Ο συνέχων τα πάντα επί σταυρού ανυψώθη, και θρηνεί πάσα η
κτίσις τούτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνόν επί ξύλου. ο ήλιος τας ακτίνας
απέκρυψε, και το φέγγος οι αστέρες απεβάλλοντο. Και η γη δε συν πολλώ τω φόβω
συνεκλονείτο, η δε θάλασσα έφυγε, και διερρύγνυντο. Μνημεία δε πολλά ανεώχθησαν, και σώματα ηγέρθησαν
αγίων ανδρών. Άδης κάτω στενάζει και Ιουδαίοι σκέπτονται συκοφαντήσαι Χριστού
την ανάστασιν. Τα δε γύναια κράζουσι. Τούτο Σάββατον έστι το υπερευλογημένον,
εν ω Χριστός αφυπνώσας, αναστήσεται τριήμερος.
«Τω αγίω και Μεγάλω Σαββάτω την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου
και Θεού ημών Ιησού Χριστού και την εις Άδου κάθοδον εορτάζομεν, δι, ων της
φθοράς το ημέτερον γένος ανεκληθέν προς αιώνιον ζωήν μετα βέβηκε».
Μάτην φυλάττεις τον τάφον, κουστωδία.
Ου γαρ καθέξει τύμβος
αυτοζωίαν.
Τη ανεκφράστω σου
συγκαταβάσει, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου