Ἀπό τό βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ Γέροντος Ἐφραίμ,
Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Φιλοθέου (Ἀριζονίτου), Ἔκδοσις Ἱ. Μ. Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος,
1989.
...Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας
Θεόφιλος, ἐπισκεφθείς τούς πατέρας τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας, ἠρώτησεν τόν Πρῶτον
τοῦ Ὄρους: «Τί εὗρες, πάτερ, πλέον ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ τῆς ἀσκήσεως;». Καί ἀπαντᾶ ὁ
ὅσιος: «Τό μέμφεσθαι ἑαυτόν πάντοτε». «Ὄντως, ἀπήντησε ὁ Θεόφιλος, οὐκ ἔστιν ἄλλη
συντομωτέρα ὁδός πρός τόν Θεόν ὡς αὕτη».
...Διά τῆς ταπεινώσεως γίνεται ἡ
συντομωτέρα ἐπαφή μέ τό θεῖον, διότι λέγει ὁ Χριστός μας: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι
πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν»
(Ματθ. 11,29). Ἡ ἀνάπαυσις... τῆς ψυχῆς, εἶναι τό γνησιώτερον γνώρισμα τῆς ὑγιοῦς
ψυχῆς.
...Πνευματική πρόοδος δέν εἶναι τίποτε
ἄλλο, εἰ μή ταπεινοφροσύνης κατάκτησις.
...Ἡ ταπείνωσις εἶναι ἀρετή θαυμασία,
πού εὐωδιάζει ἐκεῖνον πού τήν ἔχει. Ὁ ἔχων ταπείνωσιν ἔχει καί ὑπακοήν, ἀγάπην,
ὑπομονήν καί κάθε ἀρετήν.
Ἐπιμἐλεια ἀντιγραφῆς Φ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου