Φωνή βοώντος;

Έχουμε γίνει θεατές με την ψευδαίσθηση της αυτάρκειας και της αυταρέσκειας. Ανησυχία άγονος. Φλυαρία επί παντός επιστητού, άκοπος και ανέξοδος, που τρέφει μόνο το εγώ.

          Το παν γύρω μας καταρρέει και όλοι “θεώνται από μακρόθεν τα γενόμενα, κλεισμένοι στην ψευτοασφάλεια του μικροκόσμού τους.

          Που θα πάει αυτό; Πότε θα αποτολμήσουμε. Πότε ο λαός μας θα αποφασίσει τη μεγάλη ρήξη; Αν ζούσε στις ημέρες μας ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι άλλοι πατέρες της Εκκλησίας, τι θα έκαναν; Αν ζούσαν οι ήρωες του 1821;

          Τι διαφέρει η σημερινή κατοχή από όποια παρελθούσα κατοχή; Ναι! Διαφέρει, στο ότι η σημερινή κατοχή είναι χειρότερη από τις προηγούμενες! Δεν σου στερούν μόνο το ψωμί. Σου ρουφάνε και τη ζωή της ψυχής! Δαιμονική κατοχή που κτυπάει τη ρίζα! Γκρεμίζει το τείχος, που χωρίζει το καλό από το κακό.

          Όμως “ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος” (Ησ. 5, 20).

          Οι πολιτικοί μας και το σύστημα που υπηρετούν καταπατούν τα πάντα. Αυτοί γκρεμίζουν την αλήθεια, που ξεχωρίζει το κακό από το καλό. Όμως “ουαί οι τιθέντες το σκότος φως και το φως  σκότος”! Αυτοί αθετούν κάθε έννοια δικαιοσύνης, ηθικής, νομιμότητας, παράδοσης και ευαγγελικού λόγου. Αυτοί παραβιάζουν το Σύνταγμα της χώρας έχοντας τα πιο ταπεινά κριτήρια, όταν ψηφίζουν και αποφασίζουν! Και αν αυτοί καταπατούν το Σύνταγμα και τη νομιμότητα, με ποίο κύρος μπορούν να ζητήσουν από το λαό να το σεβαστεί; Έτσι η γενική ανομία απλώνεται και επικρατεί και τα πάντα  βαίνουν κατά κρημνόν!

          Σ’ αυτή την γενική ανομία όλα είναι επιτρεπτά. Βέβαια το κακό είναι ελεύθερο όχι το καλό. Το καλό διώκεται, είτε ύπουλα, με ειρωνεία και χλευασμό. Λ. χ. Ας αποτολμήσει κάποιος  έντιμος πολιτικός να ψελλίσει απλώς την αντίθεσή του στους πανάθλιους νόμους που όχι μόνον οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση αλλά-και αυτή είναι χειρότερη στην πνευματική και ψυχική. Βιάζουν να γίνει η Ελλάδα χώρα διαστροφής και γενικής εκπόρνευσης! Και αυτά δεν είναι υπερβολή. Τα βλέπουμε και τα ζούμε.

          Η πατρίδα μας έγινε μια απέραντη λασπωμένη αυλή που, όπου και να πατήσεις, θα λερωθείς! Και η κάθε είδους πνευματική ηγεσία ουσιαστικά σιωπά. Ψελλίζει έτσι κάτι προς το θεαθήναι με  πολλή προσοχή για να μην παραβούμε την “σύνεση” και ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά της ψεύτικης πνευματικής μας αυτάρκειας.

          Οι λίγοι που υψώνουν το υψώνουν το ανάστημά τους  είναι ήρωες, οι άγιοι των ημερών μας. Είναι το τελευταίο μας αποκούμπι κι ελπίδα.       

          Αν αυτοί λείψουν τότε τότε “η Πόλις εάλω....”

          Ο κίνδυνος είναι πολύ κοντά μας. Ο εξ ανατολών εχθρός γιγαντώνεται και στρέφεται κατά δω. Κρίσιμες ώρες, που γίνονται κρισιμότερες, καθώς  οι

 πολιτικοί μας ετοιμάζονται να παραδώσουν το όνομα της Μακεδονίας σε μια δράκα Σκοπιανών που πίσω απ’ αυτούς κρύβονται Δυνάμεις μα ανθελληνικό μίσος. Δηλαδή να παραδώσουν έδαφος, γλώσσα, πολιτισμό. Ό, τι πολυτιμότερο

          Μπορεί αυτό να φέρει ξεσηκωμό και ν’ αλλάξει πολλά πράγματι. Και να ακυρωθούν οι φόβοι που διαγράφονται παραπάνω.

          Μακάρι!

          Ζώη Μεταξά, “ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” τ. 1001