Τὸ πάθος τῆς συκοφαντίας

Συκοφαντία εἶναι ἡ ψεύτικη κατηγορία. Ἐφευρέτης της εἶναι ὁ διάβολος, ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους. Ἡ συκοφαντία εἶναι μεγάλη δοκιμασία γι’ αὐτὸν ποὺ τὴν ὑφίσταται. «Οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἀφορητότερον τοῖς ὀδυνωμένοις λόγον δυνάμενον δακεῖν ψυχὴν», μᾶς λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Δὲν ὑπάρχει δηλαδὴ τίποτε πιὸ ἀφόρητο γιὰ ὅσους ὑφίστανται τὴν ὀδύνη τῆς συκοφαντίας, γιατί ἡ συκοφαντία εἶναι πραγματικὰ δάγκωμα γιὰ τὴν ψυχή.

Τί εἶναι ὅμως ἐκεῖνο πού κινεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴ συκοφαντία; Τὰ κίνητρα τοῦ συκοφάντη συνήθως εἶναι ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ἠ μνησικακία, ἡ ὑπερηφάνεια καὶ τὰ σαρκικὰ πάθη. Οἱ Ἅγιοι ὄχι μόνο δὲν συκοφαντοῦσαν τοὺς γύρω τους ἀλλὰ σκέπαζαν τὰ ἁμαρτήματά τους, ἔχοντας πάντα καλοὺς λογισμοὺς γι’ αὐτούς. Ἡ συκοφαντία δείχνει ὅτι ἡ ψυχὴ μας νοσεῖ καὶ ἑπομένως...

χρειάζεται θεραπεία. Πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἐπιρρεπεῖς στὴν ἁμαρτία καὶ ὀφείλουμε νὰ δοῦμε τὰ δικά μας πάθη καὶ ὄχι τὰ πάθη τοῦ ἀδερφοῦ μας. Τὴν ἴδια στιγμὴ θὰ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὴν κρίση μας, ἡ ὁποία σίγουρα δὲν εἶναι πάντοτε ὀρθή. Πολὺ συχνὰ παρερμηνεύουμε τὴ συμπεριφορὰ κάποιων ἀτόμων καὶ καταλήγουμε σὲ ἐσφαλμένα συμπεράσματα, ἀδικώντας ἔτσι τοὺς ἀδερφούς μας. Ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ἂν ἰσχύει αὐτὸ τὸ ὁποῖο βλέπουμε ἢ ἀκοῦμε δὲν μᾶς ἀφορᾶ καὶ δὲν ἔχουμε κανένα δικαίωμα οὔτε νὰ τὸ κρίνουμε οὔτε νὰ τὸ διαδώσουμε, βλάπτοντας ἔτσι τὸν συνάνθρωπό μας καὶ δηλητηριάζοντας τὴν ἴδια στιγμὴ τὴν ἴδια τὴν ψυχή μας.

Αὐτὸς ποὺ συκοφαντεῖ διώχνει τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ κοντά του. Ὁ Ἀββὰς Ἠσαΐας λέει ὅτι «αὐτὸς ποὺ κατηγορεῖ καὶ ἐξουθενώνει τὸν ἀδελφό του, ἀποξενώνει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸ ἔλεος ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ Ἅγιοι». Αὐτὸς ὅμως ποὺ ὑπομένει τὴ συκοφαντία μὲ καρτερικότητα, σιωπή, ταπείνωση καὶ προσευχὴ λαμβάνει μεγάλη χάρη ἀπὸ τὸν Θεό, διότι μέσα στὴ συκοφαντία εἶναι κρυμμένο τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ταυτόχρονα, αὐτὸς ποὺ δὲν ὀργίζεται ἐναντίον τοῦ συκοφάντη, τὸν βοηθᾶ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ καταλάβει τὸ σφάλμα του καὶ νὰ διορθωθεῖ.

Ἀρκετοὶ ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν συκοφαντοῦμε κανέναν. Ὡστόσο, οἱ ἀνακρίβειες, οἱ ὑπερβολές, οἱ εὔκολες κρίσεις ποὺ διατυπώνουμε καμιὰ φορᾶ γιὰ τὸν πλησίον μας δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὴ συκοφαντία. Μὲ ἀπίστευτη εὐκολία πολλὲς φορὲς υἱοθετοῦμε καὶ μεταφέρουμε ἀπόψεις καὶ θέσεις ποὺ ἀκοῦμε δίπλα μας, χωρὶς νὰ εἴμαστε βέβαιοι γιὰ τὴν ὀρθότητά τους καὶ γινόμαστε ἔτσι συνεργοὶ στὴ διάδοση ψευδῶν εἰδήσεων, ποὺ στόχο ἔχουν νὰ βλάψουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη τοῦ ἀδερφοῦ μας.

Τὰ πράγματα δὲν εἶναι καθόλου ἁπλά, διότι ἀκόμα καὶ ὅταν ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἀπάτη τῆς συκοφαντίας ἢ ὅταν ὁ συκοφάντης μετανοήσει καὶ θελήσει νὰ ἐπανορθώσει, πάντα θὰ μένουν ὑπολείμματα καὶ τραύματα ἀπὸ μία συκοφαντία ποὺ ἔχει συντελεστεῖ. Τὸ ἁμάρτημα ἑπομένως τῆς συκοφαντίας εἶναι πολὺ σοβαρό, ἀφοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νὰ σπιλώνονται προσωπικότητες, οἰκογένειες νὰ διαλύονται καὶ ἄνθρωποι νὰ χάνουν τὴ δουλειά τους καὶ νὰ ἐπηρεάζεται ἡ ὑγεία τους.

Παρ’ ὅλα αὐτὰ δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Παντοδύναμος καὶ Πανάγαθος Θεός μας ποτὲ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει, πόσο μᾶλλον ὅταν μᾶς συκοφαντοῦν. Ἡ πίστη μας ἔχει τόσο βάθος καὶ μεγαλεῖο ποὺ μᾶς διδάσκει ὄχι μόνο νὰ μὴ θλιβόμαστε ὅταν μᾶς συκοφαντοῦν καὶ νὰ μὴν μισοῦμε τοὺς συκοφάντες μας, ἀλλὰ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς. Ὅπως λέει καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς «Ὅσο ἐσὺ προσεύχεσαι μὲ τὴν ψυχή σου γιὰ χάρη ἐκείνου ποὺ σὲ συκοφάντησε τόσο καὶ ὁ Θεὸς πείθει γιὰ τὴν ἀθωότητά σου ὅσους σκανδαλίστηκαν λόγω τῆς συκοφαντίας».

Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ “Καθ’ Ὁδόν. Περιοδικὴ Νεανικὴ Ἔκδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ”, τεῦχος 53.

το βρηκα:ζωντανό ιστολόγιο