Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Η Μαγεία (β')


Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου


Γιατί ὁ Θεός ἀπαγορεύει τά μαγικά;


Καιρς εναι τρα ν πομε, πς εναι ντελς παρδεκτο ν γνονται π τος Χριστιανος λ᾿ ατ τ εδη τν μαγικν. Γιατ ν ατ παγορεονται στος Εβραους, πο ταν πνευματικ νπιοι, πσο μλλον παγορεονται στος Χριστιανος, τ τκνα τς λθειας κα τς χριτος το Εαγγελου;

Στ Δευτερονμιο Θες πρσταζε τος Εβραους·: “Ν μ βρεθε σ σνα (᾿Ισραλ) καννας, πο ν μαντεει μαντεες, πο ν προβλπει τ μλλοντα μ φωνς (κλδονες) κα παρατηρσεις σημεων (οωνν)· μγος, πο ν᾿ σχολεται μ παοιδα· γγαστρμυθος κα τερατοσκπος, πο ν καλε τος νεκρος” (Δευτ. 18:10). Στ Λευϊτικ, μλιστα, προσθτει ν μν πλησιζει καννας κενους πο κνουν ατ τ πργματα, γι ν μ μολυνθε: “Ν μν προσκολληθετε (σ μγους) κα μολυνθετε π᾿ ατος · γ εμαι Κριος κα Θες σας!” (Λευϊτ. 19:26, 31).

Ο Θες παγορεει τ μαγικ, πειδ δηγον τσο κενους πο τ χρησιμοποιον, σο κα κενους πο τ ζητον, στν προσκνηση κα τ λατρεα τν δαιμνων. Γι᾿ ατ κα ποτελον θανσιμη μαρτα. ᾿Απ τν λλη, πλι, τ μαγικ δν μπορον ν προσφρουν καμι φλεια. “Ο μαντεες κα ο οωνισμο κα τ νειρα εναι μταια”, λει Γραφ (Σειρχ 34:5).

Γι᾿ ατ τ λγο ο γιοι ᾿Απστολοι δνουν ντολ στος Χριστιανος ν μ χρησιμοποιον κανενς εδους μαγικ· “ο μαγεσεις, ο φαρμακεσεις” (Διαταγ. 7,3)· “φεγετε.....παοιδς, κλδονας, μαντεας, καθαρισμος, οωνισμος, ρνιθοσκοπας, νεκρομαντεας, πιφωνσεις” (δ.π. 2,62)

Σκεφθετε, Χριστιανο, πς ταν λβατε τ γιο Βπτισμα, σς ρτησε ερας - μλλον διος Χριστς: “᾿Αποτσσ τ σαταν κα πσι τος ργοις ατο κα πσ τ λατρείᾳ ατο κα πσ τ πομπ ατο;”. Κα καθνας π σς, μ τ στμα το ναδχου του, πντησε: “᾿Αποτσσομαι”. Οχι μνο τ σαταν, λλ κα λα τ ργα του κα τ λατρεα του κα τν πομπ του. ᾿Αλλ ποι εναι λατρεα το σαταν; Ο γιος Κριλλος Ιεροσολμων παντει, πς εναι ο μαντεες, ο φαρμακεες κα λα τ λλα εδη τν μαγικν, πο παριθμσαμε. Κα ποι εναι πομπ του; Ο ερς Χρυσστομος λει, πς εναι τ θατρα, ο πποδρομες, ο κλδονες κα κθε μαρτα.

Δν καταλαβανετε λοιπν, δελφο, πς γι κενη τν μολογα κα πσχεσ σας τν ρα το γου Βαπτσματος, θ σς ζητηθε λγος τν μρα τς Κρσεως; Δν ξρετε τι πρπει ν τηρσετε πλυτα τ συμφωνα, πο κνατε μ τ Θε; Πς φνετε τ Χριστ κα πηγανετε στος μγους κα τς μγισσες, δηλαδ στν διο τ διβολο;

Ατς λγος “ποτσσομα σοι, σαταν, κα πσ τ λατρείᾳ σου κα πσ τ πομπ σου”, ς εναι πντα στ στμα σας κα στ νο σας, σν χαλινρι κα μπδιο π κθε εδος μαγεας. Ατς λγος θ σς κνει ν μ φοβστε τ “κακ συναπαντματα”(!) τν νθρπων, οτε κρωγμος κα πετγματα πουλιν κα λλα παρμοια, ταν βγανετε π τ σπτι σας. Ατς λγος, συνδυασμνος μ τ σημεο το Σταυρο, θ σς κνει να μ φοβστε οτε τν διβολο μ λη του τ δαιμονικ παρταξη. Μνο μν παετε ν τν παναλαμβνετε παντο κα πντοτε, πως συμβουλεει χρυσλαλη γλσσα το γου Ιωννου: “Παρακαλ ν μνετε καθαρο π τν πτη τς μαγεας, χοντας σν στριγμα ατ τ λγο. Κα πως δν θ πηγανατε ποτ στν γορ χωρς ροχα παποτσια, τσι ν μν πηγανετε πουθεν κα χωρς ν λτε, ξεκινντας, τ φρση: “᾿Αποτσσομα σοι, σαταν, κα τ πομπ σου κα τ λατρείᾳ σου, κα συντσσομα σοι, Χριστ”. Ποτ μ βγες π τν πρτα το σπιτιο σου χωρς τ παραπνω λγια. Γιατ εναι τ στριγμ σου, τ πλο σου, τ παρτο κστρο πο σ περιτειχζει. Παρλληλα σφραγσου κα μ τ σημεο το Σταυρο. Ετσι, χι μνο νθρωπος, μ οτε κι ατς διβολος δν θ μπορσει ν σ βλψει, βλποντς σε παντο μ᾿ ατ τν πανοπλα”.


Γιατί οἱ Χριστιανοί ἔπεσαν στά μαγικά ;


Η ατα πο ο σημερινο Χριστιανο πεσαν στ ργα το διαβλου, κα μλιστα στ μαγικ, εναι τ τι δν συλλογζονται τς ποσχσεις κενες πο δωσαν στ Χριστ ταν βαπτσθηκαν, λλ τς ξχασαν κα τς σβησαν τελεως π τ μνμη τους κα τν καρδι τους. Γι᾿ ατ κα πραγματοποιονται σ᾿ ατος τ λγια πο επε Κριος: “Οταν τ κθαρτο πνεμα (τ δαιμνιο) βγε π τν νθρωπο, περιδιαβανει σ τπους νυδρους ζητντας νπαυση, μ δν βρσκει. (Γιατ νπαυση βρσκει μνο ταν κυριεει τν νθρωπο κα το κνει κακ). Ττε λει: “᾿Ας γυρσω πλι στ σπιτκι μου (δηλαδ στν καρδι το νθρπου), π᾿ που φυγα”. Κι ταν ρθει, βρσκει τ σπτι φλαχτο, σκουπισμνο, στολισμνο, τοιμο. (Βρσκει δηλαδ τν νθρωπο μριμνο κα διατεθειμνο ν τν δεχθε πλι). Ττε πηγανει, φρνει κι λλα πτ δαιμνια, πονηρτερα μλιστα, μπανει μαζ τους στν καρδι το νθρπου κα κατοικε κε μνιμα πι.Ετσι κατσταση το νθρπου γνεται τελικ χειρτερη π᾿ ,τι ταν πρν (κι π τ Βπτισμα!).” (Ματθ. 12:43-45).

Οσοι λοιπν Χριστιανο σχολονται μ τ μαγικ, διχνουν π τς καρδις τους τ θεα χρη, τ Πνεμα τ Αγιο, κα βζουν μσα τους τ κθαρτο πνεμα, τ δαιμνιο. Μ τ δαιμονικ νργεια ττε, κνουν κθε τι σατανικ κα περεργο.

Πς μπορον, πομνως, σοι σχολονται μ τ μαγικ, ν εναι ν λγονται Χριστιανο; Χριστιανο κα μγοι; Χριστιανο κα δαιμονολτρες; ᾿Ανκουστο! ᾿Αδνατο! Πς ν συμφωνσουν τ φς μ τ σκοτδι, τ τκνα το Θεο μ τ τκνα το διαβλου;... Μταια λνε ατο ο νθρωποι πς εναι Χριστιανο. Μ τ λγια μνο εναι Χριστιανο, μ μ τ ργα τους προδτες το Χριστο, σεβες εδωλολτρες κα σατανολτρες.

Ο δαμονες δν θεραπεουν λλ θανατνουν.


᾿Αλλά τί προφασίζονται μερικοί Χριστιανοί;


᾿Εμες, λνε, καταφεγουμε στος μγους (δηλαδ στος δαμονες!) πειδ

α) βρσκουμε γιατρει στς ρρστιες μας,

β) μαθανουμε τ μλλον κα λλα κρυφ πργματα,

γ) φοβμαστε τος δαμονες κα θλουμε, διαμσου τς μαγεας, ν τος ξευμενσουμε.


συνεχίζεται...


Ι.Μ.Παρακλήτου


Δεν υπάρχουν σχόλια: