Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

ΙΕΡΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ



Τις προάλλες η ενορία μας πραγματοποίησε σειρά ιερών προσκυνημάτων στην περιοχή της Αργολίδας, για ν’ αντλήσουμε δύναμη από τα ιερά σεβάσματα της Ορθοδοξίας. Καλή είναι βέβαια και η επίσκεψή μας σε τουριστικούς τόπους αναψυχής, αλλά η θρησκευτική περιήγηση, όταν μάλιστα γίνεται με πόθο και ευλάβεια, ωφελεί πνευματικά, ανανεώνει ψυχικά και αναπαύει την ανθρώπινη ψυχή, εμπνέει, εμπλουτίζει και ωθεί σε πνευματικές αναβάσεις.

          Πρώτος σταθμός η Ι. Μ. Της Υπεραγίας Θεοτόκου Αγνούντος. Πρόκειται για ένα πανέμορφο και γραφικό μοναστήρι πάνω σ’ ένα κατάφυτο λοφίσκο πλάι στο δρόμο από την Κόρινθο προς την Επίδαυρο. Είναι το αρχαιότερο μοναστήρι της Επιδαυρίας. Κτίστηκε τον 11ο μ. Χ. αι. και διατηρεί στο σχήμα φρουρίου, με δύο πυργίσκους, πολεμίστρες και οπλοστάσια.

          Εντός της Ι. Μονής υπάρχει ο Ι. Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τρούλο ύψους 17 μέτρων. Το τέμπλο είναι ηλικίας 300 χρόνων, στο οποίο σήμερα γίνονται έργα συντηρήσεως. Η αρχιτεκτονική της Εκκλησίας της μονής  που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, είναι κάτι το μοναδικό.

          Επίσης  στη μονή φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός η εικόνα της Παναγίας  Αγνούντος, δια της οποίας επιτελούνται πολλά θαυμαστά σημεία.

          Στη συνέχεια οι προσκυνητές έφθασαν στην Ι. Μονή Καλαμίου, ευρισκόμενη σ’  ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον όπου δεσπόζει το πράσινο. Η Ι. Μ. Καλαμίου οφείλει την προσωνυμία της στον τόπο καταγωγής των πρώτων μοναχών της που ήταν από την Καλαμάτα της Μεσσηνίας. Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή που συνδέει την ονομασία του μοναστηριού με το παρακείμενο βουνό Καλάμι ή Καλαμάνι.

          Η Μονή λειτουργούσε ως ανδρική μέχρι τη διάλυσή της το 1834 λόγω της αντιμοναστηριακής εχθρότητας των Βαυαρών. Ανασυστάθηκε με την εγκατάστασή της γυναικείας αδελφότητας το 1972 και αναγνωρίσθηκε πλέον και επίσημα το όνομα αυτής “Περί ιδρύσεως ιεράς γυναικείας κοινοβιακής  Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καλάμου αναυπλίας”.

          Τη δεκαετία του 1970 ευλαβικές και θεοσεβείς ψυχές κυριολεκτικά κατέκλυσαν την ερειπωμένη αυλή της Θεοτόκου στο Καλάμι, δούλεψαν με πόνο ψυχής και ενθουσιασμό και ανέγειραν την νέα Μονή. Σε λίγο σχετικά χρονικό διάστημα αναδείχθηκε μια από τις πιο εντυπωσιακές Μονές του τόπου μας. Η αρχιτεκτονική της, τα υλικά κατασκευής που χρησιμοποιήθηκαν, η έμπνευση και η προσαρμογή στη μοναστηριακή παράδοση, ο περιβάλλον χώρος είναι ένα θαύμα που όχι μόνο γοητεύει τον επισκέπτη- προσκυνητή, αλλά που σε εντυπωσιάζει η όλη αρχιτεκτονική δομή της.

          Οι μοναχές  κατέβαλλαν μεγάλο προσωπικό κόπο και μόχθο μέσα και έξω από τους χώρους της Μονής. Αναδείχθηκαν σε σπουδαίες καλλιτέχνιδες από αγιογράφησαν το καθολικό της Ι. Μονής, κατασκευάζουν ωραιότατα κεντήματα, ψηφιδωτά.

          Το τρίτο στη σειρά προσκύνημα μας ο νεοανεγερθείς ιερός Ναός του Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως της Κριμαίας, ιατρού και θεραπευτού, που βρίσκεται λίγο έξω από το Ναύπλιο.

          Για τον Άγιο Λουκά έχουν ειπωθεί τόσο πολλά σε σημείο που εμείς εδώ οι ορθόδοξοι Έλληνες τον θεωρούμε όχι μόνο δικό μας άγιο, αλλά και σύνολης  της Ορθοδοξίας γενικότερα.

          Προηγουμένως θα έπρεπε να διανύσει κανείς πολλά μίλια για ν φθάσει στη μακρινή Κριμαία για προσκυνήσει αυτό το σύγχρονο άγιο της Εκκλησίας. Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να επισκεφθούμε το νέο Ναό του Αγίου Λουκά που ανεγέρθηκε προς τιμή του στο Ναύπλιο.

          Αποτελεί μεγάλη ευλογία για μας το ιερό αυτό προσκύνημα στο νεόδμητο Ναό του που είναι πράγματι εντυπωσιακός, λόγω της μικτής αρχιτεκτονικής του- συνδυασμός βυζαντινής  και ρώσικης τεχνοτροπίας. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο καθώς και οι ρώσικες αγιογραφίες στο προσκυνητάρια βεβαιώνουν του λόγου το αληθές.

          Κλείνοντας το σημείωμα αυτό αναφέρουμε λίγα από τα τελευταία λόγια του Αγίου Λουκά:

          “ Παιδιά  μου πολύ σας παρακαλώ, ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι. Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα. Προσέξτε! Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχθεί κανείς την ύπαρξή του, να σκέπτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο. Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό. Ω, πόσο μεγάλος και τρομερός είναι ο στρατός των δαιμόνων! Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος! Αμετάβλητα, ακούραστα, μέρα και νύχτα, επιδιώκουν  να σπρώξουν όλους εμάς που πιστεύουμε στο όνομα του Χριστού, να μας παρασύρουν στο δρόμο της απιστίας, της κακίας και της ασέβειας. Όμως μη φοβάστε, πάρτε δύναμη από το όνομα του Ιησού Χριστού”.












          Πρωτ. Γερασιμάγγελος Στανίτσας

Δεν υπάρχουν σχόλια: