Το σωστό είναι να αγωνιστείς εναντίον των παθών σου εντελών
εκουσίως. Αλλά, όταν θα χρειασθεί να αγωνιστείς κατ’ ανάγκην, επειδή σε εκθέτει
κάποια αδυναμία σου, τότε σου κάνει τιμή ο Θεός που σε φροντίζει, καθώς σε
βοηθάει να παλεύεις με τις αδυναμίες σου και να αγωνίζεσαι να τις ξεπεράσεις.
Σου ετοιμάζει
στεφάνι, καθώς σε αξιώνει να αγωνιστείς με τα πάθη σου, τα οποία μέσα σου
δημιουργούν αληθινό μαρτύριο. Το να μας αφήνει ο Θεός να παλεύουμε με πάθη και αδυναμίες είναι μια διευκόλυνση,
συν τοις άλλοις, που μας κάνει από αγάπη. Διότι γνωρίζει ότι θέλουμε να
ευαρεστήσουμε ενώπιόν του, αλλά δεν
έχουμε το σθένος να κάνουμε άσκηση εκουσίως. Και για να μας δώσει την ευκαιρία
να αγωνιστούμε κι εμείς, αφήνει να έχουμε, τρόπον τινά, την τυραννία των παθών
μας, τα οποία, κατά ωμό τρόπο μας ενοχλούν και φιλοτιμούμαστε έτσι να τα
ξεπεράσουμε, οπότε είμαστε διαρκώς σε νήψη.
π. Σ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου