Πολυκάρπου επισκόπου Σμύρνης
και Οσίας Γοργονίας
Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι για τίποτε, αφήνεσαι
στον Θεό, και τα κάνει όλα του Θεού, ως δωρεά, ως χάρη του Θεού. Είναι, τρόπον
τινά, σαν να λέει ο Θεός: “ Όλα τα δικά μου και δικά σου”. Μας κάνει
κληρονόμους του, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, και συγκληρονόμους του Χριστού. Πόσα θα μπορούσε να πει κανείς
από κει και πέρα! Με την έννοια αυτή βέβαια, ότι όλα είναι του Θεού, όλα τα
κάνει ο Θεός. Και αυτό είναι ωραίο. Όχι ότι σκέπτεσαι εσύ να κάνεις το άλφα-
βέβαια, το θεωρείς καλό, γι’ αυτό το σκέπτεσαι, αλλά το σκέπτεσαι εσύ, το θέλεις εσύ – και αρχίζεις ύστερα να προσεύχεσαι να βοηθήσει ο Θεός να γίνει.
Και βοηθάει ο Θεός να γίνει. Βαθύτερα όμως κινδυνεύει κανείς έτσι, χωρίς να το
καταλάβει, να επαρθεί, να υπερηφανευθεί, με την έννοια ότι ενεργεί σαν να έχει
δούλο τον Θεό, και τον βοηθάει ο Θεός. Να τα αφησουμε όλα στον Θεό, και να
κάνει ο Θεός ό, τι θέλει.
π. Σ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου