Η αρχή των εορτών

Ολόκληρο το εκκλησιαστικό έτος θεωρείται ως έτος σωτηρίας, ως σωτηριώδης χρόνος, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως σωτήριο έτος, και χωρίζεται σε Δεσποτικές εορτές, Θεομητορικές εορτές, αλλά και σε εορτές των Αγίων, και όλες αυτές οι εορτές το προσδιορίζουν. Με αυτήν την έννοια και ολόκληρη η ζωή μας είναι περίοδος σωτηρίας, και δια των εορτών της θείας οικονομίας βιώνουμε τα γεγονότα της ζωής του Χριστού και ολόκληρη η ζωή μας προσδιορίζεται και χρωματίζεται από αυτήν. Η ενανθρώπηση του Χριστού λέγεται θεία Οικονομία, γιατί δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός οικονόμησε την σωτηρία του ανθρώπου. Πρόκειται για την ιερή ιστορία.

         Η εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου είναι, κατά τον άγιο Ανδρέα Κρήτης, αρχή, μέση και τελευταία όλων των εορτών, ως προς την θεία Οικονομία, είναι η αρχή των εορτών ως “αρχήν έχουσα, την του νόμου περαίωσιν, μεσότητα δε την προς τα άκρα συνάφειαν, τέλος δε, την της αληθείας φανέρωσιν”. Μ εαυτή την εορτή περατώνεται ο νόμος που έκανε λόγο για το Χριστό, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση της σωτηρίας, φανερώνεται η αλήθεια που είναι τέλος του νόμου, και συνάπτεται η Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.

          Η Εκκλησία με το εορτολόγιο που έχει καθορίσει θέλει να δείξει στους χριστιανούς  ότι δεν πρέπει να βλέπουν τον χρόνο της ζωής τους μέσα από πολιτικά, ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα της σωτηρίας, αλλά μέσα από τα γεγονότα της σωτηρίας, όπως εκφράζονται στις Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές, αλλά και στις εορτές των Αγίων. Έτσι, προσδιορίζουμε τις περιόδους του έτους- φθινόπωρο, χειμώνα, άνοιξη, καλοκαίρι- καθώς και τους συγκεκριμένους μήνες μέσα από το θαυμάσιο εορτολόγιο της Εκκλησίας, το οποίο κατήρτισαν οι Πατέρες της Εκκλησίας με θείο φωτισμό.

    Ναυπάκτου Ιεροθέου: “Οι Θεομητορικές εορτές”

(ΕΚΚΛ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τ. 277)