Μεγάλη συμμετοχή στην έκφραση όλου αυτού του οικουμενικού και
πολιτισμένου τρόπου ζωής είχε η Ορθόδοξη Εκκλησία με την αποκαλυπτική αλήθεια,
όπως εκφραζόταν στα πρόσωπα των θεουμένων αγίων.
Κατ’ αρχάς η
Ορθόδοξη Εκκλησία που διαφέρει σαφώς από το μονοκρατορικό σύστημα διοικήσεως
της παπικής “Εκκλησίας”, διότι διακρίνεται από την αρχή της συνοδικότητας,
προσέλαβε το διοικητικό σύστημα διαιρέσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και
επομένως το σύστημα διοικήσεώς της είναι καθαρά συνοδικό. Στις υπαρχίες του
Ρωμαϊκού Κράτους ορίσθηκε το Πατριαρχικό σύστημα διοικήσεως, στις επαρχίες
ορίσθηκε το Μητροπολιτικό σύστημα διοικήσεως.
Αλλά εκείνο που έχει
μεγάλη σημασία δεν είναι μόνο το εξωτερικό σύστημα διοικήσεως που διακρίνεται
από την αυτονομία, αλλά και ο τρόπος ζωής και πολιτείας των Χριστιανών, το όραμα που είχε κάθε
Χριστιανός πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους. Βάση της εκκλησιαστικής ζωής και της
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν οι θεούμενοι άγιοι, που ζούσαν την διδασκαλία του
Χριστού και υπήρξαν το εικονογραφημένο Ευαγγέλιο.
Είναι γνωστό, ότι η βάση της ορθοδόξου θεολογίας ε’ιναι ο
θεραπευτικός χαρακτήρας. Ο άνθρωπος με την Χάρη του Θεού πρέπει να μετατρέψει
την ιδιοτελή αγάπη σε ανιδιοτελή αγάπη, την φιλαυτία να την κάνει φιλοθεΐα και
φιλανθρωπία.
Οι Ενορίες και τα
Μοναστήρια λειτουργούσαν ως θεραπευτικές κοινότητες . Ο άνθρωπος θεραπευόμενος
καθίσταται παράγων κοινωνικός και λύει πολλά προβλήματα εσωτερικά, κοινωνικά
και οικολογικά. Επίσης η εσχατολογική προσδοκία της Βασιλείας του Θεού, που
ήταν ο κύριος στόχος των Χριστιανών, έδινε άλλη προοπτική στην κοινωνική ζωή.
Τελικά είναι φανερό ότι οι θεσμοί μπορούν να λειτουργούν καλά, όταν το
περιεχόμενο τους είναι υπαρξιακό, πνευματικό, ισορροπημένο.
Όλοι αναγνωρίζουν
την σημαντική προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην διατήρηση για χίλια εκατό
χρόνια του μεγαλείου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ,
“Ενιαύσιον 2003 “ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ” , τ. 274
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου