Ο Μ. Αντώνιος υπήρξε
διακεκριμένος χριστιανός ασκητής της Αιγύπτου και θεμελιωτής του ασκητικού
ανατολικού ερημικού και αναχωρητικού βίου.
Γεννήθηκε το 250 μ.
Χ. στην Κομά της Αιγύπτου από γονείς εύπορους και ευσεβείς. Από την παιδική του
ηλικία διακρίνονταν για την ολιγάρκεια του και το ενδιαφέρον του για την
λατρευτική ζωή της Εκκλησίας.
Έμεινε ορφανός και
από τους δύο γονείς σε ηλικία 20 ετών. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα μοίρασε
την περιουσία του στους πτωχούς ακούγοντας κάποια Κυριακή στην Εκκλησία την
ευαγγελική περικοπή του πλούσιου νεανίσκου που αναζητούσε την βασιλεία του
Θεού. Αποσύρεται στην έρημο όπου έζησε ασκούμενος είκοσι πέντε έτη παλεύοντας
με τον διάβολο και τις μεθοδείες του.
Η φήμη του γρήγορα
διαδόθηκε σε πολλές τοπικές Εκκλησίες και πολλοί χριστιανοί έρχονταν πλησίον
του ν’ ακούσουν τη διδασκαλία του και να
ασκηθούν μαζί του.
Όταν ξέσπασε ο διωγμός
του Αυτοκράτορα Μαξιμίνου διέκοψε την άσκησή του και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια
για να στηρίξει τους διωκόμενους χριστιανούς. Όταν έπαυσε ο διωγμός τότε
επέστρεψε στην έρημο, αλλά η προσέλευση πολλών πιστών τον ενοχλούσε και
κατέφυγε σε όρος πλησίον της Ερυθράς Θάλασσας. Αλλά κι εκεί η φήμη του έφθασε
πολύ μακριά και ψηλά μέχρι τα αυτοκρατορικά ανάκτορα. Ο Μ. Κωνσταντίνος τον
προσκάλεσε στην Κπολη για να τον προσλάβει ως σύμβουλό του, αλλά αρνήθηκε
ακούγοντας τον γέροντα του που του είπε, πως αν πήγαινε θα ονομάζονταν
Αντώνιος, ενώ αν δεν πήγαινε θα
ονομάζονταν Μ. Αντώνιος. Πάντως τα παιδιά του αυτοκράτορα είχαν τακτική
αλληλογραφία με τον Άγιο και τον συμβουλεύονταν για διάφορα θέματα.
Αν και αγράμματος ο
Μ. Αντώνιος υπήρξε σπουδαίος δάσκαλος της ασκητικής- ερημικής και πνευματικής ζωής. Σπουδαία κείμενα του
έχουν καταχωρηθεί στη γνωστή μας Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών. Τόνιζε στους
μαθητές του να μην θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος
και συγκρινόμενος με την αιώνια ζωή έλεγε, ότι δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την
απόκτηση υλικών αγαθών, αλλά για τα πνευματικά, όπως είναι η φρόνηση, η
δικαιοσύνη, η σωφροσύνη, η σύνεση και η αγάπη.
Ο Μ. Αντώνιος από
την Εκκλησία ονομάστηκε Μέγας. Κοιμήθηκε το 356 μ. Χ. σε ηλικία 105 ετών. Λίγο
προ της εκδημίας του χάρισε σε δύο
διαπρεπείς μαθητές του, τον Μ. Αθανάσιο, ο οποίος του έγραψε τη βιογραφία, και
στον Σεραπίωνα Θμούεως, τα μοναδικά του περιουσιακά στοιχεία: ένα χιτώνιο και
δύο προβιές.
Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν
στον Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί στην Κπολη το
έτος 635 μ. Χ. Τον 11ο αι. Τα παρέλαβε ένας Γάλλος ευγενής και τα εναπόθεσε στο
Αββαείο του Αγίου Αντωνίου στη Ν . Δ. Γαλλία όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου