Διαχρονικό και σωτήριο το έργο των Τριών Ιεραρχών
Ο Χριστός, οι Πατέρες της Εκκλησίας, με πρώτους τους Τρεις
Ιεράρχες, έδωσαν τεράστια σημασία στο παιδί. Πραγματικός χριστιανός, είπαν,
είναι αυτός που έχει συμπεριφορά μικρού παιδιού. Πρέπει λοιπόν το παιδί να
διδαχθεί τόσα και όσα θα το διατηρήσουν αγνό και αθώο μέχρι να μεγαλώσει. Μεγάλη όμως πρέπει να είναι και
η προσπάθεια για να αποκτήσουν και οι μεγάλοι παιδική ψυχή και νου. Αναλώνονται
λοιπόν οι Τρεις Ιεράρχες γι’ αυτόν τον σκοπό. Πηγές τους για την άντληση των “πρώτων υλών” η αρχαία Ελλάδα και ο
Χριστιανισμός. Εκεί αναζητούν τα στοιχεία με τα οποία θα συνθέσουν τη νέα
δημιουργία, που στη συνέχεια, ολοκληρωμένα πλέον, καλείται Ορθοδοξία.
Άριστοι γνώστες και εκτιμητές του αρχαίου ελληνικού
πνεύματος-μαθήτευσαν και οι Τρεις στην Αθήνα τον 4ο μ. Χ. Αιώνα- αποτέλεσαν την
πνευματική γέφυρα μεταξύ της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και του Χριστιανισμού,
που είχαν ως βασικό κοινό στοιχείο τον “ανθρωποκεντρισμό”.
Έτσι, από μόνα τους τα πράγματα οδηγούνται σε μια ελληνική
Παιδεία του νου και της ψυχής, η οποία κυριαρχεί στην , ουσιαστικά πλέον,
ελληνική αυτοκρατορία της Ανατολής. Αυτή την ελληνική Παιδεία, για μικρούς και
για μεγάλους διαμορφώνουν και υπηρετούν οι Τρεις Ιεράρχες, αφήνοντας αξεπέραστα
διαχρονικά μηνύματα.
Ο Μέγας Βασίλειος, πρώτος στον κόσμο, βάζει στη ζωή της
ανθρωπότητας τη φιλανθρωπία. Ιδρύει σχολές και εκπονεί εκπαιδευτικά
προγράμματα, που, αν τα μελετήσουν σήμερα οι υπουργοί Παιδείας, θα βρουν πολύ
πιο λειτουργικά και σύγχρονα από αυτά που εφαρμόζονται τώρα, γιατί είχαν
υφανθεί με βάση την ελληνική Παιδεία, αλλά και των Ελληνοπαίδων την ψυχολογία.
Αντίθετα, σήμερα οι “αρμόδιοι” αναζητούν προγράμματα “εις την ...αλλοδαπήν”!
Γι’ αυτό και αποτυγχάνουν.
Τεράστιος σε κύρος, πνεύμα και λόγο ο Ιωάννης, έχει τη
δυνατότητα να συνεγείρει κάθε εποχής τον νέο. Σήμερα, ακόμη περισσότερο, αφού
οι νέοι μας αντιμετωπίζουν τεράστια υπαρξιακά προβλήματα, ανεργία, αδιαφορία,
κοινωνική απομόνωση, ναρκωτικά και τόσα άλλα.
Θα πλησίαζε την οικογένεια και τα προβλήματά της και τον
δάσκαλο. Θα του μάθαινε για την αγωγή των παιδιών, “παιδεύοντας” ουσιαστικά και
τις ψυχές των μεγάλων. Ο θείος Χρυσόστομος θα άνοιγε σήμερα δρόμους ελπίδας με
οράματα, ό, τι δηλαδή απουσιάζει από τη
ζωή μας, γι’ αυτό και οδηγούμαστε μικροί και μεγάλοι στα πάσης φύσεως αδιέξοδα.
Τέλος ο Γρηγόριος θα δίδασκε την αυταπάρνηση, την
ταπεινότητα, την αποστροφή και την απαγκίστρωση από κάθε μορφής εξουσία-δουλεία
ουσιαστικά. Θα μιλούσε σε μικρούς και μεγάλους για αρετή ψυχής, ευθύνη, κόπο
και υπομονή. Θα εξηγούσε -όπως τότε -απλά και κατανοητά, το ελεύθερο ορθόδοξο
πνεύμα. Βέβαια, σ’ αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε, ότι την υλοποίηση των
όσων πρότειναν οι τρεις Πατέρες, την εμπιστεύονταν σε χέρια δασκάλων που ακολουθούσαν με πάθος
αυτόν το δρόμο και όχι σε ανθρώπους που καταλαμβάνουν τη διδασκαλική έδρα,
απλώς και μόνο για να επιβιώσουν.
Δυστυχώς, οι Τρεις Ιεράρχες, δεν υπάρχουν σήμερα. Έχουμε,
όμως, ολοζώντανο το έργο τους. Μόνο που είναι για λίγους. Οι θεολόγοι το
κρατούν καλά κλεισμένο, μέσα σε δύσχρηστους τόμους, όπως και κάθε κείμενο, που
θα έπρεπε να είναι κτήμα και του πιο απλού πολίτη. Διαπράττεται και εδώ το ίδιο
λάθος που οδήγησε τη γλώσσα μας σε συρρίκνωση. Για να μάθουν τα παιδιά για το
μήνυμα της Αντιγόνης, έπρεπε να διαβάσουν όλη την τραγωδία. Για να γευτούν τις
συμβουλές του Μ. Βασιλείου, πρέπει να διαβάσουν τεράστια δύσκολα κείμενα. Ενώ,
εάν μέσα σε μια καλαίσθητη έκδοση, συγκέντρωναν οι εκπαιδευτικοί -θεολόγοι και
φιλόλογοι-όλα εκείνα τα βασικά σημεία που χρειάζονται και τα επένδυαν με δικές
τους χρήσιμες σημειώσεις και φυσικά τα δίδασκαν απλά και ακολουθούσε διάλογος,
τότε σήμερα οι Τρεις Ιεράρχες, η Αντιγόνη και όχι μόνον, θα ήταν σίγουρα τα
πρότυπα χιλιάδων παιδιών που διψούν για σωστή μάθηση. Βέβαια ποτέ δεν είναι
αργά, αλλά, αν πάμε και εδώ με την ....ταχύτητα που ετοιμάζει η Ακαδημία Αθηνών
το Λεξικό, θα έχει πάει περίπατο η ελληνική Παιδεία.
“Παιδεία” όμως πρόσφεραν οι Τρεις Ιεράρχες και προς τους
κάθε λογής ηγέτες, με παράδειγμα, τον τρόπο της δικής τους ηγετικής
συμπεριφοράς.
Ο Μέγας Βασίλειος παρακαλεί τον Γρηγόριο να γίνει επίσκοπος
και εκείνος αρνείται. Και όταν πείθεται και πηγαίνει στα Σάσιμα, φεύγει αμέσως,
αφού η Επισκοπή διεκδικείται και από άλλον. Μαλλιοτραβιούνται σήμερα οι
“ηγέτες” μας για μια καρέκλα”!
Ο Χρυσόστομος, δεν δίστασε να τα βάλει με την βασίλισσα
Ευδοξία, γιατί παρέβη τον θείο νόμο. Με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί απο
αρχιεπίσκοπος και να διωχθεί. Θα διακινδύνευε κάποιος από τους πολιτικούς και
πνευματικούς ηγέτες σήμερα την υψηλή του θέση, για να μην παραβεί τις αρχές
του;
Όμως οι Τρεις Ιεράρχες, μπορούν να μας ανοίξουν δρόμους και σε θέματα που αφορούν τη γυναίκα, το περιβάλλον, την αστρονομία, γενικά τις επιστήμες, την ειρήνη και τόσα άλλα. Μόνο που χρειάζεται να τους πλησιάσουμε. Και δυστυχώς, οι σημερινές “πάσης φύσεως” ηγεσίες αλλά και πολλές κατηγορίες ανθρώπων, δεν.... εξυπηρετούνται, προς το παρόν, από τέτοιες προσεγγίσεις.
Γρηγόρη Καλοκαιρινού- “Καθημερινή”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου