Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Ο Σταυρός και τα Πάθη, π.Γερασιμάγγελος Στανίτσας

π.Γερασιμάγγελος Στανίτσας

          Η σημερινή ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μας βοηθεί να προσεγγίσουμε δύο μεγάλα μυστήρια: Το Σταυρό και τα πάθη.

          Εμείς οι άνθρωποι του κόσμου τα θέλουμε όλα εδώ στη γη, γι’ αυτό και προσπαθούμε να ελαφρώσουμε τη ζωή μας με κάθε μέσον και κυρίως με την τεχνική πρόοδο.

          Σ’ αυτό τον κόσμο ο πόνος έχει γίνει μισητός και θέλουμε με κάθε τρόπο  να γλυτώσουν απ’ αυτόν. Είναι φυσικό. Εκείνοι που ζουν σ’ ένα κόσμο χωρίς δυσκολίες δεν τους πάει να ψάλλουν το « μνήσθητι και ημών Σωτήρ εν τη βασιλεία Σου».

          Ο δρόμος των ηδονών και των ανέσεων είναι εύκολος και πλατύς, αλλά οδηγεί στην απώλεια, όπως αναφέρει και ο Χριστός, όχι μόνο εκεί, αλλά κι εκεί.

Ας ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτό τον κόσμο.

Όταν κάνουμε εύκολη τη ζωή μας με το πλήθος των υλικών αγαθών, την χειροτερεύουμε. Παρά τις ανέσεις μέσα μας δημιουργείται ένα κενό που δεν χαροποιεί την ψυχή  και μετά έρχεται η απογοήτευση. Η υλιστική ζωή γίνεται αηδιαστική. Ο άνθρωπος δεν ξέρει τι ζητάει και καταφεύγει σε κάθε είδους διαστροφή.

Να η εύκολη και πλατειά οδός, και την ακολουθούν πολλοί.

Πολλές φορές, παρά την πίστη μας στο Θεό προσπαθούμε ακόμη και το δρόμο του Θεού για τη Βασιλεία Του να τον κάνουμε άνετο! Ο κόσμος με τις χαρές του μας έχει ζαλίσει, κι αν καμιά φορά οι άνθρωποι μιλούν για τον πόνο και τα παθήματα, λένε: Ο χριστιανισμός είναι χαρά!

Ναι, αλλά η χαρά δεν έρχεται έτσι, δεν αγοράζεται με χρήματα. Η χριστιανική χαρά αγοράζεται με τον πόνο και τα παθήματα. Για να σωθεί ο άνθρωπος, ο Χριστός πέθανε κι  αναστήθηκε. Μετά ήλθε η χαρά: «ιδού δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω γέγονεν».

Ο Χριστός είπε: « αράτω τον σταυρό και ακολουθείτω μοι». Όποιος πηγαίνει χωρίς σταυρό πίσω από τον Χριστό, δεν είναι άξιος του Χριστού. Είναι ανάξιος, Η πίστη και η αγάπη μας για το Χριστό δεν είναι γνήσια και δεν αξίζουν τίποτα.

Βέβαια ο Σταυρός μας τρομάζει. Είναι φυσικό, γιατί μας έχει διαλύσει η άνεση. Ο πόνος μας φαίνεται κάτι το τρομακτικό. Όμως ο πόνος δεν είναι φοβερός. Η άνεση είναι τρομερή και πρέπει να μας τρομάζει. Πράγματι! Όλες οι σύγχρονες κακίες έχουν την πηγή τους στην άνετη ζωή. Ο πόνος, τα πάθη, ο σταυρός είναι το καλό. Έτσι το φορτίο γίνεται ελαφρύ.

Ας προσέξουμε μια ουσιαστική λεπτομέρεια: Στον πόνο πρέπει να πηγαίνουμε εκούσια, όπως πήγε ο Χριστός.

Κι εμείς στη ζωή μας αντιμετωπίζουμε πολύ πόνο, αλλ’ όχι εκούσια, γι’ αυτό και επαναστατούμε. Όμως πολλοί που δοκιμάζονται, μετά γίνονται πιστοί, αρχίζουν  να ταπεινώνονται και να δέχονται τον πόνο με ήρεμη διάθεση. Εκούσια.

Συνεπώς σ’ όλους μας χρειάζεται ο εκούσιος πόνος. Αν πιστεύουμε στο Χριστό, πρέπει να άρουμε τον Σταυρό μας, γιατί τότε μόνο θα βγει από το στήθος μας ο αναστεναγμός: « μνήσθητι και ημών εν τη βασιλεία Σου».

Τον Σταυρό δεν πρέπει να τον φοβόμαστε. Θα πει κανείς: Θα ψάχνουμε να βρούμε τον πόνο; Όχι βέβαια. Δεν χρειάζεται. Όμως δεν πρέπει να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τον αποφεύγουμε.

Στον καθένα έρχεται ό, τι του χρειάζεται. Αυτό πρέπει να το αποδεχόμαστε με χαρά, είτε είναι χαρά είτε είναι λύπη. Γιατί όλα είναι σταυρός.

Η επίγεια ζωή έτσι κι αλλιώς είναι σταυρός. Αν το πάρουμε έτσι, τότε λέμε: «δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

π.  Γερασιμάγγελος