Η Εκκλησία μας
ονομάστηκε Εκκλησία των Αγίων. Οι Άγιοι αποφάσισαν να νικήσουν το σαρκικό
φρόνημα, τα πάθη τους, τον εγωισμό και να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού,
σύμφωνα με την εντολή του Θεού: “ Άγιοι γίνεσθε, καθώς και εγώ άγιος είμι”. Η
αγιότητα του βίου αποτελεί ηρωϊσμό, γι’ αυτό αναγνωρίστηκαν από την Εκκλησία
μας ως ήρωες πίστεως.
Σήμερα
τιμάται η μνήμη ενός μεγάλου ήρωος της πίστεως, του μεγαλομάρτυρος Αγίου
Γεωργίου. Πρόκειται για έναν από τους συμπαθέστατους αγίους του Ελληνισμού.
Γεννήθηκε πιθανόν το 275 μ. Χ. από γονείς χριστιανούς. Ο πατέρας του κατά την
εκκλησιαστική παράδοση μαρτύρησε για την πίστη του στον Χριστό. Τα προσόντα
του, όπως η ευφυΐα του, η κρίση του, η αποφασιστικότητά του, πολύ γρήγορα τον
ανέδειξαν και τον ανέβασαν σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα, καθ’ όσον σε ηλικία
18 ετών είχε καταταγεί στο ρωμαϊκό στρατό.
Το 303 ο Διοκλητιανός δημοσίευσε το
πρώτο διάταγμα διωγμών κατά των χριστιανών. Ακολούθησαν φρικτά βασανιστήρια για
όσους συλλαμβάνονταν. Βλέποντας καθημερινά να ρέει χριστιανικό αίμα, πήρε τη
γενναία απόφαση να παρουσιασθεί στον αρχηγό της αυτοκρατορικής φρουράς και να
ζητήσει να υποστεί και αυτός τις συνέπειες των αυτοκρατορικών διαταγμάτων.
Ανακοινώνεται η δήλωση του Γεωργίου
στον αυτοκράτορα και μετά την πρώτη κατάπληξη προσπάθησαν να τον μεταπείσουν να
ανακαλέσει τη δήλωση του. Έδειξε σταθερή στάση και τον υπέβαλλαν σε φρικτά
βασανιστήρια. Τον έδεσαν στον τροχό, τον έρριψαν σε καιόμενη άσβεστο, αλλά ο
άγιος έμεινε άκαμπτος με τη δύναμη τη πίστεως. Τον καλούν στο τέλος να θυσιάσει
στα είδωλα, για να σταματήσουν τα βασανιστήρια. Φυσικά αρνείται και παραδίδει
το πνεύμα του με τον θάνατο δια του ξίφους.
Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του
Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και οι υμνογράφοι με ωραιότατους ύμνους τον γεραίρουν
και τον υμνούν. Είναι αστέρας πολύφωτος και ήρωας της πίστεως της Εκκλησίας.
Καθώς διαβάζουμε το συναξάρι του Αγίου
συγκινούμαστε από την σταθερότητα της
πίστεως του Αγίου Γεωργίου. Οι άγιοι της Εκκλησίας δεν είναι πενήντα, εκατό,
αλλά εκατομμύρια. Τα αίματά τους στολίζουν την Εκκλησία “ως πορφύραν και
βύσσος”. “Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν. επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον”,
για να στερεώσουν τη χριστιανική πίστη. Άνδρωσαν και επότισαν με τα αίματά τους
το δένδρο της πίστεως και εμείς σήμερα απολαμβάνουμε του καρπούς του
χριστιανικού πνεύματος.
Οι μάρτυρες είναι συγγενείς μας. Το
αίμα του Κυρίου που κοινώνησαν εκείνοι κοινωνούμε κι εμείς. Μας συνδέουν τα
ίδια ιδανικά και οι ίδιοι πόθοι και οραματισμοί.
Εάν οι μάρτυρες ομολογούσαν με
παρρησία την πίστη τους, χωρίς να υπολογίζουν τη ζωή τους, αυτή η γενναιότητά
τους πρέπει να εμπνέει και εμάς. Να μην φέρουμε απλώς τα ονόματα των, αλλά με γενναιότητα
στην προσωπική και κοινωνική μας ζωή.
Ο μάρτυρες δημιούργησαν ένα καλύτερο
κόσμο. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και
εμείς. Να εργαστούμε για τη στερέωση ενός κόσμου με τα δεδομένα της
ελληνορθόδοξης παράδοσης μας, και το χριστιανικό πνεύμα διαποτίζει όλες τις
εκφάνσεις της ζωής μας.
Καθένας από μας ας εργασθεί με
συνέπεια λόγων και έργων στην εξάπλωση
της βασιλείας του Θεού στη γη, για να απολαύσουμε τους πολυπόθητους καρπούς της
ειρήνης και της αληθινής χαράς.
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου