«Πρωί έννυχον λίαν». Χαράματα. Είναι η στιγμή που βγάζουμε τα ρούχα του ύπνου για να ντυθούμε τα ρούχα της ημέρας. Αυτή την ώρα ό, τι καλύτερο να δίνω το «παρών» στον Χριστό, να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στην πρόνοια και στην αγάπη Του και να ξεκινήσουμε τον αγώνα της ημέρας.
Με προσευχή
Πρωί : φεύγουμε για την δουλειά μας με τα όπλα στο χέρι : τα εργαλεία, την τσάντα, το τιμόνι. Με αυτά θα πολεμήσουμε όλη την ημέρα «έως εσπέρας».
Πρέπει να προσέξουμε να τα τιμήσουμε, να τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό του αδελφού μας και την δόξα του Θεού. Αυτά είναι τα κλειδιά που ανοίγουν οι πύλες του παραδείσου .
Βράδυ : η δουλειά σταματάει. Σταματούν οι ευθύνες και κλείνει η ημέρα. Είναι η ώρα της αυτοκριτικής. Ας σταματήσουν οι μέριμνες -«ἀρκετόν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτής». (Ματθ. 6,34.)
Νύχτα : όταν βγάζουμε ξανά τα ρούχα της ημέρας, την στολή της μάχης, για να ντυθούμε τα ρούχα της αναπαύσεως, πρέπει να σκεφτόμαστε πως το καλύτερο μαξιλάρι είναι η ήσυχη συνείδηση και πως μόνο ο Χριστός μπορεί να αναπαύσει ουσιαστικά την ύπαρξή μας - «ἐν εἰρήνῃ ἐπί τῷ αὐτῷ κοιμηθήσομαι καί ὑπνώσω…» (Ψαλ.4,9).
Το πρωί που θα ξυπνήσουμε, θα αφήσουμε τη σκέψη μας να τρέξει στο πρωινό εκείνης της Ημέρας, όταν η «σάλπιξ ἠχήσει μένα», κι εμείς θ’ ανοίξουμε τα βλέφαρά μας στην Αιώνια αυγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου