Έντονη δημόσια συζήτηση και
αντιπαράθεση προκάλεσε η απάντηση γνωστού ηθοποιού σε ερώτηση δημοσιογράφων, με
την οποία ο εν λόγω ηθοποιός εξέφρασε ανοιχτά την άποψη ότι η άμβλωση είναι
έγκλημα, και οποιαδήποτε άλλη λύση είναι προτιμώτερη από τη βίαιη διακοπή της
κυήσεως, που αποτελεί ουσιαστικά φόνο.
Αλγεινή
εντύπωση προκαλεί ουσιαστικά ασφαλώς, το γεγονός ότι κάποιοι εξέφρασαν τη
δυσφορία τους για τη δημόσια συζήτηση που πυροδότησε η εν λόγω επίμαχη δήλωση.
Αλλοίμονο , αν απαγορευόταν να συζητάμε! Αυτό που δεν θα έπρεπε να επιτρέπουμε
στον εαυτό μας είναι ακριβώς το να συζητάμε, το να κρύβουμε τα κρίσιμα
ερωτήματα κάτω από το χαλί, για να μην ταράξουμε τον μακάριο εφησυχασμό μας.
Ακόμη
πιο αλγεινή εντύπωση, όμως, θα άξιζε να προκαλέσει η τοποθέτηση άλλης
γνωστής ηθοποιού η οποία επέρριψε την
ευθύνη για τη συζήτηση που άνοιξε… στους δημοσιογράφους: «Ευθύνη δεν έχει μόνο
αυτός που δίνει την απάντηση, αλλά ίσως ακόμα περισσότερο αυτός που θέτει την
ερώτηση. Γιατί, όταν περιμένεις έξω από το θέατρο κάποιον θρησκόληπτο διάσημο,
για να ρωτήσεις την άποψή του (που κανονικά δεν μας αφορά), ξέρεις την απάντηση
που θα πάρεις».
Ας
μας επιτραπεί να σχολιάσουμε ότι μη συγκεκριμένη τοποθέτηση κρύβει πίσω της
κάτι που είναι αληθινά ανατριχιαστικό: την αντίληψη ότι κάποιοι άνθρωποι δεν
έχουν το δικαίωμα να ομιλούν και να ακούγονται, και φέρουν ευθύνη όσοι τους
δίνουν τον λόγο, από τη στιγμή που γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι αυτά που θα
πουν θα μας ενοχλήσουν. Άραγε, χρειάζεται να σχολιάσουμε τη… δημοκρατικότητα
αυτής της αντίληψης; Οι δημοσιογράφοι ασφαλώς και φέρουν ευθύνη. Αλλά η ευθύνη
τους είναι ακριβώς να φροντίζουν να ακούγονται ΟΛΕΣ οι φωνές, και όχι μόνο αυτές… που βολεύουν. Και αν αυτό πρέπει να το
φροντίζουν γενικά, πολύ περισσότερο πρέπει να το φροντίζουν σε ζητήματα που
είναι, κυριολεκτικά ζητήματα ζωής και θανάτου.
«ΖΩΗ», 4398
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου