Ἀββά Ισαάκ τοῦ Σύρου: "Καλύτερα νὰ κατακριθοῦμε μόνο γιὰ μερικὰ στραβὰ πού κάναμε, παρὰ γιὰ τὴν πλήρη ἐγκατάλειψη τοῦ ἀγώνα μας..."

Οταν πέσει ἕνας ἄνθρωπος στὴν ἁμαρτία, σὲ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, δὲν πρέπει νὰ ξεχάσει τὴν ἀγάπη καὶ τὴ στοργὴ τοῦ οὐράνιου Πατέρα του. Ἐὰν συμβεῖ, λοιπόν, νὰ πέσει σὲ ποικίλα παραπτώματα, ἃς μὴν ἀμελήσει τὸ καλὸ καὶ ἃς μὴ σταματήσει στὸ δρόμο του. Ἀντίθετα καὶ ἂν νικηθεῖ, πάλι νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ ἀγωνισθεῖ κατὰ τῶν ἐχθρῶν του, καὶ ἃς βάζει κάθε μέρα καινούρια θεμέλια στὴν καταστραφεῖσα οἰκοδομῆ του, καὶ ἃς ἔχει, μέχρι νὰ φύγει ἀπὸ τοῦτο τὸν κόσμο, στὸ στόμα τοῦ τὸ λόγο τοῦ προφήτη: «Ἃς μὴ χαρεῖ ὁ ἐχθρός μου πού ἔπεσα, γιατί πάλι σηκώνομαι. Καὶ ἂν καθίσω στὸ σκοτάδι, ὁ Κύριος θὰ μοῦ στείλει τὸ δικό του φῶς» (Μιχ. 7, 8). Σὲ καμιὰ περίπτωση, λοιπόν, νὰ μὴ σταματήσει τὸν πόλεμο, καὶ νὰ μὴν προδώσει, μὲ ὁριστικὴ ἥττα, τὴν ψυχή του, ὅσο εἶναι ζωντανὸς καὶ ἀναπνέει. Καὶ ἂν ἀκόμη συντρίβεται τὸ σκάφος τῆς ψυχῆς τοῦ κάθε μέρα, καὶ χάνει τὰ πνευματικά του ἐμπορεύματα, νὰ μὴν παύσει νὰ τὸ περιποιεῖται καὶ νὰ τὸ φροντίζει.Καὶ ὁ Κύριος τότε, πού θὰ δεῖ τὸν ἀγώνα του, θὰ τὸν σπλαχνιστεῖ γιὰ τὸ πάθημά του καὶ θὰ τοῦ στείλει τὸ ἔλεός του καὶ θὰ τοῦ δώσει δύναμη νὰ κάνει ὑπομονή, καὶ νὰ ἀνταπαντήσει στὰ καυστικὰ βέλη τοῦ ἐχθροῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ σοφία πού δίνει ὁ Θεός, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ σοφὸς ἄρρωστος, αὐτὸς πού δὲν ἔχασε τὴν ἐλπίδα του. Εἶναι καλύτερα νὰ κατακριθοῦμε μόνο γιὰ μερικὰ στραβὰ πού κάναμε, ἂν δὲν τὰ διορθώσουμε, παρὰ γιὰ τὴν πλήρη ἐγκατάλειψη τοῦ ἀγώνα μας.