Πίστεψε στον
Θεό όχι ως ιδεολόγημα. Όχι ως κατοχύρωση φοβερών ακλόνητων επιχειρημάτων, που
απαλείφουν τον φόβο του εγώ και κατοχυρώνουν την νάρκισση ατομική δύναμή σου.
Πίστη δεν
σημαίνει αποδοχή κάποιων συμβόλων ή λεκτική ανάγνωση ιερών κειμένων. Δεν είναι
μια νοητική και απαγγελία, οχύρωση του νου και εξοστρακισμός του φόβου.
Πίστη
σημαίνει αφήνομαι σε εκείνο που δεν καταλαβαίνω και πολλές φορές φοβάμαι, αλλά
μέσα μου σε μιαν άλλη πραγματικότητα της ύπαρξής μου, σε μιαν έτερη διάσταση, αισθάνομαι ότι
κάποιος γνωρίζει καλύτερα από μένα. Δεν ξέρω γιατί, μα κάποιος με αγαπάει, με νοιάζεται με τον δικό του
τρόπο, που είναι σοφός, ουσιαστικός, θεραπευτικός και λυτρωτικός.
Πίστη
σημαίνει μαθαίνω να εμπιστεύομαι, να αφήνομαι, να εγκαταλείπομαι γυμνός από τις
δικές μου ερμηνείες, τα δικά μου θέλω, τις αρετές μου και τα πιστεύω μου.
Η πίστη
γεννιέται πραγματικά στο όριο του θανάτου, εκεί που δεν υπάρχει το «εγώ», οι
δυνάμεις σου, τα κατορθώματα σου, το όνομά σου, οι επιτυχίες σου, για να σε σώσουν
και να σε αυτολυτρώσουν. Εκεί που οι
λέξεις μαρμαρωμένες στις άκρες των ματιών ζητούν να γίνουν λυτρωτικά δάκρυα
ελπίδας στην παρουσία του Θεού, του Άλλου, που από βρέφος πείνασες και δίψασες.
π.
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος- Λίβυος, «Κάθε τέλος μια αρχή»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου