«Εάλω η Πόλις»

 

Σε πανίσχυρη αυτοκρατορία είχε αναδειχθεί η ΚΠπολη που κατατρόμαζε τη Δύση. Είχε αναδειχθεί με το αίμα και τον όλεθρο ο Οθωμανικός γίγας τον 15^ο αιώνα. Όμως η ακατάβλητη ορμή των Ελλήνων αγωνιστών στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως στάθηκε αρκετή να κλονίσει τη δύναμη του και να εμψυχώσει τη Δύση. «Εάλω η Πόλις», αλλά η πτώση της δεν σήμαινε και το τέλος της αιωνοβίου παραδόσεως της. Παρέμεινε οικουμενική η ακτινοβολία της. Τη δόξα του μεσαιωνικού Ελληνισμού δεν την επισκίασαν καθόλου οι αιμάτινοι ποταμοί και το όργιο ολέθρου, που είχαν εξαπολύσει οι Τούρκοι επιδρομείς. Από τους ελάχιστους, αλλά γίγαντες Βυζαντινούς  υπερασπιστές της Ελευθερίας, ο θάνατος στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως ήταν στεφάνι αθανασίας! Γι’ αυτό κι ο τελευταίος των Ελλήνων αυτοκρατόρων έπεσε ε γυμνό το σπαθί. Μάρτυρας και ήρωας, ασκητής και μαχητής, υψώθηκε στη συνείδηση του Γένους  ως η ενσάρκωση της Ελληνικής αρετής. Κι από τότε συνεχίζει ορθός, στητός, αθάνατος, λαμπρός τον στίβο της εθνική μας ιστορίας, σαν το απροσμάχητο σύμβολο του Ελληνικού μας έθνους.

Σήμερα, που οι επίγονοι των στιφών του Μωάμεθ, φορείς της ίδιας ακόρεστης βαρβαρότητας εκείνων, απειλούν και πάλι τις πύλες της Πατρίδας μας, πρέπει να γνωρίζουν τούτο: Ο λαός μας, κληρονόμος της άφθαρτης δόξας του χιλιόχρονου Βυζαντίου, είναι έτοιμος, παρ’ όλες τις ολέθριες διχογνωμίες του, να επαναλάβει την αγέρωχη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ Β΄ :

«Το την Πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν έστι, ουτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».

Γ.