Πεδίο αυτοπαρουσιάσεων

 

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την σύγχρονη κοινωνική, επαγγελματική και πολιτική ζωή ως πεδίο αυτοπαρουσιάσεων. Την λέξη «πεδίο» την χρησιμοποιούμε γιατί θέλουμε να χαρακτηρίσουμε το πεδίο αυτοπαρουσιάσεων ως ένα «πεδίο μάχης». Είναι μια μορφή πολέμου είτε για την επιβολή και κυριαρχία επί των πολλών αυτών που κατέχονται από τον πόθο της εξουσίας, είτε για την επιτυχία των αναζητήσεων των νέων κυρίως ανθρώπων, που διακατέχονται από την αγωνία της επαγγελματικής αποκατάστασης στο σύγχρονο απαιτητικό περιβάλλον.

          Είδαμε, πάντως, πρόσφατα –στο πεδίο της πολιτικής – την δύναμη επηρεασμού που έχει μια καλά οργανωμένη αυτοπαρουσίαση. Πως άλλαξε δεδομένα που φαίνονταν  παγιωμένη, πως διαγράφει μονομιάς την ταπεινολογία, χωρίς να προκαλεί  σοβαρές αντιδράσεις, αντικαθιστώντας την μάλιστα υπερήφανη προβολή    όλων των ικανοτήτων, πραγματικών ή απλά επιθυμητών.

          Πως μια τέτοια αυτοπαρουσίαση πέτυχε τον σκοπό της; Το θέμα δεν είναι πολιτικό. Είναι κοινωνικό, αλλά, στο υπόστρωμά του, και πνευματικό. Ας θυμηθούμε ότι αυτοπαρουσιάσεις γίνονται διαρκώς, κυρίως από νέους ανθρώπους που αναζητούν εργασία και στέλνουν, όπου νομίζουν ότι θα μπορούσαν να βρουν ανταπόκριση, τα βιογραφικά τους.

          Στο βιογραφικό του ένας νέος που αναζητούσε  εργασία δεν ταπεινολογεί , δεν ομολογεί τα ελαττώματά του, ούτε τις πιθανές ελλείψεις στην κατάρτισή του. Γράφει όλα τα προσόντα του, τα οποία τεκμηριώνει με έγκυρα έγγραφα, τα οποία, βέβαια,  τεκμηριώνουν τα τυπικά και όχι οπωσδήποτε και τα ουσιαστικά προσόντα του. Τα ουσιαστικά προσόντα θα ελεχθούν κατόπιν στην  πράξη, μέσα από την αποδοτικότητά του στην εργασία, η οποία είναι συνδυασμός ψυχολογικής ισορροπίας, κοινωνικής παιδείας και επαγγελματικής –επιστημονικής κατάρτισης.

          Ειδικά η ψυχολογική ισορροπία, για έναν που ζει μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας, δεν τελειώνει με όσα διδάσκουν οι διάφορες σχολές της ψυχολογίας. Συνίσταται στην επίγνωση των ασθενειών της ψυχής και στην θεραπεία τους. Είναι η κάθαρση και ο φωτισμός της, είναι η μεταμόρφωση των παθών από διαβλητά σε αδιάβλητα, με κριτήριο την αλλαγή της αγάπης από ιδιοτελή σε ανιδιοτελή. Είναι διαδικασίες που δεν μπορούν να προβληθούν ως προσόντα σε οποιαδήποτε σκοπιμότητας βιογραφικό.

          Όπως είναι, πάντως φανερό οι σύγχρονες συνθήκες της ζωής απαιτούν την αυτοπροβολή με διάφορες μορφές και μέσα. Αυτή η απαίτηση δυσχεραίνει πολύ την ωρίμανση των ανθρώπων, στο να γίνουν απλοί, ειλικρινείς, ευαγγελικά πράοι και ταπεινοί.

          Βέβαια «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ».

          π. Θ. Α. Β. «ΕΚΚΛ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ», τ. 326