ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ : η “ημέρα του Πνεύματος”

Λόγος: Το εκπληκτικό προνόμιο του ανθρώπου να ανταλλάσσει με τους άλλους σκέψεις, έννοιες, αισθήματα, πληροφορίες.....να εμβαθύνει σ’ αυτά που ακούει, να στοχάζεται, να παίρνει αποφάσεις.

          Λόγος, συνυφασμένος με την ίδια τη φύση του ανθρώπου, προϊόν θεϊκής πνοής: “και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής”.

          Αυτό είναι το έμβλημα της κυριαρχίας του ανθρώπου επί των άλλων κτισμάτων.

          “Λόγον έχει ο Θεός, λόγον έχει και ο άνθρωπος”. Και ο “Λόγος ήν προς τον Θεόν”. Και ο λόγος ήν προς τον Λόγον. Τόσο ψηλά φθάνει ο λόγος! Και θαυμάσαμε την αποκορύφωση του λόγου στο πρόσωπο του σαρκωμένου Λόγου. “ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος”. Λόγοι πλήρεις χάριτος και αληθείας, ου έχουν την ικανότητα να εισδύουν και να ελέγχουν τα απρόσιτα βάθη της ψυχής.

          Λόγοι που ξεπέρασαν τα όρια της κτιστής δημιουργίας, “ρήματα ζωής αιωνίου”. “Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι  μου ου μη παρέλθωσι’. Λόγοι που προετοίμασαν τον μεγαλειώδη ερχομό του Πνεύματος της αληθείας: “όταν δε έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσεις υμάς εις πάσαν την αλήθειαν”.

          “Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής....εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας.... και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσες καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι” . (Πράξ. 2, 1-4).

          Και τι μεγαλειώδη αποτελέσματα. Λίγοι αμόρφωτοι ψαράδες αμφισβήτησαν λεγεώνες, ντρόπιασαν ηγεμόνες, απέδειξαν τους φιλοσόφους ασόφους, τους τεχνολόγους αλόγους... Λίγοι αλιείς “σαγήνευσαν Χριστώ, κόσμον όλον τη του λόγου πλοκή συλλαμβάνοντας” (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος).

          Δεν είναι η γλώσσα που κάνει τη διαφορά, ακόμη και όταν φθάνει σε κορυφές λογοτεχνικής έκφρασης- “Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζων”- είναι η γλώσσα του Πνεύματος. Η γλώσσα χωρίζει τους ανθρώπους  σε έθνη, ο λόγος ενώνει. “Ότε καταβάς τας γλώσσας  συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος, ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε”.

          Σήμερα, καθώς ο “πολιτικά ορθός λόγος” απονεύρωσε τον λόγο, οι αντιρατσιστικοί νόμοι παρόπλισαν τα μάχαιρα του Πνεύματος και τα ΜΚΔ εκτόπισαν τον στοχασμό, ο λόγος έχει ευτελισθεί. Ποτέ άλλοτε δεν κυκλοφορούσαν τόσο πολλά λόγια στην ανθρωπότητα. Σήμερα μιλούν ακόμη και τα άλογα μηχανήματα. Ακόμη χειρότερα, τα λόγια έγιναν εμπορεύσιμο είδος σε μια κοινωνία που αναζητεί στα λόγια καταναλωτικές και προσωπικές συνήθειες.

          Ας τιμήσουμε μαζί με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο την “Την μέρα του Πνεύματος”. Ας συγκρατήσουμε για λίγο τη γλώσσα. Για άλλες γλώσσες γίνεται λόγος. Αυτές να ευλαβηθούμε η και να φοβηθούμε, καθώς συνοδεύονται απο  φωτιά. “Γλώσσες μεν για τη συγγένεια προς τον Λόγο. Πύρινε δε δια την κάθαρση η διότι ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον”.

          “Η Δράση μας” τ. 579