ζημιές της.
Αρχιεπισκόπου Αθηνών
και πάσης Ελλάδος κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου