Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Η έννοια του σεβασμού σήμερα (γ')

4. Άλλες μορφές σεβασμού



Υπάρχουν όμως και μερικές άλλες μορφές σεβασμού. Είναι ο σεβασμός μπροστά στο μεγαλείο, στις μεγάλες προσωπικότητες και δημιουργίες. Εδώ όμως υπάρχει μια διαφοροποίηση. Εύκολα αναγνωρίζουμε, θαυμάζουμε και σεβόμαστε τις μεγάλες δημιουργίες στην τέχνη, στην επιστήμη κ. α , αλλά δύσκολα αναγνωρίζουμε τους μεγάλους ανθρώπους. Αυτούς δεν τους σεβόμαστε, τους φθονούμε. Για να αναγνωρίζεις κάποιον μεγάλο, πρέπει να είσαι και εσύ μεγάλος. Μεγάλος στην καρδιά!

Αλλά υπάρχει κι ένας σεβασμός εκ διαμέτρου αντίθετος. Είναι ο σεβασμός μπροστά στον αδύνατο, τον ανυπεράσπιστο, τον άπειρο. Ο σεβασμός π.χ. στο παιδί. Άραγε πόσοι σκέφτονται σήμερα αυτόν τον σεβασμό; Πόσοι σκέφτονται τις ολέθριες επιπτώσεις που δέχονται τα παιδιά και οι νέοι σήμερα από τόσες κατευθύνσεις;

Συνηθίζουμε να απαιτούμε σεβασμό από τους νέους. Αλλά πηγή του σεβασμού των νέων προς τους μεγαλύτερους είναι ο σεβασμός των μεγαλυτέρων προς την προσωπικότητα των νέων. Εάν οι γονείς δεν σέβονται τα παιδιά τους, πώς μπορούν να εμπνεύσουν ή ν’ αξιώσουν σεβασμό απ’ αυτά;

Ο Ευαγγελικός λόγος παραγγέλλει: «μνημονεύετε τν γουμένων….ν ναθεωροντες τήν κβασιν τς ναστροφς, μιμεστε τήν πίστην…» (Εβρ.13,7). Αν οι νεώτεροι «αναθεωρούν», εξετάζουν «την έκβασιν της αναστροφής», τη ζωή και νοοτροπία, «των ηγουμένων» και δεν βρίσκουν τίποτα άξιο μιμήσεως, πώς θα ζητήσουμε το σεβασμό τους ;

Αυτά τα ερωτήματα είναι βασικά που πρέπει να μας απασχολούν σοβαρά. Γιατί ο Θεός, πρώτα Εκείνος σέβεται τον άνθρωπο, την ελευθερία του, την αξιοπρέπεια του. Πριν, λοιπόν, ζητήσουμε τον σεβασμό των άλλων, ας αναρωτηθούμε : εγώ σέβομαι τους άλλους; Βλέπω τον καθένα ως εικόνα του Θεού, που αξίζει τον σεβασμό μου, μόνο και μόνο γιατί είναι άνθρωπος;

Αλλά γεννιέται και ένα άλλο αμφίπλευρο ερώτημα: είναι δυνατό να σέβομαι πραγματικά την εικόνα, τον άνθρωπο, όταν δεν σέβομαι το πρότυπο, τον Θεό, και είναι δυνατό να σέβομαι το Θεό, όταν δεν σέβομαι τον άνθρωπο;

Το ερώτημα αυτό το αφήνουμε ανοικτό.

Ας απασχολήσει σοβαρά τη σκέψη μας...


τέλος

π.Γ.Στ.



Δεν υπάρχουν σχόλια: