Σκληρός ο λόγος του Χριστού για την ανθρώπινη λογική. Και
ανατρεπτικός για τη γήϊνη, τη θετή δικαιοσύνη. Ιεράρχηση της αμαρτίας; Ποιος
μπορεί να κρίνει τα κρίματα του Θεού; Ο δικαιοκρίτης Κύριος καταδίκασε τον
πρώτο φόνο της ανθρώπινης ιστορίας, όταν ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ. Συγχώρεσε
όμως και τον Μωϋσή, όταν σκότωσε τον Αιγύπτιο. Και ο Χριστός συγχώρεσε τον
ληστή, που σταυρώθηκε μαζί του. Και πολλούς άλλους. Εμείς όμως, όντας
αμαρτωλοί, δεν έχουμε τον “νουν Χριστού”
για να συγχωρούμε, όπως ο Θεάνθρωπος. Γι’ αυτό και σε πολλούς, αυτός ο
“νους” είναι αχώρητος και πολλοί προσπαθούν να τον νοθεύσουν και να τον
προσαρμόσουν στα ανθρώπινα μέτρα της σκοπιμότητας, του φόβου, αλλά και της
ολιγοπιστίας η της απιστίας τους. Οι άγιοι όμως μας θυμίζουν τον λόγο του
Χριστού: “Το εν ανθρώποις υψηλόν
βδέλυγμα ενώπιον του Θεού”. Αυτόν τον λόγο μας εξηγεί και ο άγιος
Αλώνιος, με τα ακόλουθα:
Ερώτησε κάποτε ο
Αββάς Αγάθων τον Αββά Αλώνιο, λέγοντας:
-Πως θα κατορθώσω να
κυριαρχώ στη γλώσσα μου, ώστε να μη ψεύδεται;
Και ο Αββάς Αλώνιος
του απάντησε:
-Αν δεν ψεύδεσαι,
πολλές αμαρτίες πρόκειται να κάνεις.
Και ο Αββάς Αγάθων
απόρησε και ξαναρώτησε:
-Πως θα γίνει αυτό
που λες;
Και ο γέροντας του
αποκρίθηκε:
-Υπόθεσε ότι δύο
άνθρωποι έκαμαν φόνο μπροστά σου και ο ένας
τους βρήκε καταφύγιο στο δικό σου κελλί. Και οι αρχές τον καταζητούν και
σε ρωτάνε:
-Έγινε φόνος μπροστά
σου;
Αν δεν πεις ψέματα,
τότε παραδίνεις αυτόν τον άνθρωπο στο θάνατο. Καλύτερα άφησέ τον μπροστά στον
Θεό, χωρίς δεσμά. Γιατί Εκείνος όλα τα γνωρίζει.
Αυτή η διάκριση και
η καταφυγή όλων για όλα στο Θεό είναι ο χρυσός κανόνας, για τον αληθινό
χριστιανό, όσο κι αν μερικές φορές μοιάζει να καταργεί την κοινή λογική και το
πνεύμα του κόσμου τούτου. Ο κόσμος του Θεού δεν είναι ορφανός. Έχει πατέρα τον
ίδιο τον Θεό.
Π. Μ. Σωτήρχος,
“Υπέρ των αμαρτωλών, τι λένε οι Πατέρες”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου