Κάποια νεαρή κυρία είχε υποστεί
εγκεφαλικό επεισόδιο, με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω
και ελαφρά από την δεξιά της πλευρά. Το μυαλό και η ομιλία της δεν πειράχθηκαν
καθόλου.
Από την Γερόντισσα Μακρίνα, πριν από
χρόνια, είχε μάθει την Ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και επεκαλείτο
συνεχώς όχι μόνο το Όνομα του Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη όπως ήταν,
με ελεύθερο το αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο όνομα της
Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη ψυχής: «Υπεραγία Θεοτόκε,
βοήθει μοι» ή «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με» και «Παναγία μου, σώσε με, είμαι
αμαρτωλή».
Ύστερα από αρκετό χρόνο συνεχών επικλήσεων
–ω, του θαύματος!- ένα βράδυ, την ώρα που απευθυνόταν προς την Παναγία με το
κομποσχοινάκι της, παρουσιάσθηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της και φωτεινή, σαν τον ήλιο!...Και είχε
τέτοια ομορφιά, που θαμπώθηκε όχι μόνο από την θεϊκή ακτινοβολία Της, αλλά και
από την απερίγραπτη ωραιότητά Της. Το ανάστημα Της μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο
και ακατάληπτο…, ενώ πίσω Της εφαίνετο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα
Αγγέλων και Αρχαγγέλων. Ταυτόχρονα, είχε την ορατή αίσθηση ότι με την θεία
παρουσία Της σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο…
Και μέσα στο ιερό δέος της, τον
θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει:
-Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία;
Και η άρρωστη, αλλά ευλαβής χριστιανή,
χωρίς δισταγμό Της απάντησε:
-Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο
άλλο, γιατί είμαι παράλυτη και δεν μπορώ. Κουράστηκε η πλάτη μου από την
ακινησία… Ιδιαιτέρως όμως θέλω να σωθώ. Την σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε
φωνάζω!
Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη
Παναγία μας, που συναισθάνεται τους πόνους και τα βάσανά μας, της απάντησε:
-Αυτά θα σου τα δώσω. Και γι’ αυτό
ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί θέλω να με
φωνάζετε…, να με φωνάζετε συνεχώς… Κι εγώ ακούω… και έρχομαι!
Πλημμύρισε όχι μόνο το δωμάτιο από την
υπέρλαμπρη φωτοχυσία Της και το ουράνιο άρωμά Της, αλλά και ολόκληρο το σπίτι.
Όλα τα μέλη της οικογένειάς της έζησαν το ολοζώντανο αυτό θαύμα. Η δε ουράνια
αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα στο
δωμάτιο της άρρωστης.
Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την
πολλή Χάρι που έλαβε. Και όχι μόνο άρχισε να κινεί το σώμα της και να γυρίζει
πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες ημέρες έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε
υγιέστατη.
Από το βιβλίο: «Η ευχή μέσα στον κόσμο»
του πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου.
Επιμέλεια κ.Ν.Βοϊνέσκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου