ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ Γι’ αυτούς που δουλεύουν σκληρά

 

Θεέ  μου, μέσα  στο δωμάτιό μου, που το λούζει ο ήλιος, νιώθω πιο οδυνηρή τη σκέψη ότι τόσοι αδελφοί μου την ώρα αυτή δουλεύουν σκληρά στα βάθη της γης.

     Κατεβασμένοι, Κύριε, εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, στις στοές των μεταλλείων, ξεριζώνουν κάρβουνο και μετάλλευμα από τα έγκατα της γης.

          Ο ήλιος είναι πάρα πολύ μακριά γι’ αυτούς. Το μάτι τους δεν βλέπει πρασινάδα ούτε σπίτια ούτε ουρανό ούτε πουλιά. Τη μονοτονία της σκληρής δουλειάς τους, Θεέ μου, δεν τη διακόπτει το γέλιο των παιδιών.

          Ο αέρας που εισπνέουν σκεπάζει τα πνευμόνια με μια μάζα μαύρη και γλοιώδη.

          Κύριε, Σου δέομαι, λυπήσου αυτούς τους ανθρώπους.

          Βελτίωσε τις συνθήκες εργασίας τους. Φύλαξε τους από τις τόσες αρρώστιες, προπαντός μας πνευμονικές, που μας απειλούν.

          Τόνωσε την πίστη τους, Κύριε, αύξησε την ελπίδα τους.

          Οι ώρες ανάπαυσής τους ας είναι πιο αποδοτικές σε ξεκούραση, πιο ανανεωτικές των δυνάμεων.

          Θεέ μου, μαζί με τους εργάτες των μεταλλείων, μαζί με τους ανθρακωρύχους, Σε παρακαλώ και για όλους τους αδελφούς μας, που δουλεύουν σε δουλειές βαριές, κάτω από συνθήκες επικίνδυνα ανθυγιεινές.

          Μην παραχωρήσεις να γίνει ο τόπος εργασίας τους τόπος εκτέλεσής τους.

          Μην αφήσεις να μεταβληθεί η χαρά της δουλειάς σ κραυγή απόγνωσης.

          Οι θόρυβοι των μηχανών και των εργαλείων μη γίνουν, Κύριε, πένθιμα εμβατήρια για μια κηδεία του διαρκεί ίσως χρόνια, για ένα παρατεινόμενο καθημερινό θάνατο εργατών.

          Θεέ  μου, μου χάρισες εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες για την εκτέλεση της εργασίας μου.

          Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό.

          Μα δεν μπορώ να πω ότι δεν αισθάνομαι και κάποια ντροπή, όταν αναλογίζομαι τις συνθήκες εργασίας τόσων αδελφών μας. Ω! μείωσε τη διαφορά.

          Εκδήλωσε την εύνοιά Σου στους εργάτες που δουλεύουν κάτω από όρους σκληρούς κι αβάστακτους.

          ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής