“Νέα νομοθεσία τέθηκε σήμερα σε ισχύ στην Αυστραλία, η οποία έχει
στόχο να εμποδίζει τους παιδεραστές, που έχουν καταδικαστεί εκεί, να
ταξιδεύουν στο εξωτερικό σε μέρη στα
οποία μπορεί να “ξανακυλήσουν”, σε μια προσπάθεια, σύμφωνα με την Καμπέρα, να
προστατευθούν καλύτερα τα παιδιά. Η κυβέρνηση της Αυστραλίας ανησυχεί επίσης
για τον αυξανόμενο ρόλο του ΙΝΤΕΡΝΈΤ στην σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και εξετάζει
τη θέσπιση σχετικής ποινικής νομοθεσίας, όπως και την σκλήρυνση των ποινών που
ήδη επιβάλλονται για την απ’ ευθείας μετάδοση
μέσω ΙΝΤΡΕΡΝΕΤ βίντεο με σεξουαλική κακοποίηση παιδιών η τη χειραγώγηση
παιδιών μέσω του Διαδικτύου”.
Θλιβερή κατάσταση που κάνει την καρδιά να
πονάει για την τρυφερή ηλικία. Ανυπεράσπιστη καθημερινά τραυματίζεται, χωρίς
οίκτο, από την απάνθρωπη σκληρότητα και στον ηθικό εξευτελισμό. Και τα
αποκρουστικά αυτά περιστατικά δεν αποτελούν παρά κύμα στο θολό χείμαρρο που
παρασύρει και συντρίβει το παιδί όχι μόνο στην Αυστραλία αλλά σε όλο τον
πλανήτη μας. Και ύστερα μιλάμε για έτος του Παιδιού, για Παγκόσμια Ημέρα του
Παιδιού. Μήπως όμως θα έπρεπε να καθιερωθεί και μια μέρα, ένα έτος διαρκείας,
για την ντροπή της εποχής μας σχετικά με τη στάση της απέναντι στο παιδί και
συγχρόνως τόση προκλητική κακοποίηση του παιδιού; Μια κοινωνία που ενδιαφέρεται
για ευθυτενή σώματα και δεν συγκλονίζεται, όταν η ίδια δημιουργεί κυρτωμένες
ψυχές, είναι ανθρώπινη;
Τα σχόλια
περιττεύουν.
“ΖΩΗ”, τ. 4320
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου