Μια μοναχή της Μονής Αγίας
Τριάδος-Παναγίας Οδηγήτριας, επιστρέφοντας από τη Μόσχα, όπου είχε πάει για
κάποιαν υπόθεση, έλεγε στον όσιο Ζωσιμά:
– Πριν από λίγες μέρες πήγα σ’
έναν ναό της Μόσχας για τον Εσπερινό και τη Λειτουργία της επομένης. Αλλά
συγχύστηκα! Ούτε έψαλλαν καλά ούτε διάβαζαν προσεκτικά. Και βιάζονταν πολύ και
παρέλειπαν πολλά… Τι να σας πω, ομολογώ ότι τους κατέκρινα με τον λογισμό μου.
– Εκείνοι δεν έψαλλαν καλά… αλλά
κι εσύ δεν προσευχόσουνα καλά! παρατήρησε ο όσιος [όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας].
Τον εαυτό σου να κατηγορείς. Γιατί όποιος προσεύχεται καλά, δεν ασχολείται με
το πώς ψάλλουν ή διαβάζουν.
Αν ο νους σου και η καρδιά σου
ήταν παραδομένα στον Θεό, αν στεκόσουνα σε μια γωνιά και σαν τον τελώνη του
Ευαγγελίου σκεφτόσουνα μονάχα τις αμαρτίες σου, λέγοντας με συντριβή, “Θεέ μου,
ελέησέ με, την αμαρτωλή!”, τότε δεν θα πρόσεχες τί γινόταν γύρω σου και, πολύ
περισσότερο, δεν θα είχες την τόλμη να κατακρίνεις τους άλλους.
Από Το Βιβλίο “Όσιος Ζωσιμάς Της
Σιβηρίας” Των Εκδόσεων Της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, 2018, Σελ. 88.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου