Πολύ συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για «αποχριστιανοποίηση» στον δυτικό
κόσμο, αλλά και στη χώρα μας. Ως τέτοια νοείται η απομάκρυνση από τη
χριστιανική πίστη και τις χριστιανικές αξίες, μέχρι του σημείου της ουσιαστικής
εξάλειψης του Χριστιανισμού σε μια κοινωνία.
Προσοχή όμως, διότι
κάνουμε ένα λάθος: Κατά κανόνα βλέπουμε την «αποχριστιανοποίηση» στις πολιτικές
και τις νομοθεσίες που προωθούνται, η ακόμα, στην μαζική είσοδο στην Ευρώπη και
τη χώρα μας αλλοθρήσκων, κυρίας μουσουλμάνων. Λάθος! Δεν είναι οι νόμοι και οι
πολιτικές που κάνουν την «αποχριστιανοποίηση»,, είναι η απομάκρυνση των ανθρώπων
από τον Χριστό.
Ας θυμηθούμε ότι η εποχή
των αντιχριστιανικών διαταγμάτων των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και των ανηλεών
διωγμών δεν ήταν εποχή «αποχριστιανοποίησης», αλλά, αντιθέτως, εποχή….
«χριστιανοποίησης» της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Γιατί; Διότι, όσο και αν οι
αυτοκράτορες πολεμούσαν την πίστη του Χριστού, ο λαός αγκάλιαζε όλο και περισσότερο.
Λοιπόν, η εποχή μας είναι
πραγματικά εποχή «αποχριστιανοποίησης», όχι όμως γιατί υιοθετείται αυτή η εκείνη η πολιτική η ψηφίζεται αυτός η
εκείνος ο νόμος, αλλά γιατί οι άνθρωποι απομακρυνόμαστε από τον Χριστό. Το
πρόβλημα είναι ιδιαιτέρως αισθητό στην Ευρώπη. Η Αγγλικανική Εκκλησία κλείνει
κάθε χρόνο γύρω στους είκοσι ναούς, στη
Δανία έχουν κλείσει τουλάχιστον διάκοσμοι ναοί, ενώ από το 2012 μέχρι
σήμερα στη Γερμανία έχου κλείσει η …πωληθεί(!) περισσότεροι από πεντακοσίους
ναούς. Και αυτό όχι για άλλο λόγο, αλλά από έλλειψη πιστών… Αυτή είναι η
πραγματική «αποχριστιανοποίηση».
«ΖΩΗ», τ. 4397
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου